Herkulesmolen De Veenhoop

Dinsdag liet ik hier een fotoserie zien van de Bonnebuskepetten, een afgesloten stukje natuur dat bestaat uit een aantal oude petgaten. Op de eerste foto van vandaag kun je er linksonder nog net een stukje van zien. Een kleine 500 meter naar het westen ligt nog zo’n snippertje natuur, dat is een stukje verderop te zien …

Tussen die stukjes natuur staat sinds 1926 een markante Amerikaanse windmotor van het type ‘Herkules Metallicus’. Een jaar of 20 geleden nam ik daar nog regelmatig een kijkje. Dat lukt tegenwoordig niet zo vaak meer, om er te komen moet je namelijk bijna 500 m over een schelpenpaadje lopen. Met wat hulp van mijn drone lukte het onlangs om er weer eens wat dichter bij te komen …

Mijn eerste dronebeelden

Voor mijn eerste vlucht met de DJI Flip ben ik naar de Bûtendiken tussen Smalle Ee en De Veenhoop gereden (OpenStreetMap). Halverwege de weg staat in de zuidelijke berm een laag boompje, verder is er in een omtrek van bijna 500 m geen boom te vinden. Een prima plek dus om zonder gevaar van een crash mijn eerste vluchten te kunnen maken. Daar heb ik de auto in de berm geparkeerd …

Met de camera naar het noorden gericht, laat ik om te beginnen het beeld van west naar oost over de vaarweg naar Drachten glijden. Op de eerste foto zien we in noordwestelijke richting de Wide Mûntsegroppe. Vervolgens zien we op de middelste foto recht voor ons aan de overkant van de Mûntsegroppe de locatie waar het nieuwe meer bij Oudega wordt gegraven. Op de laatste foto kijken we in noordoostelijke richting naar de Smalle Eesterzanding in de verte …

Morgen laat ik de camera hier wat verder rond gaan …

Droge weiden en natte natuur

Hat kan niet altijd en overal feest zijn. Nadat we eerder de veel fotogeniekere ouderwetse pakjes hooi hadden gezien, kwamen we verderop langs een weiland waar van die lelijke grote zwarte plastic balen lagen …

Een ooievaar en een blauwe reiger leek het niets uit te maken. Zij scharrelden op zoek naar voedsel rustig tussen de grote zwarte balen rond …

Bijna aan het eind van de Bûtendiken ligt tegenover het Noordergemaal een waterrijk stuk natuur aan beide zijden van It Krûme Gat. Gedurende het jaar zijn er diverse vogelsoorten die hier een tijdlang neerstrijken …

Toen wij er langs kwamen, was een broedeilandje goed bezet met visdiefjes. Het was er een drukte van belang, want er werd voortdurend heen en weer gevlogen …

Verder ademde het gebied rust. Een klein stukje naar rechts zat een nijlgans wat te suffen op een grote kei. Wij hadden daar geen tijd voor, we moesten verder om op tijd bij de pont te zijn …

Een prachtige berm

De foto’s die ik tot nu toe van ons ritje van vorige week vrijdag heb getoond, zijn bijna allemaal aan de noordkant van de Bûtendiken gemaakt. Ergens halverwege de weg begon de berm aan de zuidkant mooi te kleuren …

Nadat we onze vervoersmiddelen op de standaard hadden gezet, hebben we onze camera’s eens goed aan het werk gezet in die mooie kruidenrijke berm. Tussen de bloemen fladderden meer vlinders rond dan ik dit jaar tot nu toe had gezien …

Nacht aan de Bûtendiken

Dinsdag heb ik hier een paar foto’s gepubliceerd van de windmotor bij nacht in de Jan Durkspolder, die ik maandagavond heb gemaakt. Ik hoopte die avond lichtende nachtwolken achter dat mooie silhouet te zien verschijnen, maar die bleven uit. Omdat de omstandigheden voor lichtende nachtwolken nog steeds gunstig waren, ben ik dinsdagavond rond 22:30 uur in de auto gestapt om mijn geluk nog eens te beproeven. Ik bleef nu wat dichter bij huis. Ik reed naar het Noorder Gemaal tussen Smalle Ee en de Veenhoop. Daar nestelde ik me op mijn stoeltje bij It Krûme Gat

Ik heb ongeveer een uur lekker op mijn stoeltje aan de waterkant gezeten te midden van het gekwaak van kikkers en het gesnater van een groepje eenden verderop. De temperatuur lag er rond de 20°C en het was bijna windstil. Alleen al daarom was het heerlijk om er een tijdlang te zitten. Ik heb er nog best aardige foto’s gemaakt, maar de lichtende nachtwolken lieten zich ook die nacht weer niet zien …

Ruim 14 uur later kwam er, vanwege oververhitting van de accu van mijn iLark, precies op dit plekje een eind aan het tochtje, dat ik woensdag met Jetske maakte.

– wordt vervolgd

Passage van ’n Canadese gans

Het was opnieuw een grijze week, die maar weinig interessante fotomomenten heeft opgeleverd. Woensdag heb ik na een ritje door de omgeving een half uurtje in de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder gezeten. Vogels genoeg, maar ze bleven allemaal op (te) grote afstand …

Daarom heb ik gisteren eens positie gekozen bij het Noordergemaal aan de Bûtendiken tussen Smalle Ee en De Veenhoop. Daar vlogen op afstand o.a. grote groepen ganzen rond, maar er was ook een grote Canadese gans die in zijn uppie vlak langs me kwam vliegen …

Ik sluit af met een filmpje van Wetterskip Fryslân over het Noordergemaal en de omgeving van It Krûme Gat en Petgatten de Feanhoop

Op zoek naar luwte

Dat het de afgelopen dagen hard waaide, heb ik gisteren al verteld en getoond bij het opvliegen van de grote zilverreiger. Maar ook eenden hadden het niet altijd gemakkelijk. Deze twee moesten flink bijsturen om tot een veilige landing te komen …

Ze waren op weg naar It Krûme Gat bij het Noordergemaal aan de Bûtendiken. Daar hadden veel eenden een plekje gezocht om enigszins beschut in de luwte van de steenwallen met rietkraagjes te kunnen liggen. Behalve wilde eenden dobberden er ook veel smienten op het water …

Dit was ook de bestemming van de twee eenden, die op de eerste foto aan kwamen vliegen. Na wat extra vleugelmanoeuvres, landden ze veilig op het water…