Geen merels, wel koolmezen?

Voor het eerst sinds jaren lijken we dit voorjaar geen jonge merels in de tuin te krijgen. Ons paartje had er dit jaar voor gekozen om nu eens geen gebruik te maken van een nest in de pergola boven de vijver. Ze maakten in plaats daarvan een nieuw nest in de klimop langs de vijver. Dat vond ik meteen al geen goed plan, omdat het een kwetsbaar plekje is.

Die vrees bleek onlangs uit te komen, toen ik op een ochtend een nog kaal jong mereltje op het terras vond. Waarschijnlijk is hij slachtoffer geworden van een van de buurtkatten. Bij het nest was het stil. En dat is het sindsdien gebleven … 😢

Ik heb mijn hoop nu gevestigd op de koolmezen. Zaterdagmiddag leek er weer een koppeltje serieus belangstelling te hebben voor het nestkastje aan de hazelaar. Zou mooi zijn als het wat wordt …

Mezen en mussen

Het is dit voorjaar een stuk rustiger in de tuin dan in voorgaande jaren. Dat komt om te beginnen natuurlijk omdat ik er dit voorjaar tot nu toe minder geweest. Met uitzondering van enkele zonnige dagen vond ik het steeds te koud om even lekker op het terras te zitten. Maar ook afgezien daarvan lijkt het rustiger te zijn. De koolmezen zijn bijvoorbeeld wel af en toe wel even te zien bij het nestkastje, maar ik vraag me af of er wel kleine koolmeesjes zullen uitvliegen dit jaar …

De enige soort die zich vrijwel dagelijks met een tiental laat zien, zijn de huismussen. Vooral het badje en de pindakaas zijn favoriet bij de mussen. Zij lijken hun vaste veilige vluchtplekje in de hulst bij de buurvrouw dit jaar te zijn kwijtgeraakt aan een paar eksters, die zich daar ook regelmatig schetterend ophouden Ze zijn nu regelmatig gezellig tsjilpend in onze bamboe en de klimop te vinden …

Ook een paar pimpelmeesjes laten zich regelmatig even zien in de hazelaar. Of zij plannen hebben om te broeden en zo ja, waar ze dat dan doen, weet ik niet. Het is van dit drietal wel mijn favoriete soort …

Een eitje bij thuiskomst

Nog maar net terug van het uitstapje met de jongens, troonde Aafje me vorige week zaterdag aan het eind van de middag mee naar buiten. Bij het schoonmaken van het nestkastje in de hazelaar had ze iets gevonden wat ze me even wilde laten zien …

In het kleurrijke nestje lag nog een koolmeeseitje. Het verraste me eigenlijk niet eens heel erg. Ik had in het voorjaar wel af en toe een koolmeesje het kastje in en uit zien gaan, maar veel minder dan vorig jaar. Daarom kreeg ik al aan het eind van het voorjaar de indruk dat het niet tot een succesvol broedsel zou komen …

Het is goed te zien dat er behalve natuurlijk materiaal ook het nodige zwerfafval is gebruikt. Wel lekker kleurrijk, maar ook jammer naar mijn idee. Ik zie toch liever het mos en ander natuurlijk materiaal …

Na de schoonmaakbeurt heeft Aafje het kastje meteen weer opgehangen in de hazelaar. Zo is het in ieder geval weer beschikbaar voor tuinvogels die een beschut plekje zoeken in de komende winter …

Woninginspectie

Ik had hem al een paar keer door het geboomte zien scharrelen …

Gelukkig keek ik maandagmiddag net met de camera de goede kant op. Daar was hij weer … zou ’t dan toch …?

– wordt vervolgd –

Hoe en wat 2019 – 3

Ook maart was met een gemiddelde temperatuur van 7,8 ºC tegen normaal 5,0 ºC weer een warme maand. Het was ook een maand waarin een goede poging werd gedaan om wat te doen aan het neerslagtekort. Na een droge februari volgde een natte maart: 116 mm neerslag tegen normaal 60 mm. Hierbij moet ik wel de kanttekening maken dat mijn regenmeter verstopt is geraakt door katjes van de hazelaar en al wat daar vervolgens aan vast is blijven plakken. Als gevolg daarvan heb ik na ontstopping van het geheel een (redelijke) schatting moeten maken van de neerslagsom …

Al dat vocht en de warmte deden de tuin overigens wel goed. Aan alle kanten kwam het leven daar in hoog tempo tevoorschijn. In de vijver waren vooral de grote frisgroene bladeren van de gele plomp echte blikvangers. Een koolmees nam een paar maal een kijkje in en bij één van de nestkastjes in de tuin. Dat zou later in het jaar nog een mooi vervolg krijgen …

Omdat mijn acnesklachten onder invloed van de qutenzabehandeling al langere tijd goed te hanteren waren, lukte het in tweede helft van maart om voor het eerst in 2019 op een stralende dag weer eens langere uitstap te maken met mijn fotomaatje Jetske.

Het werd een prachtige rit met een aantal stops met fotokuiers aan het Wad. Onder andere de oude palenrij bij Paesens-Moddergat en de kerk van Wierum passeerden de revue. Een week later was het weer compleet omgeslagen. De Ryptsjerksterpolder lag er eind maart weer grijs, nat en triest bij alsof het herfst was …