Gakkende poortwachters

Terwijl Jetske tussen de woudreuzen ronddwaalde, zag ik verderop een poort bij een huis staan, die mijn nieuwsgierigheid wekte. Omdat Jetske zich wel vermaakte, besloot ik die poort even van dichtbij te bekijken …

De uitdrukking ‘domme gans’ is eigenlijk misplaatst. Ganzen zijn slimme, trouwe en vaak erg waakzame dieren. Wat dat betreft is het niet zo gek, dat er bij deze poort niet is gekozen voor een leeuw of een adelaar, maar voor een paar ganzen. Later die dag zag ik tijdens onze rit ook elders nog een paar van deze ganzen bij een poort staan. Misschien is het een regionaal gebruik. Ik had het in ieder geval nog niet eerder gezien …

Tussen woudreuzen

Nadat we de buurtschap ‘de Pol’ achter ons hadden gelaten, vervolgden we onze weg in de omgeving van De Woldberg. Ergens in de buurt van de buurtschap ‘de Baars’ (kaart OpenStreetMap) zag ik aan linkerkant van de weg een groep heuse woudreuzen staan. Ik vroeg Jetske om daar even te stoppen …

Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Al snel stonden we allebei aan de andere kant van de greppel die de weg van het bosperceel scheidde. Nu en dan even halt houdend om een paar foto’s te maken, liepen we in de richting van de woudreuzen. Dat viel nog lang niet mee, want het voorste deel van het perceel was bezaaid met grote stronken en grillige takken …

Het werd mij al snel te gortig met het geklauter langs die stronken. We waren nog maar net onderweg, daarom besloot ik terug te keren naar de weg om nog wat beenkracht te sparen voor de rest van de dag. Ik was net weer bij de weg, toen ik Jetske tussen de bomen zag verdwijnen …

Bij het Jodenveentje

Vorige week vrijdag zijn fotomaatje Jetske en ik weer samen een dagje op pad geweest. Omdat we geen bijzonder doel of onderwerp hadden afgesproken, besloten we op de bonnefooi een ritje door de Kop van Overijssel te maken. Jetske koos om te beginnen voor een route die we eerder eens in tegengestelde richting hebben gereden. Een glimp van een mooie weerspiegeling op het oppervlak van een vennetje deed Jetske al snel op de rem trappen …

Totdat we uit de auto stapten, lag het vennetje erbij als een bijna perfecte spiegel. Zodra we het water naderden, kwamen er echter een paar eenden uit de wal tevoorschijn. Daarmee maakten ze een eind aan de vrijwel rimpelloze weerspiegeling op het Jodenveentje (kaart Openstreetmap)

Het vennetje is gelegen in buurtschap De Pol (kaart Openstreetmap). Hier ontstond rond 1820 een kleine Joodse gemeenschap met een eigen synagoge, school en begraafplaats. Vlak bij dit vennetje – waar nu camping ‘t Veentje is – stond vroeger een boerderij van een Joodse familie, vandaar dat het in de volksmond ‘t Jodenveentje wordt genoemd …

Bij de brug in de Peelrug

Ik was al lang niet meer op de Peelrug (kaart OpenStreetMap) geweest, enige tijd geleden kwam ik er weer eens langs. Een kilometer ten oosten van de locatie waar ik 10 jaar geleden van begin tot eind de bouw van de Peelrugtunnel heb gevolgd, heb ik ditmaal wat foto’s gemaakt van de brug in de Peelrug bij Petersbrug …

De eerste brug over de Opsterlandse Compagnonsvaart bij Petersburg werd geslagen in 1789 tijdens de periode van de veenexploitatie in deze streek. Nadat de Opsterlandse Compagnonsvaart was gegraven was er behoefte aan oversteekplaatsen …

In de loop van de 19e eeuw zijn meerdere bruggen in de omgeving vernieuwd. Of en wanneer deze brug in de Peelrug is vervangen of vernieuwd, heb ik niet kunnen achterhalen. Wat ik wel weet, is dat dit gemeentelijk monument nog steeds volledig op handbediening werkt …

De brug kan in principe dus 236 jaar oud zijn. In die tijd was het leven net wat kalmer en minder gehaast dan tegenwoordig. Bij de brug in de Peelrug gaat het echter nog ongeveer in hetzelfde tempo als in 1789. Kijk maar eens naar het openen en sluiten van de brug …

Even bij de Leijen

Het was een mooie, maar frisse dag voor een fotokuiertje bij de Leijen. Bij gebrek aan kracht van mijn onderdanen, heb ik me maar niet te ver op het glibberige paadje naar de vogelkijkhut gewaagd. Een korte rondvaart kon ook geen uitkomst bieden, de boot had net wat teveel water gemaakt. Maar het was goed. Ik had een frisse neus gehaald en er was genoeg om even van te genieten. Eigenlijk had ik voldoende aan het glanzende riet met hier en daar een mooie volle pluizige pluim …

’n Prachtig postzegeltje natuur

Ik heb het de laatste tijd regelmatig gehad over ‘postzegeltjes natuur’. Dit is wel één van de beste voorbeelden daarvan. De Kapellepôle is eigendom van It Frsyke Gea, en het gebied is echt nauwelijks groter dan een flinke postzegel (OpenStreetMap). Het is in feite niet meer dan een stukje heide met rondom wat bomen. Veel groter dan 250 x 250 meter is het niet. Hieronder zie je wat foto’s van de randen van het gebied …

De Kapellepôle is een klein, maar fijn stukje natuur. Vooral voor macroliefhebbers is het een mooi gebied om in voorjaar of zomer eens rond te kijken. Er slingeren een paar uitgesleten paadjes over en langs de heide. En een groot pluspunt: ergens halverwege het paadje staat een bankje. Maar een echt wandelgebied zou ik het met dit postzegelformaat niet willen noemen …

Het kleine gebied heeft wel een bijzondere historie. Op deze plek stond tot de 18de eeuw op een hoge zandkop de Bonifatiuskapel. Reizigers op weg naar Dokkum konden de kapel bezoeken. De kapel is al lang verdwenen, maar het gebied dankt er nog altijd zijn naam aan. Tegenwoordig kun je hier volop genieten van de stilte, het uitzicht over de heide, een vennetje met rondom bloeiend veenpluis …

Hoe schijn bedriegt

Op de fotoserie die ik hier gisteren liet zien, lijkt het alsof er geen eind komt aan de bomen van de Kapellepôle. Schijn bedriegt echter. Zodra de drone wat hoger stijgt dan de omringende boomtoppen, worden al heel snel de randen van het natuurgebied de Kapellepôle zichtbaar. Rondom dit kleine stukje natuur liggen weilanden en akkers, gescheiden door boomwallen …

Morgen het hele verhaal …