The sound of breaking ice

Het was een mooie maandagochtend in begin februari, toen ik na de koffie besloot om een ritje naar It Eilân te maken. Toen ik daar over de voetgangersbrug naar de overkant liep, kreeg ik zicht op een prachtig laagje ijs op de Goëngahuistersloot

Het had ’s nachts wel wat gevroren, maar ik had niet verwacht dat de brede sloot al dichtgevroren zou zijn. Kijkend naar de luchtbellen in het ijs en de vele mooie ijsbloemvormen op het ijs, leek er ook meteen een stevig ijsvloertje te liggen …

Plotseling werd ik in mijn mijmeringen gestoord door het heftige geluid van brekend ijs. De kabel van de trekpont naast de voetgangersbrug werd krakend strakgetrokken …

wordt vervolgd

Meneer Merel breekt ’t ijs

Op 9 februari lag er ’s ochtends tegen twaalven nog een laagje ijs in de vijver. Dat was voor meneer Merel, die even in bad wilde, een lelijke tegenvaller. Twee jaar geleden was ik er getuige van, dat er eind februari een konvooi met twee ijsbrekers nodig was om de scheepvaart op het Prinses Margrietkanaal gaande te houden. Deze kleine merel stond er alleen voor om het ijs te breken …


Al die tijd stond ik met de camera op het statief op nauwelijks 3 meter afstand van de merel aan de andere kant van de vijver. Hij ging rustig zijn gang en liet daarbij mij mijn eigen ding doen …

Met merels die zoveel vertrouwen in me hebben, ga ik ervan uit dat we ook dit voorjaar weer jonge merels in de tuin mogen begroeten.

Konvooi met twee ijsbrekers

Amper 24 uur nadat ik op het ijs van de Drachtstervaart had gestaan, kwam er in korte tijd een eind aan de ijspret. Oplopende temperaturen en het draaien van de wind maakten het ijs heel snel onbetrouwbaar …

Terwijl Aafje en ik tijdens een ritje door de provincie ’s middags op de koude, kale vlakte bij het Prinses Margrietkanaal een tussenstop maakten, lieten de Friese IJswegencentrales de eerste waarschuwingen voor gevaarlijk ijs uitgaan. Dat het ijs op het PM-kanaal niet betrouwbaar was, was met één oogopslag duidelijk …

De scheepvaart had echter wel te maken met een zware ijsgang op het kanaal. Toen ik de camera verder doordraaide naar de spoorbrug Grou zag ik dat we geluk hadden. Er naderde op dat moment toevallig een klein konvooi met een paar ijsbrekers …

Als eerste kwam de kleine, stoere ijsbreker ‘Ferry-Jo’ onder de brug door, al snel gevolgd door de ijsbreker ‘Waterlelie’. Daarna volgde het eerste vrachtschip in het konvooi, het containerschip ‘Dione’ …

Terwijl de ‘Dione’ passeerde heb ik even een paar videoshots gemaakt om een indruk te geven van de snelheid waarmee hij door water ploegde, en van de waterverplaatsing die daarmee gepaard gaat. Nog even afgezien van de temperatuur van het water op dat moment …, ik zou toch niet graag tegen die stroom in willen zwemmen …

Nadat de ‘Dione’ voorbij was, kwam de tanker ‘Heidi Reich’ onder de brug door …

Aafje had het allemaal niet afgewacht, terwijl ik het konvooi nog even nakeek, was zij alvast in de auto gaan zitten. De temperatuur liep dan wel op, de wind maakte het bepaald niet warmer …

Op YouTube vond ik nog een mooi dronefilmpje van dit konvooi op het Prinses Margrietkanaal:

Een week winter

Zo, dat was hem dan, de winter van 2021. Een week met 6 ijsdagen, maar zonder strenge vorst in onze tuin. De laagste minimumtemperatuur bleef steken op -9,8 ºC, gistermiddag liep het kwik op naar 2,7 ºC …

In chronologische volgorde zag mijn week er als volgt uit. De winter begon met Code rood. Diep in de nacht van zaterdag 6 op zondag 7 februari begon de aangekondigde sneeuwstorm bezit van onze tuin te nemen …

De sneeuwjacht hield zo’n 24 uur aan, maar leverde hier uiteindelijk gemiddeld toch niet meer dan ca. 6 cm sneeuw op. Ons vijvervrouwtje was maandag 8 februari nog maar nauwelijks zichtbaar …

Na het sneeuwruimen op maandag heb ik het dinsdag rustig aan gedaan om energie te sparen voor de volgende dag. Wel heb ik ’s avonds even met licht, water, ijs en luchtbellen gespeeld bij de vijver …

Woensdag waren ook de binnenwegen in Fryslân weer goed berijdbaar, en dus werd het de hoogste tijd om een ritje naar de Ecokathedraal te maken. Daar heb ik een sprookjesachtige sneeuwwandeling gemaakt …

Moegestreden in de Ecokathedraal heb ik de donderdag vooral in de tuin doorgebracht, spelend met licht en schaduw in de sneeuw …

Ook de vrijdag heb ik de goeddeels in tuin doorgebracht, ditmaal om me voor te bereiden op de ijspret die voor zaterdag op het programma stond …

Zaterdag heb ik samen met mijn fotomaatje Jetske het ijs opgezocht. Ik vond het een feest om te midden van alle ijspret zelf ook weer even op het ijs te staan …

Gistermiddag hebben Aafje en ik nog even een ritje door het sneeuwrijke lage midden van Fyslân gemaakt. Onderweg besloot ik o.a. even een tussenstop te maken bij de spoorbrug Grou over het Prinses Margrietkanaal. Na alle ijspret van gisteren deed het me pijn in ’t hart, maar we hadden geen beter moment kunnen treffen. Er naderde net een klein konvooi van twee ijsbrekers en twee vrachtschepen die zich door het ijs ploegden …

En vandaag kwam er met Code Rood een eind aan de winter. IJzel maakte wegen en vooral ook veel stoepen spiegelglad, zo ook het paadje in onze tuin. Intussen is de ijzel overgegaan in regen en is de temperatuur opgelopen tot boven het vriespunt, zodat ik me sinds ca. 10:30 uur weer veilig door de tuin kan bewegen …

Op mijn weblog houdt de winter voorlopig nog wel even aan. Ik heb als kind van de winter weer een fantastische week gehad, waarin ik meer dan 1100 foto’s heb gemaakt. Al hetgeen hierboven kort is weergegeven, zal hier de komende tijd nog uitgebreid voorbij komen. De liefhebbers van voorjaar en zomer zullen het geduldig moeten uitzitten of voorlopig hun heil elders zoeken …   😉