Een overdekte wildernis

Nadat Jetske zich weer bij me had gevoegd ter hoogte van de leiperenallee, vervolgden we onze weg weer samen. Al snel ontdekten we een stukje verderop langs het pad de onderstaande deur. Eens even door de ontbrekende ruitjes kijken wat daar achter verborgen zat. Even voelen aan de deur volstond om te merken, dat die niet was afgesloten …

Zodra we de deur hadden geopend, stapten we een wonderlijke overdekte wildernis binnen. Al wat ik had verwacht, dit toch niet. Geruime tijd dwaalden we van de ene kas naar de andere …

– wordt vervolgd

De Tuinbouwschool Frederiksoord

Ik neem jullie vandaag mee terug naar het uitstapje dat fotomaatje Jetske en ik vorige week vrijdag hebben gemaakt. Terwijl we bij de koffie de mogelijkheden bespraken, opperde Jetske het idee om eens naar Frederiksoord te rijden. Eenmaal daar startten we onze fotokuier bij het standbeeld van de onderstaande figuur. Johannes van den Bosch, ook wel de ‘kolonieman’ genoemd, wees ons vanaf de parkeerplaats de weg …

Het eerste wat we op onze kuier tegenkwamen, was het oude hoofdgebouw van de vroegere Tuinbouwschool van Frederiksoord. Omdat we daar getuige de borden op het hek niet met open armen werden ontvangen, liepen we een klein stukje verder tot we bij de ingang van de oude tuinbouwschool zelf kwamen (Google Maps).

De Tuinbouwschool werd in 1884 gesticht in opdracht van de Kolonie van Weldadigheid. De oorspronkelijke school, tevens woonhuis van de directeur, was eenvoudig van opzet en bevatte slechts één lokaal voor twaalf leerlingen. Tegen het eind van de vorige eeuw bezochten ruim vijfhonderd leerlingen de school in Frederiksoord. Daarna werd door fusies, wetswijzigingen en een andere wijze van financiering een neergaande teneur in gang gezet. Langzaam liep het aantal leerlingen terug, waarna de deuren in 2005 voorgoed werden gesloten. De Tuinbouwschooltuin raakte langzaam in verval …

Terwijl we over het lange rechte pad het terrein op liepen, kwamen we al snel langs een eerste afslag. Aan de linkerkant van dat pad stonden een paar oude houten gebouwtjes, aan rechterkant was een foto-expositie ingericht op een aantal panelen …

Terwijl Jetske naar de panelen met foto’s liep, besloot ik dit pad eerst maar even links te laten liggen. Ik liep een stukje door en kwam bij de volgende afslag op de oudste leiperenallee van ons land terecht. Aan dit unieke laantje werden tussen 1884 en 1902 rond de 100 perenbomen geplant …

Op een infopaneel valt te lezen dat er een link is met België. De vader van de eerste directeur van de Tuinbouwschool, dhr. A.C. Ide, was directeur van de Tuinbouwschool Ruiselede in België. Het leiperenconcept was indertijd erg populair op Belgische en Franse landgoederen. In Nederland was dit concept vrijwel onbekend, totdat de heer Ide de leiperenallee introduceerde in Frederiksoord. In 2020 waren er nog maar 18 gehavende perenbomen over. Deze bomen worden nu in de watten gelegd door een oud-docent van de Tuinbouwschool en een aantal andere vrijwilligers …

– wordt vervolgd

De strijd tegen het water

Bomen kunnen om diverse redenen worden geveld. Zo werden in februari van dit jaar in onze straat verschillende bomen geveld vanwege ziekte. Maar gelukkig blijft het groene karakter van de wijk behouden. Alle gevelde bomen zijn in maart vervangen door nieuwe bomen. Ook een boom, die scheef voor ons huis stond moest het ontgelden. Intussen is daar een mooie jonge boom met rondom lage beplanting voor in de plaats gekomen …

De bomen langs de Eikesingel en de Kamperfoelie, die ik hier gisteren liet zien, hebben om een andere reden plaats moeten maken. Nadat de bomen met wortel en tak waren afgevoerd, is hier een vijverpartij gegraven. Dit is één van de nieuwe waterbergingen die er in de afgelopen jaren in Drachten zijn gecreëerd in het kader van de strijd tegen het wassende hemelwater. Het is goed te zien dat de vijvers tegenwoordig mooie glooiende, natuurvriendelijke oevers hebben. Dat was in de jaren 60 wel anders. Ik ervan uit, dat er rond de vijver een aantal nieuwe bomen geplant zal worden …

Geveld in de strijd tegen …

Eind oktober werd er plotseling hard gewerkt op en rond een plantsoen langs de Eikesingel in Drachten. Even dacht ik dat er groot onderhoud werd gepleegd aan de bomen. Dat bleek echter toch wat anders te liggen …

Nadat ik een parkeerplekje had gevonden, liep ik even met de camera naar het plantsoen toe. Er werd duidelijk meer aan groot onderhoud te doen. Er stonden meerdere zware machines, waarmee alle grote bomen op het plantsoen – ik schat 20-20 stuks – waren geveld. Aan de andere kant van de straat stond een grote hakselaar voor het versnipperen van de takken. Wat was hier aan de hand …?

– wordt vervolgd

Op ’n houtje bijtende fungi

Het wordt tijd dat ik weer eens even opruiming ga houden in de map ‘nog te publiceren foto’s’, want het begint allemaal wat veel en onoverzichtelijk te worden. Eerst maar eens een paar paddenstoelen netjes wegwerken, zoals deze vliegenzwam. Dit was wel de mooiste die ik dit najaar heb gevonden …

Kent u de uitdrukking ‘op een houtje bijten’? De onderstaande situatie van twee paddenstoelen met een stukje dood hout deed me daar meteen aan denken …

En tot slot de nieuwe aanwas aan elfenbankjes op het stuk boomstam van de hazelaar, dat sinds maart 2021 achter in de tuin ligt …

Een verrassende fotokuier

Mijn fotomaatje Jetske heeft zowel mij als zichzelf gisteren weer weten te verrassen met een fotokuier op een heel bijzonder plekje …

We traden een onverwachte wereld binnen waar we ons geruime tijd hebben vermaakt. Ik heb daarbij voor het eerst gewandeld en gefotografeerd met een paar van de fysiotherapie geleende trekkingstokken. Het was even wennen, maar de eerste ervaring was positief, want zowel rug als benen lijken het er net wat langer bij uit te kunnen houden. Wordt vervolgd …

Waar we waren …? Dat vertel ik in de loop van volgende week nog wel. Eerst een prettig weekend gewenst!

Pimpelmees, mug en blad

Gisteren was ik het grootste deel van de dag aangewezen op huis en tuin, zodat ik wat kracht over zou houden voor de fysiotherapie halverwege de middag. Het was een rustige, zonnige dag die eigenlijk vroeg om een kleurrijke boswandeling. Maar als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. En dus heb ik me eerst vooral vermaakt met de mussen en de mezen in de tuin …

Op een bloempot die op de regenton staat, trof ik het onderstaande wezentje aan. Obsidentify kwam bij beide foto’s met een andere naam, dus ik houd het eerst maar gewoon op een kleine langpootmug …

Ik zag dat kleine ding trouwens pas. toen ik naar de regenton was gelopen om een foto te maken van het mooie rode blad, dat in het tegen de bloempot groeiende mos was blijven hangen …