Jonge waterhoentjes

Om het mooie weer nog maar even mee te pakken, ben ik gisteren even naar de Leijen gereden. Onderweg naar de vogelkijkhut maakte ik een praatje met een jonge vrouw, die er net vandaan kwam. Ze liet wat foto’s zien van o.a. een voorbij vliegende roerdomp, een kiekendief en twee zeearenden die een tijdlang op het eilandje hadden gezeten. Bij het afscheid zei ik met een knipoog, dat ik toch wel hoopte dat ze nog wat voor mij had overgelaten …

Even later zat ik in de hut. En het moet gezegd, ik zat er goed, maar na enige tijd werd het toch wel saai. Er gebeurde vrijwel niets. Gelukkig had ik drie weken geleden meer geluk, toen liepen er vlak voor de hut drie waterhoentjes over de bladeren van de waterlelie en de gele plomp. Kijk eens naar die enorme poten. Ik vond het heel vermakelijk …

Gisteren bleef het stil rond de vogelkijkhut. Er vlogen eens een paar eenden voorbij en er dook een grote stern buiten het bereik van mijn camera in het water. Dat was het wel zo ongeveer. Ik moest me tevreden stellen met een foto van een paar aalscholvers, die de plek hadden ingenomen van de zeearenden in de laatste boom van het eilandje …

Na de regen

Het regende zachtjes toen ik vanmorgen wakker werd. Voor de tuin is dat goed nieuws, want er is hier tot vandaag niet meer dan 11 mm regen gevallen. Het zal de vijverplanten worst zijn, water genoeg. En als er nog wat licht moet zijn, zet de gele plomp gewoon een groeispurtje in richting zon …

Intussen is het alweer een uurtje droog. Het stelde weinig voor, meer dan 3,1 mm regen is er niet gevallen. Dat zet voor de tuin geen zoden aan de dijk. Maar zodra de eerste zonnestralen de vijver bereiken, krijgt de waterlelie ineens weer een heel ander aanzien …

Zomerse perikelen

Hoewel we hier de afgelopen twee weken geen extreem hoge temperaturen hebben gehad, willen mijn onderdanen nog steeds niet lekker meewerken. Mijn voeten en onderbenen voelen voortdurend ongebruikelijk zwaar aan. Een beetje alsof ze tot halverwege de knie zijn volgelopen met lood, en dat maakt het lopen er niet makkelijker op …

Zoals bekend, ben ik In warme zomerse perioden nooit topfit. Vaak was ik dan langere tijd erg moe, dat is geen nieuws. Maar deze aanhoudend zware benen, terwijl ik verder aardig fit ben, vormen weer een geheel nieuwe sensatie. En zo stelt MS je steeds weer voor verrassingen …

Toch denk ik, dat deze (tijdelijke) terugval met het weer te maken heeft. Het is weliswaar niet extreem warm geweest, de gemiddelde temperatuur kwam hier in juli wel uit op 18°C en dat is aan de hoge kant. Voorlopig lijkt het zomerse weer nog wel even aan te houden. Zo lang kijk ik het gewoon nog even aan. Er zullen vast weer betere tijden komen …

Maar geen zorgen, met een wat aangepast dagprogramma vermaak ik me nog steeds prima. Om het bewegingsapparaat gaande te houden, maak ik een paar maal per dag een ritje op de hometrainer. Daarnaast loop ik regelmatig de tuin even in om te zien of er nog wat te fotograferen valt. En verder vermaak ik me uitstekend met verslaggeving van de Olympische Spelen, vooral op de radio. En vanaf zaterdag komt daar het skûtsjesilen nog bij. Dus ik verveel me nog niet …

Visdiefjes boven de Leijen

Terwijl we door de kijkgaten het komen en gaan van de vogels voor de hut in de gaten hielden, was er ook achter de wand naast het vlonderpad iets gaande. Verschillende keren hoorde we daar kort en duidelijk een vogel zingen of roepen. Hoe we ook zochten, hij bleef verborgen in het dichte bladerdek van de struiken achter de wand …

Op en boven het meertje bleef het donker. De grote bladeren van de waterlelie en de gele plomp deinden zacht op en neer op de lange golfslag rond de vogelkijkhut. Een paar futen leken een late balts voor ons te willen opvoeren, maar daar bleek al snel niets van terecht te komen …

De zwarte stern en het visdiefje vlogen zo ongeveer om de beurt voor de vogelkijkhut langs. Tot eind vorig jaar was ik al blij, wanneer ik met de Canon SX70 HS af en toe eens een scherpe foto maakte van zo’n snelle passant. Met de Sony RX10 gaat dat allemaal een stuk beter. Vooral met de laatse foto ben ik erg blij …

Paddenstoelen in de Deelen

De laatste keer dat ik een rondje in de Deelen heb gelopen, was in januari van dit jaar. Op 10 oktober was ik weer voldoende bijgekomen van de wat te zware fotosessie met mijn fotomaatje op de begraafplaatsterp bij Nes, dat ik het wel durfde te wagen om weer eens een kijkje in de Deelen te nemen …

Terwijl ik over de vlonder liep, maakten de eenden dat ze weg kwamen door zich terug te trekken onder de begroeiing op de wal. Het petgat lag er al snel roerloos bij. Een aantal wortelstokken van de gele plomp dreef op het oppervlak …

Verderop langs het pad trof ik wat paddenstoelen aan de zijkant van het pad aan. Paddenstoelen vormen de laatste jaren sowieso al een uitdaging, ditmaal werd het met mijn rugblessure en wandelstok echt een pittig klusje om er een paar foto’s uit te kunnen persen. Door de knieën zakken gaat nog altijd prima, maar de weg terug omhoog is elke keer een stukje lastiger. Maar goed, ik heb de strijd gewonnen …

Na de derde paddenstoel vond ik het welletjes en besloot ik rechtsomkeert te maken. Onderweg naar de picknicktafel bij het parkeerterrein zat een libel op me te wachten op de nieuwe plank van de vlonder …

– morgen meer

Op een pompeblêd

Gisteren werd ik in de tuin even verrast door een paar van de kikkers in onze vijver. Ze laten zelden van zich horen, maar gistermiddag was ik getuige van een gezellige tweespraak. De ene kikker zat in de vijver op een pompeblêd – dat is het blad van de waterlelie of de gele plomp – de andere zat vlak achter de vijver in de border. Ik heb geprobeerd om het geluid op te nemen, maar daar bleef door windgeruis en straatgeluiden niets van over …

Wel heb ik een mooie fotoserie kunnen maken van de kikker in de vijver. Hij stond toe dat ik hem van alle kanten ongestoord kon bekijken en fotograferen. Zelfs voorover buigen om een wat lager camerastandpunt te krijgen, verontrustte hem niet. De kikker die achter de vijver zat, sprong wel met een beschaafd plonsje de vijver in, toen ik te dichtbij kwam …