Een reegeit en haar kalf

Nadat er een paar verfrissende buien over de provincie waren getrokken, was het gisterochtend tegen de 18°C in de tuin. Eindelijk weer temperaturen, waarbij ik even een fotokuiertje kon maken …

Ik reed naar de Jan Durkspolder waar ik alle ruimte had in de grote vogelkijkhut. Nadat ik daar aan de oostkant van de vogelkijkhut een paar grote zilverreigers had gefotografeerd, liep ik even naar de westkant van de hut. Ik had geen beter moment kunnen treffen …

Ik had nog maar net een van de luikjes geopend, toen ik in de verte een reegeit tussen het riet zag verschijnen. Ze liep naar de waterkant om wat te drinken. Niet veel later verscheen er ook een reekalf.

Ik er heb er bijna een half uur lang in stilte van zitten genieten … 🙂

Zilverreiger verschalkt ’n visje

Vorige week werd ik bij het verlaten van de kijkhut verrast door een goudhaantje, dat niet wilde meewerken aan een kleine fotosessie. Ditmaal trof ik er een grote zilverreiger aan …

Terwijl ik over het door wilgen en struiken omgeven paadje in de richting van de auto liep, zag ik links aan de overkant een grote zilverreiger door het water waden. Ik zette mijn trekkingstokken tegen een boomstam en had net een gaatje in de begroeiing gevonden om de reiger te kunnen fotograferen, toen hij toesloeg. Hij kwam weer boven met vaag zichtbaar een flinke spartelende vis in zijn snavel, die al snel in de diepte van zijn lange hals verdween …

Na de maaltijd draaide de grote witte vogel zich om, waarna hij zijn weg in noordelijke richting vervolgde. Ik besloot voldaan hetzelfde te doen, want die kant moest ik op om bij de auto te komen …

Simmer yn Fryslân

Deze Campi Houseboat, een varend vakantiehuisje, voer over de Wijde Ee tussen Smalle Ee en de Veenhoop, toen ik daar vorige week even aan de waterkant zat (Google Maps). Op het voordek zat een jonge deerne te lezen (foto 1). Welgeteld 58 seconden later was zij uit beeld verdwenen (foto 2). Toch jammer, ze zat net zo lekker in de zon. Wat was hier gebeurd …?

Maak het verhaaltje zelf verder af en kleur de plaatjes …

Silhouetten aan de waterkant

Na een aantal wat actuelere foto’s heb ik voor vandaag weer een greep in het archief gedaan …

Een paar sfeerbeelden als weergave van een fotokuier op de wat grijze Tweede Kerstdag van 2007 in De Deelen. Halverwege de middag wist de zon nog net even gaatje in het wolkendek te vinden …

Veel was het allemaal niet, maar veel meer hoeft het op zo’n dag eigenlijk ook niet te zijn …

Lichtjes aan de waterkant

Behalve de alledaagse verlichting werden er op 3 januari ook nog wat relikwieën van de kerst weerspiegeld aan de Bonke. Gisteren schreef ik hier al, dat ik daar na afloop van de maansessie nog wat foto’s van heb gemaakt. Van een kleine selectie van die foto’s heb ik even in een diaserie gemaakt. Het is tenslotte zondag, ga er maar gewoon even lekker voor zitten …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het Tripgemaal

Het uit 1876 daterende Tripgemaal staat aan de spiegelende Heafeart (Google Maps) bij Gersloot. Althans, dat heb ik tot voor kort altijd gedacht. Maar sinds 2013 staat het Tripgemaal formeel in de buurtschap Gersloot-Polder. In 2013 zijn – op initiatief van het lokale Plaatselijk Belang – witte plaatsnaamborden geplaatst. “Het dorp Gersloot-Polder heeft in 1978 geen eigen postcode en plaatsnaam gekregen in het postcodeboek, voor de postadressen ligt het daarom sindsdien ‘in’ Gersloot,” aldus de hier vaak reagerende Frank van den Hoven op de pagina over Gersloot-Polder op zijn website www.plaatsengids.nl

Het gemaal is vernoemd naar de familie Trip die drie generaties lang de machinisten van het gemaal waren. Samen met de bijbehorende machinistenwoning vormt het gemaal een rijksmonument. In 1988 is het leegstaande gemaal gekocht door Thom Mercuur (kunstverzamelaar, kunsthandelaar, galeriehouder, curator, uitgever en museumdirecteur). Hij heeft het complex indertijd verbouwd en ingericht als tentoonstellingsruimte en woonhuis. Mercuur toonde hier gebruiksvoorwerpen, foto’s, boeken, etc. die de turfwinning en de slechte sociale leefomstandigheden weer in herinnering brachten. Op dat laatste kom ik hier morgen nog even terug, wanneer we de blik op de zijkant van het gemaal richten …


– wordt vervolgd –

Gesluierd gemaal

Voordat ik iets vertel over het gemaal, moet er eerst maar eens even iets worden rechtgezet, lijkt me. Er waren een paar mensen die het idee hadden dat de foto van gisteren op de kop stond. Maar niets is minder waar natuurlijk. De weerspiegeling in een sloot of kanaal geeft gewoon altijd een omgekeerd beeld van de werkelijkheid.

Maar sommige weerspiegelingen zijn zo mooi, dat ze ook verticaal omgedraaid weer mooi zijn. Deze weerspiegeling van het Tripgemaal lijkt me daar een mooi voorbeeld van. Zo lijkt ’t wat een gesluierd gemaal. En voor de duidelijkheid: dit is dezelfde foto als gisteren, maar dan nu ècht op zijn kop …

– wordt vervolgd –