Wat Pepijn vorige week veelvuldig deed, daar stort ik mij deze week op … lekker bijslapen bij een winterse voorjaarstemperatuur van 12,6 graden …
Als het een beetje meezit, heb ik weer wat meer energie tegen de tijd dat we uiteindelijk toch zachtjes aan de winter in glijden …
Ik heb wel eens strakkere foto’s gemaakt, maar deze hier en daar wat ‘ruizige’ plaatjes heb ik dan ook geschoten met mijn iPad Air.
Met een maximumtemperatuur van amper 12 graden op de eerste dag van de maand begon juni net als de voorgaande maanden koud en bewolkt. Dat kwam ons niet echt goed uit tijdens ons familieweekendje in Drenthe, maar we hebben ons ons weekend er niet door laten bederven. Op de zaterdag hebben we ons in museumdorp Orvelte onder andere prima vermaakt in de behaaglijk warmte bij de glasblazer. Tijmen (die trouwens vandaag jarig is, van harte gefeliciteerd kerel!) vond het zoals op de eerste foto te zien is pure magie. Gelukkig bracht de zondag beter weer, zodat de beide mannen ’s ochtends in alle vroegte al bloemen konden plukken voor mama en beppe. Pepijn maakte dit weekend kennis met koeien, een tractor en andere zaken uit het boerenleven. Voor alle duidelijkheid: de onderstaande foto’s kunnen worden vergroot door erop te klikken …
Hoewel juni in onze contreien ook de rest van de maand een halve graad te koud bleef, kwam de natuur toch langzaam maar zeker weer tot leven. Het Weinterper Skar kleurde lange tijd roze door een fraaie deken van echte koekoeksbloemen …
Half juni kreeg ik voor het eerst dit jaar de kans om een foto te maken van een grutto – de Kening fan’e Greide – die in klassieke pose op een dampaal stond om de omgeving in ogenschouw te nemen …
Ook de macrolens kwam er weer meer en meer aan te pas om foto’s te kunnen maken van allerlei klein grut, zoals de onderstaande roodoogjuffer, die ik in De Deelen kon kieken …
Het voordeel van het veelal kille en natte weer in juni was, dat bloemen aanzienlijk langer dan normaal in bloei leken te staan. In het Weinterper Skar was dat onder andere het geval met de ratelaar …
Kleinzoon Tijmen spaart diverse stenen, mineralen en beeldjes …
Sinterklaas had daarom dit beeldje getiteld “Vriendenkring”, gemaakt van Keniaans speksteen, voor hem meegenomen …
Tijmen was er erg blij mee!
En ik ook, want ik vond het meteen een mooi foto object. 🙂
Tijmen lanceerde een paar jaar geleden de stelling “Het is altijd feest als ik bij jullie pake en beppe (opa en oma voor niet-Friestaligen) logeer”. 🙂
Wel, afgelopen weekend hebben we proefondervindelijk vast kunnen stellen, dat dat ook het geval is, wanneer Tijmen en Pepijn hier samen logeren. Het werd een heerlijk weekend met auto’s, fascinerende dieren, een klimboom, denappel patsen, rennen op de heide, een zandkasteel op de vlakte, een klimrek en een wipkip. Afijn, de foto’s spreken voor zich …
Behalve feestelijk was het ook weer knap vermoeiend, daarom ga ik – mede met het oog op de terugkerende warmte – ook deze week nog maar even rustig door in de vakantiemodus
Na een koude en grijze zaterdag volgde een zonnige zondag op landgoed “de Merelhof”, en dus gingen Pepijn en ik al vroeg op pad voor een kleine wandeling over het domein. Tijd om de pyjamabroek te verruilen voor een spijkerbroek was er niet, want de boer die een deel van het land van “de Merelhof” in gebruik heeft, kwam het land op met de tractor. Dat moesten wij natuurlijk wel even bekijken …
Pepijn bleef op gepaste afstand staan om het ronkende apparaat te zien passeren, je weet immers maar nooit welke kant zo’n gevaarte op gaat. “Gras maaien …,” luidde Pepijn’s commentaar, terwijl hij me stralend aankeek, en daar heb ik het op dat moment maar bij gelaten …
Toen de tractor enkele ogenblikken later uit zicht was verdwenen, vervolgden Pepijn en ik onze kuier. “Daar zijn koeien, pake …” kraaide het mannetje, toen we het weiland aan de achterkant van onze weekendwoning naderden …
Die reactie heb ik natuurlijk meteen bevestigd. Dat het geen koeien waren, maar o.a. een Belgische Blauwe pink en nog een paar andere pinken, had ik ook tenslotte ook niet geweten als ‘de landheer’ het me vrijdagmiddag na aankomst niet had verteld …
Voorgaande jaren hadden we ’t hele achter het huis liggende weiland tot onze beschikking. Vorig jaar was dat grotendeels met zuring en boterbloemen bedekte weiland vooral voor Tijmen en mij een mooi jachtgebied voor onze camera’s …
Nu was het weiland voor het vee, en dat was ook goed, want hoewel ze vrij ver weg stonden, vond Pepijn het al babbelend prachtig om naar die loom grazende dieren te kijken …
In de loop van de middag hoorden we de tractor weer het land op komen. Ik werd meteen door Pepijn meegetroond om het spektakel nogmaals te bekijken. Ditmaal stapte Pepijn wat dichter naar de rand van het weiland, maar hij bleef wel op veilige afstand van de afrastering. Na aankomst had ik de mannetjes namelijk meteen goed duidelijk gemaakt dat er stroom stond op de draden en banden rond de weilanden, en die boodschap was goed blijven hangen …
Het was een feest om dit leergierige mannetje, dat intussen zo ongeveer alle automerken weet te benoemen, op deze manier kennis te laten maken met een paar facetten van het boerenleven rond “de Schaapskooi” …
Nadat we twee weken geleden een weekendje in Brabant zaten met vakantievrienden, zaten we afgelopen weekend voor het vierde jaar op rij een weekendje met kinderen en kleinkinderen op landgoed ‘de Merelhof’ bij Ruinen in Drenthe …
Daar hadden we net als voorgaande jaren de beschikking over het riante vakantiehuis ‘de Schaapskooi’ …
Het begon vrijdagavond nog rustig met een lekker en gezellig etentje …
Tijmen trok zich regelmatig even met een boekje terug in een hoekje …
Maar toen ik zaterdagochtend naar buiten stapte en Pepijn tijgerend op me af zag komen, terwijl hij vroeg: “Wil jij met mij stoeien, pake …?”
Toen wist ik ‘Dit wordt een pittig weekend …’
En dat werd het ook, maar ondanks de vermoeienis werd het toch vooral weer een gezellig weekend. De komende dagen eerst maar weer even rustig bijtanken … 🙂
Nadat ik gisteren weer eens een half uurtje in de spiegel van de kapper had gekeken, ben ik naar Leeuwarden gereden om weer eens even bij te praten met de kleinzoons. Tijmen vond dat een mooie gelegenheid om nu eindelijk eens een portret te maken van pake. Hij maakte er een fraai kunstwerkje getiteld “Flessenpost” van, dat hij meteen vanaf zijn camera per e-mail naar beppe stuurde …
Afanja's Weblog 