Van oud naar nieuw

In Katlijk en Oudehorne klinken vandaag voor het laatst dit jaar de klokken in het kader van het traditionele Sint Thomasluiden. Deze traditionele gebeurtenis vindt ieder jaar van 21 december tot 1 januari plaats om de boze geesten te verjagen. Ik vind het een mooiere traditie dan het afsteken van vuurwerk. Eigenlijk had ik er vandaag even naar toe willen gaan, maar dat lijkt me met dit weer toch niet echt een goed plan …

Met de top 2000 op de achtergrond doen we het hier vandaag lekker rustig aan. Om aan de vuurwerkdrukte te ontkomen, kun je nog het best op het Wad zitten of zo. Daar heb ik dit jaar ook weer een paar maal in alle rust vanaf de dijk naar die heerlijke leegte zitten turen. Maar ja, daar is het ook geen weer voor vandaag …

Oudjaarsdag 2023 lijkt vooral gekenmerkt te worden door regen en wind. We zijn dat natuurlijk wel wat gewend de laatste maanden, maar ik had het vandaag toch liever wat droger en rustiger gehad. We zullen het echter weer moeten doen met wat we krijgen, zo lang dat geen storm en overstromingen met zich meebrengt, mogen we ons al gelukkig prijzen tegenwoordig. Dat gezegd hebbend, wens ik jullie allemaal een rustige en veilige jaarwisseling en alvast alle goeds voor 2024 …

Revival van de silhouetten

Na een korte wandeling in de Jan Durkspolder heb ik mijn ritje voortgezet. Bij Earnewâld stond deze blauwe reiger met de kop in de harde wind in een weiland. Op de achtergrond zie je de kerk van Warten …

Veel viel er in het grijze weer onderweg niet te zien en te beleven. Wat nog wel noemenswaardig is, is dat er tegen de achtergrond van de ‘witte schimmel’ van Nes een groepje van vijf ‘overwinterende’ ooievaars in een weiland liep. Omdat ze ver uit elkaar liepen, kon ik ze niet alle vijf bij elkaar op de foto krijgen …

Weer een stuk verderop kwam ik aan de Bornego bij Haskerdijken (Google Maps) langs een lange rij silhouetten van een boerenfamilie en een deel van hun levende have in een weiland. Ik herinnerde me dat ik er al eens eerder een foto van had gemaakt. Thuis zag ik later dat ik de tweede foto op 24 december 2010 heb gemaakt. Kijkend naar het lage standpunt van waaruit ik die foto heb gemaakt, was ik toen nog wat leniger dan tegenwoordig …

Voor de laatste stop ben ik nog even naar It Krûme Gat (Google Maps) tussen De Veenhoop en Smalle Ee gereden. Daar dobberden alleen wat eenden op het water en er blies een kille wind. Ik vond het welletjes, tijd om op huis aan te gaan …

Toen ik halverwege de middag nog even op het terras met mijn nieuwe camera zat te spelen, werd ik nog verrast door het roodborstje, dat op het dak van het voederhuisje achter in de tuin ging zitten. Een mooie afsluiting van een grijze dag …

Leegte in de polder

Het weer lokte me eigenlijk niet echt naar buiten gisteren, maar na die lange rij donkere dagen binnenshuis ben ik toch maar even in de auto gestapt om een ritje door de provincie te maken. In de Jan Durkspolder stond een eenzame ree bij een rietkraag langs een maïsakker. Nadat ik een paar foto’s had gemaakt, besloot ik door te rijden. Misschien zou ik de rest van de sprong straks nog kunnen spotten …

De grote plas bij de vogelkijkhut was zo goed als leeg. De honderden smienten leken te zijn doorgetrokken, want ook die waren nergens te zien. Er zaten alleen een paar eenden bij het onderstel van de kluunbrug, die schaatsers tijdens een eventuele Jan Durkspolder toertocht een veilige overtocht over deze sloot moet bieden. Voorlopig kunnen de eenden ze gerust blijven gebruiken als rustplaats …

Ik besloot nu eens niet naar de vogelkijkhut te gaan, daar zou nu waarschijnlijk toch niets te zien zijn. Daarom besloot ik een kuiertje te maken over het zandpad ‘de Geau’ langs de noordwestkant van de plas. Lang duurde dat niet, op de nadering van een bui werd het zo mogelijk nog wat donkerder dan het al was. Tijd om rechtsomkeert te maken …

De fierljepper

Op nog geen 40 meter afstand van ‘A roundabout us’ staat nog een tweede sculptuur van kunstenaar Hans Mes. Het beeld ‘de Fierljepper’ is 15 meter hoog en overspant de halve vierbaans Noorderhogeweg en verbindt zo symbolisch het productie- en distributiegedeelte van Philips in Drachten. De fierljepper is gereed voor de sprong naar de overkant om op een typisch Friese manier gestalte te geven aan het overbruggen van de afstand naar de klant …

Philips medewerkers tekenden als symbool voor het verbeteren van hun persoonlijke prestatie 1176 merktekens, welke alle in de huid van de sportman zijn uitgesneden. Het thema ‘Bridging the Gap’ voor de Philips Customer Day in januari 1995 bracht beeldend kunstenaar Hans Mes op het idee om medewerkers van Philips DAP Drachten op die dag hun eigen ‘meester-teken’ te laten ontwerpen. De gedachte hierachter was, dat steenhouwers, loodgieters en andere ambachtslieden vroeger een eigen merkteken aanbrachten op hun werkstukken. Daaraan was niet alleen de kwaliteit van hun werk, maar ook de maker herkenbaar …

Uiteindelijk leverden de 1800 medewerkers al of niet gezamenlijk 1176 merktekens aan. Zo ontstond de Fierljepper ofwel polsstokverspringer, die inhoudelijk gestalte geeft aan het verbeteren van ieders persoonlijke prestatie …

A roundabout us

Enige tijd geleden liet ik hier de onderstaande foto van een ‘Alziend oog’ zien. Vandaag is het tijd om te onthullen wat het is. Het maakt onderdeel uit van het kunstwerk ‘A roundabout us’ van Hans Mes, dat in 2011 ter gelegenheid van het 60 jarig bestaan van de Philipsfabriek in Drachten op een rotonde in de Noorderhogeweg is geplaatst …

In opdracht van Philips maakte de kunstenaar een sculptuur op de rotonde voor het bedrijf rondom het thema: ‘Wij maken het verschil’. Voor hij aan het ontwerp begon vroeg hij verschillende werknemers van Philips hoe zij over het thema van zijn opdrachtgever dachten. Het thema en hun visie leidden samen tot deze interactieve gedachtewolk, die de inspirerende innovatie laat zien van zes decennia succes …

Het in staal uitgevoerde kunstwerk is de 3 dimensionale schets van die gedachtewolk. Het symboliseert de ontwikkeling van ideeën door Philips Consumer Lifestyle, het vooruitlopen op trends in de markt. Maar ook verwoordt deze gedachtewolk de wensen van de consument die zijn manier van leven wil verrijken. Het ruimtelijke lijnenspel van de wolk heeft een schetsmatige structuur alsof hij met een potlood is getekend …

De wolk omvat drie beeldende elementen: Een portret van Dr. Alexander Horowitz, de uitvinder van het roterend scheersysteem, de drie scheerkoppen zoals ze al jarenlang worden gemaakt in Drachten en een oog wat in de toekomst kijkt. Deze drie iconen geven gestalte aan 60 jaar succes van Philips Drachten …

Langzaam en gelijktijdig veranderen het portret, de scheerkoppen en de iris van het oog steeds in een andere kleur waarbij het tempo van de kleurverandering kunnen worden bepaald door de mate van omgevingslicht en de verkeersdrukte op de rotonde. De natuurgetrouwe iris die geleidelijk in een steeds andere kleur van de regenboog verandert is letterlijk en figuurlijk de eye catcher van het beeld …

De oostelijke afslag van de rotonde voert direct naar het fabrieksterrein van Philips Consumer Lifestyle, of Philips Drachten zoals het kortweg wordt genoemd. Met momenteel nog ca. 1500 werknemers, waarvan ruim een derde ingenieur is, is Philips nog steeds met stip de grootste werkgever van Drachten. Zonder Philips zou Drachten waarschijnlijk nog een onbeduidender dorp geweest zijn dan het nu is. En dat zegt toch wel wat …

Kerstslingers in de tuin

Meestal ben ik ’s ochtends rond 8:30 uur wakker, maar vandaag heb ik bijna twee uur langer geslapen. Dat voelt nog niet direct goed, want voor het eerst sinds enige tijd heb ik momenteel weer echt elastieken benen. Dat past me niet direct vandaag, maar MS slaat nu eenmaal altijd toe als het niet gelegen komt …

Afijn, met een beetje geluk trekt het straks nog wat bij. Het maakt een fotokuier in de natuur nog wat onzeker op dit moment. Maar aangezien het droog is en ik zelfs de zon al even heb gezien, moesten we zo meteen in ieder geval maar eens een blokje om gaan. Hoe dan ook, ik laat jullie hier even achter met de kerstslingers in onze tuin. Maak er een mooie dag van …

Van Canon naar Sony

Vrijdag hadden Jetske en ik weer een afspraak voor een gezamenlijke fotodag. We togen die dag naar Urk, niet zozeer om te fotograferen maar om nu eens grof geld uit te geven. Jetske was op zoek naar een goed statief en ik naar een goede camera. Terwijl de regen urenlang met bakken uit de lucht kwam, lieten wij ons adviseren bij Cameranu. Nadat we allebei naar tevredenheid zaken hadden gedaan, reden we nog even langs de vuurtoren om daar vanuit de auto snel even een foto van te kunnen maken …

Na rijp beraad had ik groen licht gekregen van de afdeling financiën om mijn Canon Powershot SX70 IS te verruilen voor een Sony RX10 IV. Dat betekent in alle opzichten in principe een flinke stap voorwaarts. Maar het betekent vooral ook, dat ik aan de bak moet om het volledig nieuwe menu en de talloze opties die de camera in huis heeft, te leren kennen …

Zelf vind ik de eerste resultaten al veelbelovend. Zulke scherpe foto’s heb ik nog nooit kunnen maken van ons roodborstje, dat vanmorgen wel even wilde poseren bij de pindakaas. Ondanks het extreem donkere weer wilde meneer merel gistermiddag toch even in bad. Daarbij heb ik voor het eerst druppels kunnen fotograferen in plaats van alleen maar streepjes van wegschietende druppels …