De merel lust wel ’n druifje

We werden hier vanmorgen opnieuw wakker met een paar centimeter sneeuw. Meneer merel leek wat sneu te kijken, toen ik eerst de auto sneeuwvrij maakte om naar de fysiotherapie te gaan. Voor het strooien van voer voor hem en zijn vriendjes had ik eerst nog even geen tijd …

Pas na de koffie had ik vandaag tijd voor onze zo vermakelijke tuingasten. Meneer merel was intussen niks tekort gekomen, Aafje had het laatste trosje waar nog enkele druiven aan zaten voor hem op het terrastafeltje gelegd. Daar wist hij wel raad mee, want meneer merel lustte nog best een druifje …

Wij maken ons zo meteen eens op voor een ritje door besneeuwd. Hopelijk komen we Sinterklaas onderweg ergens tegen. In dat geval zou het wel eens laat kunnen worden. Daarom wens ik jullie nu alvast een gezellige avond, met of zonder sinterklaasfestiviteiten.

Een beschonken wesp

Om het verschil tussen de zweefvlieg en de wesp nog eens te laten zien, heb ik een fotoserie uit september 2012 uit het archief getrokken. Zoals dat vandaag nog steeds het geval is, was het ook toen al zo dat er regelmatig even een merel langs kwam om wat van de druiven te snoepen. Daarbij werden er dan ook vaak druiven losgetrokken die op het terras achterbleven …

Terwijl ik met mijn camera op het terras zat, zag ik op een bepaald moment dat de plaatselijke reinigingsdienst aan het werk ging. Een wesp had een overrijpe druif gevonden, en dat was duidelijk een spekkie naar zijn bekkie. Hij dook er letterlijk en figuurlijk op de kop in. Toen hij na enige tijd kennelijk genoeg had gehad, richtte hij zich wankelend op om zijn lange antennes te poetsen …

Vervolgens draaide hij zich om. Even lekker het erop dat hij het slecht met me voor had, maar àls dat al zo was, dan kreeg hij er de kans niet voor. Hij sperde zijn grote kaken wagenwijd open en stak zijn tong naar me uit. Een paar stappen zette hij nog in mijn richting, daarna stortte hij ineen, op zijn minst tijdelijk uitgeschakeld door een overdosis alcohol …

Dit alles zul je een zweefvlieg niet zien doen. Die lust geen druiven of ander fruit. Die heeft geen lange antennes om te poetsen en ook geen grote kaken zoals deze gewone wesp of limonadewesp. De zweefvlieg heeft zelfs geen angel om mee te steken. Maar hoe lastig wespen soms ook zijn, als opruimers verdienen zij ook hun plekje in de natuur. En zo lang je een wesp niet in de verdrukking brengt door naar hem te slaan, zal een wesp zelden steken.

Issus coleoptratus

Zoals ik hier gisteren al vertelde en toonde, heb ik de laatste twee weken regelmatig even een wat foto’s van de verkleurende bladeren van de druif gemaakt. Zo ook vorige week zaterdagmiddag, maar toen zag ik nog wat anders dan alleen de bladeren. Op een van de bladeren zag ik een heel klein beestje kruipen …


Nadat ik er een paar foto’s van had gemaakt, ben ik m.b.v. Obsidentify en internet op zoek gegaan naar wat ik nu eigenlijk had gefotografeerd. Het lijkt te gaan om de Issus coleoptratus, een algemeen voorkomend insect van amper 5 mm, dat ook in onze tuin schijnt te leven leeft van de sappen van planten. Hoe algemeen voorkomend ook, hij heeft geen Nederlandse naam. Kijkend naar het ‘borsteltje’ aan de achterkant, gaat het hier om een nimf (een jong dier).

Voor geïnteresseerden: veel meer informatie en vooral prachtige macro’s van dit beestje kun je hier vinden: ‘Een dinosaurus gespot in Schiedam …’

Herfsttinten van de druif

De hoeveelheid kleur en fleur is in onze tuin snel afgenomen de afgelopen weken. De meeste kleur is momenteel nog te vinden in de hoek van een van de druivenstokken. Daarom heb ik tussen 22 oktober en 4 november eens wat foto’s van gemaakt van de verkleurende bladeren, die dit jaar erg mooi zijn …


Het is boeiend om te zien hoe de bladeren allemaal in hun eigen tempo en op hun eigen manier verkleuren. De variëteit aan kleuren is enorm, maar ook de tekening van de nerven is vaak erg mooi om in detail te bekijken. En dan hebben we ’t nog niet eens gehad over de sporen die diverse beestjes op en in de bladeren hebben achtergelaten …

Druppels, kleuren en zon

De komende dagen staan hier in het teken van herfstbladeren, en meer specifiek die van de druif …


Nadat er vannacht wat lichte regen was gevallen, stond de druif vanmorgen vroeg al lekker in de zon te schitteren …

Druppels, kleuren en zon zorgden samen voor een vrolijk herfstbeeld … intussen regent het echter alweer …

Een kleine zomervlinder

Op mooie zwoele zomeravonden zie je soms dingen die je normaal gesproken niet snel onder ogen krijgt …

Zo fladderde er onlangs rond een uur of tien ’s avond een vlinder over het terras, die op een blad van de druivenrank ging zitten. Tot voor kort wist ik niet van zijn bestaan, maar dit schijnt de kleine zomervlinder te zijn, een nachtvlinder uit de familie van de spanners …

Op de bovenstaande foto’s lijkt hij in het late avondlicht blauw te zijn. Daarom heb ik ook nog een foto gemaakt met flits, daarop lijkt hij wat meer de (originele) kleur groen te hebben …

Tuinvaria – flora

Vandaag hebben we eindelijk weer eens wat langere tijd zon in de tuin. Met een graad of tien was het net wat te fris om genoeglijk koffie drinken in de tuin, maar voor een fotorondje was het vanmorgen prima weer. De meeste planten takelen momenteel zienderogen af, maar er staan toch ook nog een paar mooi te pronken. Deze mooie jongen staat centraal in de tuin. Ik ben niet meer zo van de namen, maar kan dit de Hemelsleutel of Sedum telephium zijn …?

Aan het begin van de zomer kregen we van de kinderen een hanging basket, waar onder andere een Fuchsia of Beltsjeblom in zit, die de hele zomer volop heeft gebloeid. En ook nu nog verschijnen er regelmatig nieuwe bloemen. Het enige nadeel ervan is dat hij boven de vijver hangt. Gedurende de hele zomer heb ik regelmatig bloemetjes opgevist. Nu ook het blad van de bomen komt, heeft Aafje vorige week het net maar weer over de vijver gedrapeerd. Ook ons vijvervrouwjte zit er nu weer warmpjes bij …

Bij de pindakaas hangen wat mooi verkleurende bladeren van een van de druiven. Meer naar achteren staat de herfstaster met mijn gele en lila tinten te pronken. De hosta’s vertonen het vertrouwde beeld van steeds groter wordende gaten in de van groen naar geel verkleurende bladeren …

Helemaal achterin de tuin naderen ook de langzaam roestbruin kleurende bladeren van de varens het einde van hun jaarlijkse cyclus. Over een half jaar zullen ze hun dan weer frisgroene bladeren weer op sierlijke wijze ontrollen …