De eerste wesp van 2020

Toen ik zaterdag aan het eind van de ochtend een van mijn dagelijkse kuiertjes door de tuin maakte, zag ik tot mijn verwondering een grote wesp op het terras zitten. Nu weet ik wel dat de natuur in alle opzichten vroeg ontwaakt na afloop van de winter die de naam winter niet waard was, maar een wesp die begin maart op het terras rondscharrelt, dat is wel erg vroeg …

Snel maakte ik een paar foto’s met de standaardlens. In de hoop dat ze nog even zou blijven zitten, ben ik daarna snel even naar binnen gegaan om de de macro-voorzetlens te pakken. Een wesp die zo vroeg in het jaar op pad gaat, dat kan volgens mij alleen een koningin zijn. En dat vraagt natuurlijk toch even om een staatsieportret. Mogelijk heeft ze ‘overwinterd’ in ons fietsenhokje Terug buiten kreeg ik nog net genoeg tijd om nog een paar foto’s te maken. Daarna vloog ze op …

Ik weet dat er onder mijn volgers mensen zitten die een wesp het liefst meteen doodslaan of -trappen. Dat zal ik bij een wesp alleen in geval van nood doen. Wespen kunnen aan het eind van de zomer af en toe wat lastig zijn, maar het zijn toch vooral nuttige beestjes, die onderdeel uitmaken van de natuurlijke reinigingsdienst. Deze koningin kreeg van mij daarom natuurlijk de kans om haar vleugels uit te slaan, zodat ze op zoek kon gaan naar een plekje waar ze kan beginnen met de bouw van een nest …

UPDATE:

Op foto 1, 2, 4 en 5 zie je de wesp die zaterdag op ons terras zat. Via Twitter heb ik zojuist bijgeleerd dat het hier om de Franse veldwesp gaat. Wespen van deze soort zijn heel zachtaardig en niet in onze zoetigheden geïnteresseerd, zo is mij verteld. Hij is te herkennen aan zijn oranje gekleurde antennes.

De close-up in het midden komt uit mijn archief. De wesp van zaterdag vloog namelijk net te vroeg weg om hem frontaal te kunnen kieken. Dit is de gewone wesp of limonadewesp. Hij heeft zwarte antennes.

Met bloemen de winter uit

Het spijt me voor de verandering eens helemaal niet dat we vandaag de meteorologische winter achter ons laten. Want wat was het een waardeloze winter. Enfin, ik kom daar morgen op terug met wat cijfers over de winter in onze tuin. Op deze schrikkeldag sluit ik de winter af met de laatste van de traditionele voorjaarsbloeiers in onze tuin …

Ik kan me niet herinneren dat ik sneeuwklokjes, krokussen, narcissen en zelfs de prunus in onze tuin allemaal al in februari tot bloei heb zien komen. En als ik heel eerlijk ben, dan staat het me ook helemaal niet aan en hoeft het niet weer op deze manier. Maar ik ben bang dat we er aan zullen moeten wennen, ’t is om te janken …

De teloorgang van de krokussen

De krokussen hebben het zwaar dit jaar. Vooral exemplaren die spontaan her en der verschijnen hebben het vaak niet makkelijk. De onderstaande krokus had een niet erg stabiel plekje aan de rand van een verhoging achter in de tuin uitgezocht om tot bloei te komen. De laatste van vele druppels maakte hem topzwaar, waarna kapseizen niet uit kon blijven …

Een aantal krokussen op het centrale heuveltje in de tuin had het beter getroffen. Omringende beplanting zorgde voor voldoende steun om een vroegtijdige val te voorkomen. Hier vormden de druppels een verrijking van het beeld. Of dat ook geldt voor de veelvuldige reflectie van uw aller fotograaf, laat ik graag aan de toeschouwer over …

De krokussen die begin februari al fier stonden te bloeien met bladluizen op hun tere paarse bloemblaadjes, zijn al snel daarna ten prooi gevallen aan storm en regen …

Zaaddoosjes in verval

Misschien kunt u zich de zaaddoosjes nog herinneren die ik half januari lekker in het zonnetje fotografeerde? Het leek wel voorjaar toen … wat lijkt dat alweer lang geleden. De laatste tijd heb ik meer het idee dat het herfst is …

Maar terug naar de zaaddoosjes. Die heb ik sindsdien nog een paar keer onder de loep genomen. Eerst een paar opnamen van 5 februari, toen scheen de zon nog wel eens …

Intussen hebben ze Ciara overleefd, maar ze zijn er niet mooier op geworden. De onderstaande foto’s heb ik gisteren gemaakt, nadat het urenlang had geregend …

Overleven ze de storm?

Van enige afstand is onze lampionplant momenteel een rommeltje …

Maar zodra je er even wat op inzoomt, dan zijn de lampionnetjes nog steeds de moeite waard. Hoe ouder ze worden, hoe fijner de nerven op de kelkjes worden. En hoe beter het oranje besje in het kelkje zichtbaar wordt …

Gistermiddag heb ik nog even wat close-ups van een aantal van de lampionnetjes gemaakt. Dat viel nog niet eens mee, want het was dan wel mooi weer, maar het was niet bepaald windstil. Of het overmorgen ook nog lukt om ze ongeschonden te fotograferen, is maar zeer de vraag. Daarvoor moeten ze eerst de storm overleven die voor morgen op het programma staat …

Onder wulpse witte rokjes

Het wordt toch ook hoe langer hoe gekker … Nou lig ik al begin februari op de knieën in de tuin om even onder één van die wulpse witte rokjes te gluren. Dat deed ik anders nooit voor half maart, soms zelfs pas begin april …

Ik kon het echt niet laten gistermiddag, ze hingen zo verleidelijk wiegend in de wind …
Maar het loonde absoluut de moeite. Kijk maar …

Regen brengt glans

Regen en hagelbuien werden gisteren afgewisseld door steeds langer durende opklaringen …

Voor wie er oog voor heeft, is het dan meteen weer mooi buiten …

Want regen brengt glans …