Terug bij de Wijde Ee

Nadat ik vanuit de lucht een tijdje had rondgekeken bij de Boornbergumerpetten, besloot ik onderweg naar huis nog weer even naar de Bûtendiken te rijden. Ik hoefde er maar een kleine omweg voor te maken en ik had nog genoeg power in de batterijen om hier nog even een rondvlucht te maken. Bovendien leek het voorlopig de laatste mooie dag te zijn om even te vliegen …

Nadat ik eerder die week al wat foto’s had gemaakt van de petgaten aan de zuidkant van de weg, besloot ik de camera nu eerst eens te richten op het noorden. Daar kijken we van uit over de Wijde Ee en de Mûntsegroppe, zij vormen hier samen de vaarweg naar Drachten …

De rechtlijnige bak met water op de de laatste twee foto’s hierboven is it Krûme Gat. Het Noordergemaal dat de polder rechts in beeld bemaalt, loost hier het water. In it Krûme Gat zitten ook de in- en uitlaten voor de retentiepolders aan de linkerkant van de weg hieronder …

Droge weiden en natte natuur

Hat kan niet altijd en overal feest zijn. Nadat we eerder de veel fotogeniekere ouderwetse pakjes hooi hadden gezien, kwamen we verderop langs een weiland waar van die lelijke grote zwarte plastic balen lagen …

Een ooievaar en een blauwe reiger leek het niets uit te maken. Zij scharrelden op zoek naar voedsel rustig tussen de grote zwarte balen rond …

Bijna aan het eind van de Bûtendiken ligt tegenover het Noordergemaal een waterrijk stuk natuur aan beide zijden van It Krûme Gat. Gedurende het jaar zijn er diverse vogelsoorten die hier een tijdlang neerstrijken …

Toen wij er langs kwamen, was een broedeilandje goed bezet met visdiefjes. Het was er een drukte van belang, want er werd voortdurend heen en weer gevlogen …

Verder ademde het gebied rust. Een klein stukje naar rechts zat een nijlgans wat te suffen op een grote kei. Wij hadden daar geen tijd voor, we moesten verder om op tijd bij de pont te zijn …

Een paartje grote zaagbekken

Begin februari heb ik weer eens een kijkje genomen bij It Krûme Gat tussen Smalle Ee en De Veenhoop. Ik hoopte daar een paar close-ups te kunnen maken van smienten in de luwte …

Die waren er ook wel, en ik heb er ook wel wat foto’s van kunnen maken, maar een paar andere gasten vond ik nog net wat interessanter. Mag ik u voorstellen … de heer en mevrouw Grote Zaagbek.

De grote zaagbekken zijn hier wintergasten, die zich met hun smalle spitse snavel helemaal op de vangst van vis, ongewervelden en soms een amfibie, een jong zoogdier of een vogeltje richten. Het vrouwtje (linksonder) is hier net weer tevoorschijn gekomen, nadat ze op de foto’s van gisteren even was ondergedoken om een visje of zo te verschalken …

Het enige juiste antwoord kwam van C., de enige echte vogelaar in ons midden gisteren.

Nacht aan de Bûtendiken

Dinsdag heb ik hier een paar foto’s gepubliceerd van de windmotor bij nacht in de Jan Durkspolder, die ik maandagavond heb gemaakt. Ik hoopte die avond lichtende nachtwolken achter dat mooie silhouet te zien verschijnen, maar die bleven uit. Omdat de omstandigheden voor lichtende nachtwolken nog steeds gunstig waren, ben ik dinsdagavond rond 22:30 uur in de auto gestapt om mijn geluk nog eens te beproeven. Ik bleef nu wat dichter bij huis. Ik reed naar het Noorder Gemaal tussen Smalle Ee en de Veenhoop. Daar nestelde ik me op mijn stoeltje bij It Krûme Gat

Ik heb ongeveer een uur lekker op mijn stoeltje aan de waterkant gezeten te midden van het gekwaak van kikkers en het gesnater van een groepje eenden verderop. De temperatuur lag er rond de 20°C en het was bijna windstil. Alleen al daarom was het heerlijk om er een tijdlang te zitten. Ik heb er nog best aardige foto’s gemaakt, maar de lichtende nachtwolken lieten zich ook die nacht weer niet zien …

Ruim 14 uur later kwam er, vanwege oververhitting van de accu van mijn iLark, precies op dit plekje een eind aan het tochtje, dat ik woensdag met Jetske maakte.

– wordt vervolgd

Op zoek naar luwte

Dat het de afgelopen dagen hard waaide, heb ik gisteren al verteld en getoond bij het opvliegen van de grote zilverreiger. Maar ook eenden hadden het niet altijd gemakkelijk. Deze twee moesten flink bijsturen om tot een veilige landing te komen …

Ze waren op weg naar It Krûme Gat bij het Noordergemaal aan de Bûtendiken. Daar hadden veel eenden een plekje gezocht om enigszins beschut in de luwte van de steenwallen met rietkraagjes te kunnen liggen. Behalve wilde eenden dobberden er ook veel smienten op het water …

Dit was ook de bestemming van de twee eenden, die op de eerste foto aan kwamen vliegen. Na wat extra vleugelmanoeuvres, landden ze veilig op het water…

De laatste sneeuwbui

De laatste sneeuwbui van de winterse periode trok voorbij, toen ik onderweg was naar de Hooidammen. Ik heb er even een tussenstop voor gemaakt om een paar foto’s en een videoshot te maken …

Daarna heb ik me tijdens het ritje door de omgeving vooral gericht op de deels witte weidse vlakten. De laatste foto heb ik gemaakt bij It Krûme Gat tussen Smalle Ee en De Veenhoop, waar ijs en sneeuw zich al langzaam leken terug te trekken …

Een frisse ochtendwandeling

Als avondmens ben ik ’s ochtends nooit zo heel vroeg bij de pinken …

Maar als ik eens op tijd op pad ben, dan bevalt dat toch meestal wel goed …

Dat was ook het geval bij deze frisse ochtendwandeling bij It Krûme Gat en het Noordergemaal aan de Bûtendiken tussen Smalle Ee en De Veenhoop (Google Maps)