Een getijdenwijzer op de kwelder

‘Rust voor Vogels, Ruimte voor mensen’ luidt de ondertitel van het informatiepaneel over ‘Kwelder Westhoek’. Deze kwelder is een onmisbare hoogwatervluchtplaats voor wadvogels aan de Friese Waddenkust. Soorten als bonte strandloper, zilverplevier en rosse grutto kunnen dan niet bij hun voedsel op de ondergelopen slikken en rusten uit op dit hoger gelegen gebied net buiten de dijk … 

Bij laagwater is er ruimte voor bezoekers. Bij hoogwater hebben de wadvogels de kwelder nodig om uit te rusten. Daarom is er in 2021 door It Fryske Gea en Vogelbescherming Nederland een getijdenwijzer geplaatst aan het begin van de kwelder. Op de eerste twee foto’s hieronder zie je hem in de verte staan …

De dynamische getijdenwijzer vertelt bezoekers om de kwelder bij hoogwater te mijden om de duizenden rustende vogels niet te verstoren. Bij laagwater klapt het bord om en lezen bezoekers dat ze welkom zijn. De ervaringen hebben intussen geleerd dat het systeem goed werkt, maar dat het bezoekers onvoldoende tegenhoudt om de kwelder bij hoogwater toch op te lopen. En als er één schaap over de dam is, volgen er al snel meer …

Wij troffen die dag laag water, dus we hadden honderden meters de kwelder op kunnen lopen zonder ook maar een vogel te verstoren. Pas toen ik tot het uiterste had ingezoomd, waren op de derde foto hieronder de vage schimmen van vogels te zien. De vogels zaten zo ver weg, dat we niet eens de kwelder op gegaan zijn. In plaats daarvan besloten we naar de laatste locatie van die dag te rijden …

Le Tréport van boven

– Virtueel naar Frankrijk 30 –

In het eerste blogje over Le Tréport heb je al kunnen zien dat er vanuit het stadje een lange trap naar de top van de krijtrots leidt. Hieronder nogmaals die foto …

Omdat ik ondanks mijn hoogtevrees houd van hoge uitzichtpunten en omdat we toch in de buurt waren, zijn we na het bezoek aan de vuurtoren nog naar boven gegaan …

Ten bewijze daarvan hieronder een paar foto’s van Aafje en mij ‘on top of the hill’ ... *

Tot slot nog een paar foto’s die ik vanaf de rand heb gemaakt om ook nog wat van het stadje zelf te zien …

En achteraf denk je dan: daar had ik veel meer foto’s van moeten maken …

* Ik geef het toe, we zijn niet via die lange trap naar boven gekomen, maar met de auto.
Er waren ook toen al grenzen voor een mens met MS. 😉

– wordt vervolgd –

Bij de vuurtoren van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 29 –

Vanaf het strand bij Le Tréport hadden we mooi zicht op de vuurtoren …

Nadat mijn benen weer wat kracht hadden verzameld, liepen we over de korte pier naar de vuurtoren …

Onderweg hadden we zicht op ’t brede strand bij Mers-les-Bains, de badplaats ten noorden van de havenmonding …

Omdat ik indertijd nog gemakkelijk door mijn knieën kon gaan om laag-bij-de-grondse foto’s te maken èn vervolgens ook nog weinig moeite had om weer overeind te komen, heb ik ook maar even een paar plaatjes geschoten door de gaten die bedoeld zijn om overtollig water af te voeren …

Eenmaal bij de vuurtoren viel daar in fotografisch opzicht nog maar weinig lol aan te beleven, omdat het onmogelijk was om enige afstand te nemen …

In plaats daarvan heb ik de camera nog maar even gericht op de staketsels bij de havenmonding …

Van de vuurtoren heb ik verder alleen de onderstaande foto nog kunnen maken …

Waar je langs deze kust niet omheen kunt, zijn de mannen met emmers, schepjes en netjes. Ook hier bij Le Tréport waren ze in groten getale op de been …

– wordt vervolgd –

Het kiezelstrand van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 28 –

Van de haven zijn we naar de monding van de haven gelopen. Die monding wordt aan beide kanten geflankeerd door lange houten staketsels …

Aan het eind van het zuidelijke staketsel heb ik me even omgedraaid om een foto van het staketsel en de hoog boven de stad verheven kerk te maken …

In het verlengde van het zuidelijke staketsel ligt een pier van gewapend beton. Aan het eind van die betonnen pier staat een vrij kleine, maar stoer ogende wit-groene vuurtoren …

We lieten de vuurtoren eerst nog even voor wat hij was. Dit was ook het punt dat toegang gaf tot het strand van Le Tréport. Hier was dat een kiezelstrand met heel fijne kiezelsteentjes …

Om mijn onderdanen even wat rust te geven na de wandeling van de haven naar hier, hebben we eerst een tijdje op het muurtje langs het strand gezeten …

Vanaf deze plek hadden we een mooi zicht op de lokale strandboulevard met draaimolen & casino en daarachter de massieve krijtrots …

Nog even een blik over de vrijwel roerloze oceaan met weer die wonderlijke kleurenpracht in lucht en water …

– wordt vervolgd –

Oud ijzer en ander visserstuig

– Virtueel naar Frankrijk 27 –

Achter de sluis ligt de binnenhaven, hier ligt de vissersvloot van Le Tréport …

Ik ben geen liefhebber van vis, maar netten, kabels en ander vistuig leveren vrijwel altijd aardige plaatjes op …

Even een totaal shot van de haven met op de voorgrond wat ‘oud ijzer’…

Dat inspireerde me tot het onderstaande drieluik …

– wordt vervolgd –

Bij de sluis van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 26 –

Waar een buitenhaven is, daar moet ook een binnenhaven zijn. En dat is bij Le Tréport dan ook het geval. Om te voorkomen dat die binnenhaven net als de buitenhaven droog valt bij laag water, is er een sluis aangelegd …

Op het moment dat wij er passeerden was er net een zwanenpaar aan het ravotten. Zoals wel vaker het geval is, leek hij er meer zin in te hebben dan zij …

Ik sluit af met de opvallend vrolijk gekleurde palen die de vaarroute aan de zeezijde van ’t sluiscomplex markeren …

– wordt vervolgd –

De buitenhaven van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 25 –

De wereld zag er heerlijk rustig en blauw uit, toen ik op dag vier ’s ochtends het balkon op stapte …

Die middag maakten we een ritje naar Le Tréport, een kleine havenstad en badplaats op ongeveer 10 km ten zuiden van Ault. Le Tréport ligt aan de monding van de rivier de Bresle, waar steile krijtrotsen fier boven de stad uitsteken …

Nadat we de auto aan de noordkant van het havencomplex hadden geparkeerd, wandelden we naar de overkant. Daarbij hadden we mooi zicht op de vele plezierboten die in de buitenhaven drooggevallen waren. Wachten op hoog water was de enige optie alvorens er weer koers gezet kon worden naar zee …

– wordt vervolgd –