Om de afwisseling er wat in te houden, heb ik – tussen het maken van de slow motions van diverse insecten door – ook regelmatig even een foto gemaakt van een bezoeker in de tuin. Hieronder hangt op de linker foto een houtpantserjuffer aan de lange steel van de ijzerhard. Rechts zit een heidelibel op een zaaddoosje van de blauwe iris …
Door de camera een heel klein stukje naar rechts te draaien, kon ik de houtpantserjuffer in een heel ander licht vastleggen …
In verband met de late vakanties hier in het noorden kwam de jeugd zaterdagmiddag nog even langs voor koffie en taart. Tijdens een rookpauze op het terras gingen alle ogen in de richting van de bloemen in de hoek, toen ik mijn camera daarop richtte …
Het duurde even, voordat de anderen ook zagen wat ik daar zag. Een houtpantserjuffer* was neergestreken op één van de bloemetjes van de ijzerhard. Lang bleef hij daar niet zitten …
Al snel verhuisde hij naar een stokje dat in de zinken tobbe was blijven staan, nadat het in voorjaar en vroege zomer de blauwe irissen had ondersteund. Prima, want dat leverde me uiteindelijk een mooie rustige achtergrond op …
* Op 17 augustus schreef ik hier al dat ik hem nog verwachtte. 😉
Nadat ik de laatste foto van de houtpantserjuffer had gemaakt, terwijl hij aan het stokje hing, maakte ik een beginnersfoutje. Ik liep een stap te ver naar rechts, waardoor ik hem in de schaduw zette. De vogel juffer was meteen gevlogen …
Maar dat is bij een waterjuffer of een libel meestal niet zo erg. Vaak komt een juffer of libel na een korte vlucht al snel terug naar het takje of twijgje waar hij op zat. Deze houtpantserjuffer had die ochtend al eerder een korte vlucht gemaakt om daarna weer op de plaats van vertrek terug te keren …
Nadat ik hem had laten schrikken door hem plotseling in de schaduw te zetten, probeerde het juffertje me kennelijk te slim af te zijn door niet weer op het stokje te landen, maar op een van de zaaddoosjes van de blauwe iris, een centimeter of tien bij het stokje vandaan. Dat leverde me toch weer een viertal aardige foto’s op. Mijn dag kon niet meer stuk …
Op de dag na mijn verjaardag vloog er aan het eind van de ochtend nog een verlaat cadeautje de tuin in. Een waterjuffer streek neer op een stokje, dat ter versteviging bij een plant naast de vijver stond …
Het was een houtpantserjuffer, die zich aanbood om geportretteerd te worden. Dat vond ik zo’n mooi cadeautje, dat ik meteen ben begonnen met uitpakken. Het was echt de moeite waard. Een half uur lang hebben we fijn samengewerkt. We speelden o.a. enige tijd kiekeboe en aan het eind van de sessie waren we zo close geworden, dat ik face to face een paar mooie close-ups kon maken …
Is ’t geen schatje …? Kijk eens naar de schittering van die prachtige metallic kleuren …
En toen maakte ik een foutje, maar desondanks was de pret nog niet voorbij …
Op de eerste augustusdag reikte het kwik tot een bescheiden 20,1°C, en dat was ook meteen de laagste maximumtemperatuur van de maand. Daarna volgden er al snel drie warme tot zeer warme perioden in de rest van de maand. Op het warmst van de dag was het vaak alleen voor vliegen goed vertoeven op het terras …
De sporen van warmte en droogte waren al snel goed te zien aan de varens. Daar stond tegenover dat het een uitstekende zomer was voor de druiven. “Zo heb elk nadeel zijn voordeel,” zou de grote JC gezegd hebben. De dieren in de tuin gingen ieder op hun eigen wijze met de warmte om. Een houtpantserjuffer die regelmatig even langs kwam, hing graag wat in de schaduw aan de restanten van de uitgebloeide irissen. Voor de vogels stond er iedere dag een goed gevuld bad met fris water klaar, en daar werd volop gebruik van gemaakt door merels, mussen en diverse mezen …
Wanneer de warmte ’s ochtends vroeg nog goed te doen was en mijn benen over enige draagkracht beschikten, maakte ik nog wel eens een ritje naar de Jan Durkspolder. Vaak blies er dan nog wel een verkoelend briesje door de geopende kijkluikjes van de grote vogelkijkhut. Zo kon ik daar o.a. een mooie fotoserie maken van een foeragerend witgatje. De mooie paardenbijter was een verjaardagscadeautje dat ik bij de Leijen mocht uitpakken …
Het is al gezegd, en iedereen zal het ook nog weten: augustus 2022 was warm, erg warm en droog. Ik heb 31 warme dagen kunnen noteren (max. temperatuur 20°C of hoger), daarnaast waren er 12 zomerse dagen (over de periode 1971-2000 waren dat er gemiddeld 6). Augustus telde 4 tropische dagen (over de periode 1971-2000 was dat er gemiddeld 1). In ons tuintje ben ik met een gemiddelde van 20,4°C nog net wat hoger uitgekomen dan de 20,0°C bij het KNMI in De Bilt. Daar staat dan weer tegenover dat we hier met slechts 11 mm regen minder neerslag hebben gehad dan landelijk …
Deze pantserjuffer, een houtpantserjuffer om wat preciezer zijn, streek eind augustus op één van de warmste dagen op een geopend zaaddoosje van de blauwe iris neer. Daar ging hij mooi in de zon zitten pronken …
Klikken om te vergroten is toegestaan …
Afanja's Weblog 