Terwijl ik enige tijd geleden op het terras zat, landde er een huismus op de heidemat-schutting. Daar bleef hij rustig om zich heen kijken alsof hij de hele tuin in zich opnam …
Even liet hij zich afleiden door een andere mus, die even snel een bad nam. Daar had ik vanuit mijn hoekje helaas geen zicht op …
Maandag werd ik onbehoorlijk vroeg op uiterst luidruchtig wijze gewekt door het geschetter van een paar eksters en luid alarmerende merels in de tuin. Omdat ik vreesde dat de eksters het op de jonge merels voorzien hadden, ben ik meteen in de badjas geschoten om de herrieschoppers naar elders te verwijzen. Buiten gekomen, zag ik dat er een paar jonge eksters op het dak zaten en bij de buurvrouw scheef achter ons zat één van de oudere eksters in een boom …
Nadat ik zwaaiend met mijn armen een paar kreten had uitgeroepen, keerde de rust vrij snel terug. In de loop van de ochtend sloegen de merels nog eens alarm, maar uiteindelijk was het toch gedaan met de drukte in de tuin. Afgelopen dagen heb ik nog één keer een jonge merel gezien. Maar daar moet ik meteen aan toevoegen, dat ik maar bar weinig in de tuin ben geweest met dat rotweer …
* Op Bluesky werd gesuggereerd dat het geschetter van de eksters eerder op de aanwezigheid van een jagende kat zou wijzen dan dat de eksters het op de jonge merels voorzien zouden hebben. Van katten in de tuin hebben we sinds er een paar zijn verhuisd echter gelukkig weinig of geen last meer. Hoe dan ook, sinds maandagmiddag is de rust weergekeerd in de tuin.
Het was de afgelopen weken weer druk in de tuin. Eerder dit jaar waren er al jonge merels groot gebracht in een nestje in de klimop rond onze pergola en in de klimop van de buren. In mei volgde er nog een tweede leg in de pergola boven de vijver in onze tuin. Wekenlang waren pa en ma merel weer onophoudelijk bezig met de aanvoer van vette wormen en slakken …
Zaterdag was het zo ver dat de jongen tevoorschijn kwamen uit de klimop rond de pergola. Ze zochten allemaal een plekje in onze tuin. Luid piepend wezen de jonge merels pa en ma merel de rest van het weekend de weg naar hun reikhalzende, hongerige snaveltjes …
– wordt vervolgd
De meest gunstige aanvliegroute naar het merelnest, is voor mij de zuidelijke route. Tot gistermiddag werd mijn zichtlijn hier geblokkeerd door een yucca. Er was maar weinig voornodig om die een stukje naar links te verplaatsen …
Daardoor heb ik nu vanaf het terras vrij zicht op de schuttingdeur. Daar maken de merels vaak even een tussenlanding om te kunnen bekijken of de kust veilig is. Zodra dat het geval blijkt te zijn, maken ze een korte duikvlucht in de richting van de pergola …
Daar wordt heftig bijgestuurd om naar het nest in de klimop rond de pergola te kunnen klimmen. Deze serie, die ik gistermiddag heb gemaakt, komt in de buurt van wat ik hoopte te kunnen fotograferen …
Nou, reken maar! Maar gelukkig niet bij ons. De schutting van één van de buren werd meteen bij de passage van storm Dudley op woensdagavond al geveld. Sindsdien ligt hij horizontaal gestrekt in de tuin. Uitgerekend die schutting werd in juni 2015 ook al eens geveld door een windhoos of een valwind …
Verder gingen er in de buurt aan verschillende kanten enkele bomen plat. Bij ons bleef het beperkt tot het regelmatig buiten zijn oevers treden van de vijver. Tijdens de zware buien stond er al snel een paar centimeter water op een flink deel van het terras …
Maar ja, dat is ook wel een beetje eigen schuld. Op ons verzoek heeft mijn meest handige zwager de afvoer van het regenwater vanaf het dak veranderd. Het water loopt daar nu via het dakje van het fietsenhok naar onze regenton. Wanneer de ton vol is, gaat het water via een ondergrondse overloop naar de achterkant van de vijver …
Onder normale omstandigheden gaat dat lang goed, maar bij de stormbuien van de afgelopen dagen loopt het nieuwe waterafvoersysteem tegen zijn grenzen. Zodra de vijver vol is, loopt het overtollige water het terras op, om zich daar te verzamelen in het zuidoostelijke kwadrant van het terras. Na enige tijd wordt een kleine verhoging aan de zuidkant van het terras overwonnen. Vanaf dat moment loopt het water langzaam over het paadje naar achteren. Waar het paadje bijna aan het eind van de tuin een bocht naar links maakt, vormt zich een grote plas. Als ook dat spaarbekken gevuld is, zoekt het water zich een weg naar de schuttingdeur. Daar loopt het vervolgens door de steeg naar de gemeentelijke regenwaterafvoer enkele meters verderop …
Uiteindelijk raken we het overtollige water dus wel kwijt, maar vanuit praktisch oogpunt is een ingreep op termijn wel het overwegen waard. Kijkend naar het leven in de vijver kan het vanuit oogpunt van natuur en milieu echter bijna niet beter functioneren dan op de huidige manier. De waterplanten tieren welig, en er hangen nu al twee dikke kikkers in de vijver rond …
Ook op grotere schaal valt het niet mee om het overtollige regenwater kwijt te raken. Daarom is het aloude Woudagemaal bij Lemmer weer onder stoom gebracht. De Leeuwarder Courant plaatste zojuist een filmpje over de werking van dit geweldig mooie stuk stoomtechniek:
Nadat mijn zwager het zware werk had gedaan, konden Aafje en ik beginnen met de finishing touch. Om te beginnen werd de heksenbol weer op zijn plek gezet. Aafje verrichtte nog wat snoeiwerk rondom de hazelaar …
Daarna gaven we een paar stukken boomstam van de in maart gevelde hazelaar een plekje in de tuin. De tuin heeft die hazelaar jarenlang gevoedt, nu is het tijd voor de restanten van de boom om wat terug te geven …
En zo had het geheel vanaf het terras alweer een heel ander aanzien gekregen …
Ook van dichterbij ziet het er achter in de tuin weer een stuk beter uit nu de erfscheiding opnieuw is opgetrokken. Op de afgezaagde stammen van de hazelaar die zijn blijven staan, heb ik op provisorische wijze een voederplek voor de vogels gemaakt. Daar heb ik nu ook vanaf het terras en vanuit huis mooi zicht op …
En zo ziet het er ’s avonds uit. Laat maar komen die mooie, lange zomeravonden …
Ergens in oktober vorig jaar vonden twee van de schuttingdelen in onze tuin het na 25 jaar welletjes. Op zich niet zo’n probleem, want de buren hebben aan hun kant een eigen schutting opgetrokken, toen ze hier een jaar of 8 geleden kwamen wonen. Maar onze tuin is er met het zicht op een stuk zwart zeil en de restanten van de palen niet fotogenieker op geworden. In de winterperiode heb ik zoveel mogelijk geprobeerd om dat buiten beeld te houden, nu laat ik het een keer vol in beeld zien …
Gelukkig heb ik een ontzettend handige zwager, die ons bij dergelijke klussen graag uit de brand helpt. Vorige week lukte het hem om een paar middagen voor ons vrij te maken. In plaats van een paar nieuwe houten schuttingdelen, hadden Aafje en ik ditmaal gekozen voor een constructie met betongaas en heidematten …
Met een paar nieuwe hardhouten palen en het gaas zag het er een paar uur later al heel anders uit …
De volgende dag werden de heidematten aan het gaas bevestigd …
Op mijn verzoek was mijn zwager ook nog wel genegen om het deel van de boomstam dat in maart was blijven staan, nog wat verder in te korten. Daar had ik intussen namelijk ook plannen mee. Morgen het vervolg van deze tuinklussen …
Maar eerst nog even dit …
In het nest van het zeearendkoppel in de Alde Feanen zijn afgelopen weekend twee pluizige grijze kuikens uit het ei gekropen. Ze lijken de ouders nu al luid piepend het vlees uit de snavel te trekken. Je kunt ze hier live volgen:
Zeearend
Afanja's Weblog 