Bij ‘Sternstee’

Een voormalige dekschuit, die is omgebouwd tot broedponton genaamd ‘Sternstee’ bij Lauwersoog, heeft sinds 2021 een belangrijke rol als broedplaats voor verschillende vogelsoorten, waaronder de Visdief, de Noordse stern en de Scholekster. Het ponton biedt deze vogels een geschikte omgeving om te broeden en te gedijen …

Het oppervlak is voorzien van grind, buizen voor beschutting van de vogeljonkies en schelpen voor het nestelen. Het is bovendien zo ingericht dat jonge vogels er niet vanaf kunnen vallen. Doordat Sternstee is omringd met water en de schuit een schuin lopende boeg en boorden heeft, is het voor vossen en ratten zo goed als onmogelijk om de jonge vogels te bereiken … 

Bij de ijsvogels in 2024

De laatste dagen van het jaar probeer ik nog wat leuke momenten en foto’s van het afgelopen jaar uit het archief te vissen, die tot nu toe aan publicatie wisten te ontsnappen of die nog wel eens in het zonnetjes gezet mogen worden. Om te beginnen een kleine serie van de ijsvogels, die ik in mei van dit jaar heb gemaakt …

Voorgaande jaren zat de ijsvogel vaak op één van de dikke takken in de buurt van het nest op de uitkijk. Dit jaar maakte hij er een gewoonte van om ook regelmatig even op een blauw hek aan de waterkant te zitten. Toen hij daar vandaan naar het nest vloog, kreeg ik de kans om een foto van de ijsvogel in vlucht te maken zonder dat daar slechts een vage vlek van over bleef …

De ene keer gebruikte hij het hek als tussenstation, voordat hij doorvloog naar het nest. De andere keer gebruikte hij het hek als uitkijkpost om zo nu en dan eens een visje te kunnen vangen, zoals ik de onderstaande serie …

Komend jaar hoop ik de ijsvogels in het voorjaar weer te kunnen bewonderen. Dat laat zich mooi combineren met ritjes naar het fûgeltsjelân in de Surhuizumermieden. laten we hopen dat we een mooi zonnig en niet te koud voorjaar krijgen …

De ijsvogels, ze zijn er nog

Gisterochtend heb ik voor het eerst dit jaar weer eens een ritje in noordoostelijke richting gemaakt. Om te beginnen heb ik eens gekeken of de ijsvogels er nog zijn. En jawel, al snel verschenen ze beurtelings even op de takken bij het nest. Ik meende zelfs dat één van beiden even naar me knipoogde als teken van herkenning. Maar dat kan natuurlijk ook verbeelding geweest zijn … 😉

Het hoogtepunt was dat er een visje werd overgedragen van de ene vogel naar de ander. Het is geen fantastische foto geworden, maar het gaat me om het moment. Het visje werd daarna snel naar de nestholte gevlogen …

IJsvogels dragen een visje over

Op deze laatste zondag in mei bij wijze van uitzondering niet één, maar zeven foto’s van de ijsvogels …

Een kleine twee weken geleden was ik er getuige van dat meneer ijsvogel met een mooi visje thuis kwam …

Eén roep was voldoende om mevrouw ijsvogel uit het nest naar buiten lokken …

Met een soepele beweging nam ze de vis van hem over, daarna draaide ze zich met een sierlijk sprongetje om …

Vervolgens bleef ze net zo lang schudden en draaien tot de vis in haar snavel met zijn kop naar voren wees …

Op deze manier kan ze haar jongen het best voeren zonder dat die last hebben van vinnen en kieuwen van de vis …

En dan maakt ze haar naam waar en duikt als de vermaarde blauwe flits met de buit naar het nest …

IJsvogel met verse vis

Het heeft even geduurd, maar afgelopen week is het me uiteindelijk toch meerdere keren gelukt om een ijsvogel met een vers visje in beeld te kunnen vangen …

Maak er een mooie zondag van.

Lepelaar met ’n mooie vangst

Woensdagmiddag heb ik samen met mijn fotomaatje enige tijd in de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder gezeten. Het was er rustig. We deelden de hut met een in- en uitvliegende boerenzwaluw, die er een nestje had. Rond de hut waren in eerste instantie alleen wat eenden te zien, totdat er na enige tijd een lepelaar op het toneel verscheen …

Rustig rondstappend begon hij met zijn grote lepel over de bodem schrapend te foerageren. Het duurde niet lang, voordat hij zijn stap versnelde en zijn kop in hoger tempo van links naar rechts happend over de bodem draaide …

We wisten even niet wat we zagen. De lepelaar maakte er een prachtige show van. Al snel draafde hij min of meer dansend door het water. En niet alleen dat, met ferme vleugelslag zijn evenwicht bewarend, zocht hij ook de diepte op …

In fotografisch opzicht kwam het hoogtepunt voor mij net even later, toen de leppelbek weer ‘op normale wijze’ foeragerend voortschreed. Maar eerlijk is eerlijk: hoe mooi de vangst was, zag ik pas toen ik de beelden later op de middag op de pc bekeek. 🙂
Ik heb er maar weer een diashowtje van gemaakt …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Futen bij het prieeltje

Sinds half augustus ben ik een keer of drie, vier even bij het prieeltje op de oever van de Leijen bij Doktersheide geweest. Elke keer zwom er een futenkoppel met een jong in de buurt van de op palen staande hut …

140823-1425x

Over het algemeen gaven ze me niet zoveel kans om ze netjes op de foto te zetten, want zodra ze door hebben dat er één of meerdere personen in de hut zijn, zoeken de futen meestal een plekje ergens in de rietkraag …

140823-1426x

De eerste drie foto’s heb ik op 23 augustus gemaakt. Nadat één van de ouders in rustig tempo met het jong bij de hut langs was gezwommen, kwam de andere ouder er even later als een heuse racefuut in hoog tempo achteraan …

140823-1428x

Op 14 augustus was ik er getuige van dat één van de ouders met een pas gevangen visje in de snavel voorbij zwom, de andere fuut en het jong lieten zich op die dag niet zien …

140814-1350x

En zo zag het jong er vorige week vrijdag uit …

140919-1433x