Zoals elk jaar heeft Aafje weer een net over de vijver gespannen vanaf het moment dat de eerste herfstbladeren begonnen te vallen. Door de regen van de afgelopen dagen is het deels in het water gaan hangen. Ik vind het vaak wel een mooi object om even wat abstracte foto’s te maken …
Ik was al lang niet meer op de Peelrug (kaart OpenStreetMap) geweest, enige tijd geleden kwam ik er weer eens langs. Een kilometer ten oosten van de locatie waar ik 10 jaar geleden van begin tot eind de bouw van de Peelrugtunnel heb gevolgd, heb ik ditmaal wat foto’s gemaakt van de brug in de Peelrug bij Petersbrug …
De eerste brug over de Opsterlandse Compagnonsvaart bij Petersburg werd geslagen in 1789 tijdens de periode van de veenexploitatie in deze streek. Nadat de Opsterlandse Compagnonsvaart was gegraven was er behoefte aan oversteekplaatsen …
In de loop van de 19e eeuw zijn meerdere bruggen in de omgeving vernieuwd. Of en wanneer deze brug in de Peelrug is vervangen of vernieuwd, heb ik niet kunnen achterhalen. Wat ik wel weet, is dat dit gemeentelijk monument nog steeds volledig op handbediening werkt …
De brug kan in principe dus 236 jaar oud zijn. In die tijd was het leven net wat kalmer en minder gehaast dan tegenwoordig. Bij de brug in de Peelrug gaat het echter nog ongeveer in hetzelfde tempo als in 1789. Kijk maar eens naar het openen en sluiten van de brug …
Tot 2016 was het Weinterper Skar mijn favoriete natuurgebied. Een paar maal per week maakte ik er steevast een wandeling. Soms maakte ik een fotokuier aan de zuidkant, maar meestal liep ik naar het bankje bij de dobbe aan de noordkant van het Skar. Tegenwoordig is de afstand van 700 meter naar dat bankje me helaas te groot …
Tegenwoordig kies ik weer voor de zuidkant. Daar is in het kader van natuurcompensatie i.v.m. de verdubbeling van de N381 eind 2016 op mijn verzoek een bankje geplaatst. Dat bankje staat op 250 meter vanaf de parkeerplaats. Dat was ook de korte wandeling die ik voorstelde te maken bij het weerzien met mijn oud-studiegenoot Andries van de P.A. in Drachten.
Hoewel we elkaar na 45 jaar in het passeren waarschijnlijk niet herkend zouden hebben, werd het een hartelijk weerzien. Gewapend met mijn trekkingstokken stelde ik voor om naar dat bankje te wandelen. Er viel genoeg te praten, en dan is 250 meter niet zo ver. Ook op het bankje hielden we het goed pratend over elkaars levensverhaal en carrière …
Bewolking en wind hielden de temperatuur vooral voor mijn bovenbenen net wat te laag om langere tijd lekker op het bankje te kunnen zitten. Daarom stelde ik voor om nog maar even door te wandelen naar een tweede bankje, dat 250 meter verder naar het zuiden staat. “Do moatst ek noch werom, hè” waarschuwde Andries nog. De benen voelden echter krachtig, dus ik durfde het wel aan …
We waren ook zomaar bij het tweede bankje aangekomen, het loopt nu eenmaal licht met zijn tweeën. Ook op het tweede bankje hielden we het makkelijk pratend. Maar na enige tijd zijn we toch maar weer in dezelfde twee etappes terug gelopen naar de parkeerplaats. Daar hebben we bij het afscheid afgesproken om volgend voorjaar nog eens een afspraak te maken. Om dan wat verder te kunnen komen, moet tegen die tijd Whilly maar weer mee. Dat is me op goed rollende paden afgelopen jaar samen met fotomaatje Jetske ook een keer of drie uitstekend bevallen …
Terugblikkend zijn de ontmoeting en de wandeling de extra rustdag, die ik gisteren op de waarschijnlijk laatste zachte dag van 2025 noodgedwongen heb moeten nemen, dubbel en dwars waard geweest. Zoals mijn eerste neuroloog al zei: “Ga gerust af en toe eens even over je grens, daar kun je in principe niets mee vernielen.” Ik ben die uitdaging woensdag dan ook graag aangegaan. Daarna is een roestig dagje helemaal niet erg …
We hadden het bos vrijdag nog maar net achter ons gelaten, toen de zon de mist opzij wist te werken. Ik had Jetske voorgesteld om een ritje langs de Opsterlandse Compagnonsvaart te maken, daar zouden we ongetwijfeld wat mooie weerspiegelingen in beeld kunnen vangen. Onderweg daar naar toe, kwamen we langs de Hervormde Kerk Wijnjeterp. We moesten wel even een paar foto’s maken van de kleurenpracht van die boom met daarachter de grote klokkenstoel met drie luidklokken …
Het ritje langs de vaart leverde korte tijd later op verschillende plekjes inderdaad mooie weerspiegeling van fraaie pandjes op, omgeven met mooie herfstkleuren …
Meer dan een enkele paddenstoel en wat licht gezwam heb ik niet gezien in het bos. Herfstbladeren echter des te meer. De droge bladeren op de bosbodem knisperden dat het een lust was. Maar er hingen toch ook nog veel kleurige bladeren aan bomen en struiken. Dit leek me een mooie serie om de week rustig mee te beginnen …
Tussen een paar vluchten boven de Friese natuur door, heb ik gistermiddag samen met Flip een korte kuier gemaakt in de Kapellepôle …
Vandaag hoop ik weer de natuur in te gaan, maar dan met mijn fotomaatje Jetske. Maar eerst heb ik een afspraak bij de neuroloog, dus ik zal vandaag weinig online zijn …
Een fijne vrijdag allemaal!
We hebben er lang op moeten wachten, maar vandaag is het dan eindelijk zover. We mogen naar de stembus om een heel belangrijke keuze te maken voor de toekomst. Ik heb mijn stem al bepaald. Wat mij betreft nemen we eindelijk een verstandige afslag naar links …
Omdat het herfst is doe ik er wat sfeervolle, bij de tijd passende plaatjes bij. En nu ga ik eerst naar het stembureau, want het is hier weliswaar grijs, maar het is nog wel droog …
Afanja's Weblog 