Ik was net terug bij de auto na een bezoekje aan de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder, toen ik aan de andere kant van de weg een fazant zag staan …
Hij zag mij ook. Even leek hij te twijfelen of hij zijn plan om de weg over te steken wel door zou zetten. Toen vermande hij zich, met de kop fier rechtop stapte hij mijn in paradepas de weg over …
Aan de andere kant van de weg liep hij naar de slootkant. Daar verdween hij achter een betonnen paal …
Nadat meneer IJsvogel was vertrokken om elders te gaan vissen, zag ik aan de andere kant van het water een vogeltje over de betonnen rand lopen. Aan de manier waarop hij regelmatig met zijn staart zat te wippen, dacht ik meteen aan een ‘boumantsje wipsturt’ (dat is Fries voor kwikstaartje) …
Toen ik inzoomde begon ik even te twijfelen. Het was wel een kwikstaartje, maar het was niet zoals ik eerst dacht een witte kwikstaart. Maar het was duidelijk ook geen gele kwikstaart. Alleen de grote gele kwikstaart bleef over, en die bleek het dan ook te zijn …
De grote gele kwikstaart komt in Fryslân nauwelijks voor. Daarom was ik erg blij met deze waarneming. Het is weer een mooie nieuwe soort voor mijn foto-archief. Het was dan ook de bonus van de dag …
In onze tuin ligt al ruim 30 jaar geen groen gazonnetje meer …
En toch groeit er af en toe wel eens wat gras, aangewaaid gras dat niet gemaaid hoeft te worden …
Dit gras mag zacht wuiven in de wind blijven staan om tot volle wasdom te komen …
Niet eens zo gek lang, nadat ik de auto op een willekeurig plekje in de berm had laten uitrollen, landde er naast me een grutto in een weiland …
Vlak na de landing liet hij op gracieuze wijze de witte onderkant van zijn vleugels nog even mooi zien. Het ontbrak er nog net aan dat hij er een bij pirouette maakte …
Daarna keek hij eens rustig om zich heen, de ‘Kening fan de greide’ nam zijn koninkrijk in ogenschouw. Ik was intussen voorzichtig uit de auto laten gestapt om in de berm neer te knielen, zodat ik zijne majesteit even kon portretteren vanuit een laag standpunt …
Meestal ben ik ’s ochtends rond 8:30 uur wakker, maar vandaag heb ik bijna twee uur langer geslapen. Dat voelt nog niet direct goed, want voor het eerst sinds enige tijd heb ik momenteel weer echt elastieken benen. Dat past me niet direct vandaag, maar MS slaat nu eenmaal altijd toe als het niet gelegen komt …
Afijn, met een beetje geluk trekt het straks nog wat bij. Het maakt een fotokuier in de natuur nog wat onzeker op dit moment. Maar aangezien het droog is en ik zelfs de zon al even heb gezien, moesten we zo meteen in ieder geval maar eens een blokje om gaan. Hoe dan ook, ik laat jullie hier even achter met de kerstslingers in onze tuin. Maak er een mooie dag van …
Zoals ik gisteren al schreef, publiceer ik hier de komende tijd wat foto’s van vlinders, waterjuffers, sprinkhaantjes en andere klein grut. Om te beginnen een paar plaatjes van de kleine vuurvlinder, die ik vorige week maandag kon fotograferen langs het pad bij de Merskenheide (Google Maps) …
Ik heb nog maar zelden zo weinig vlinders gezien en gefotografeerd als dit jaar. Daarom was ik extra blij met deze kleine vuurvlinder. En dat geldt niet minder voor de andere insecten die ik de afgelopen maanden met zorg heb verzameld. Laten we het er maar op houden dat het niet gaat om de kwantiteit, maar om de kwaliteit …
Toen mijn fotomaatje en ik na ons bezoek aan Sint Jansklooster terug waren op de camping, wachtte ons nog een kleine toegift. Terwijl we wat zaten na te praten, streek er vlak voor ons een gehakkelde aurelia in het gras neer …
Dat was niet echt een fijn decor om hem in beeld te brengen, maar het was toch weer een mooie aanvulling op mijn vlindercollectie van 2021. Alsof hij zich dat leek te realiseren, verhuisde de gehakkelde aurelia vrijwel meteen naar een wat rustiger ondergrond op de voortent van de buren …
Afanja's Weblog 