A roundabout us

Enige tijd geleden liet ik hier de onderstaande foto van een ‘Alziend oog’ zien. Vandaag is het tijd om te onthullen wat het is. Het maakt onderdeel uit van het kunstwerk ‘A roundabout us’ van Hans Mes, dat in 2011 ter gelegenheid van het 60 jarig bestaan van de Philipsfabriek in Drachten op een rotonde in de Noorderhogeweg is geplaatst …

In opdracht van Philips maakte de kunstenaar een sculptuur op de rotonde voor het bedrijf rondom het thema: ‘Wij maken het verschil’. Voor hij aan het ontwerp begon vroeg hij verschillende werknemers van Philips hoe zij over het thema van zijn opdrachtgever dachten. Het thema en hun visie leidden samen tot deze interactieve gedachtewolk, die de inspirerende innovatie laat zien van zes decennia succes …

Het in staal uitgevoerde kunstwerk is de 3 dimensionale schets van die gedachtewolk. Het symboliseert de ontwikkeling van ideeën door Philips Consumer Lifestyle, het vooruitlopen op trends in de markt. Maar ook verwoordt deze gedachtewolk de wensen van de consument die zijn manier van leven wil verrijken. Het ruimtelijke lijnenspel van de wolk heeft een schetsmatige structuur alsof hij met een potlood is getekend …

De wolk omvat drie beeldende elementen: Een portret van Dr. Alexander Horowitz, de uitvinder van het roterend scheersysteem, de drie scheerkoppen zoals ze al jarenlang worden gemaakt in Drachten en een oog wat in de toekomst kijkt. Deze drie iconen geven gestalte aan 60 jaar succes van Philips Drachten …

Langzaam en gelijktijdig veranderen het portret, de scheerkoppen en de iris van het oog steeds in een andere kleur waarbij het tempo van de kleurverandering kunnen worden bepaald door de mate van omgevingslicht en de verkeersdrukte op de rotonde. De natuurgetrouwe iris die geleidelijk in een steeds andere kleur van de regenboog verandert is letterlijk en figuurlijk de eye catcher van het beeld …

De oostelijke afslag van de rotonde voert direct naar het fabrieksterrein van Philips Consumer Lifestyle, of Philips Drachten zoals het kortweg wordt genoemd. Met momenteel nog ca. 1500 werknemers, waarvan ruim een derde ingenieur is, is Philips nog steeds met stip de grootste werkgever van Drachten. Zonder Philips zou Drachten waarschijnlijk nog een onbeduidender dorp geweest zijn dan het nu is. En dat zegt toch wel wat …

Enige bespiegelingen

Aan het eind van een waardeloze week met de nodige pijn en beperkingen, is het tijd om de draad weer op te pakken. Meestal weet ik op zo’n moment wel welke kant ik er vervolgens mee op wil, nu is dat niet het geval. De mist die aan het eind van het vorige logje kwam opzetten, lijkt achteraf bekeken nogal symbolisch te zijn geweest …

Behalve dat mijn lichaam vanaf zaterdag weer eens tegenstribbelde, heeft ook de gang van zaken in de Nederlandse politiek nogal ontregelend gewerkt. Ik vind het onbegrijpelijk hoe ons land zo naar rechts is afgegleden. Dat de waarschijnlijke coalitiepartijen vervolgens meteen op zoek gaan naar de randen van de rechtsstaat om de PVV van Wilders te behagen, vind ik echt een gevaarlijke ontwikkeling. Omtzigt van NSC toont hiermee voor mijn gevoel eindelijk zijn ware, zeer kwalijke gezicht. Om nog maar te zwijgen van de manier waarop die valse Yeşilgöz van de VVD de spreidingswet probeert te torpederen. En zij van BBB ziet het allemaal stilletjes lachend aan ..

Het belooft allemaal niet veel goeds voor de komende jaren. Hoe dan ook, ik heb geen zin om de laatste weken van het jaar daar door te laten verpesten. Straks eerst maar eens kijken of ik voor het eerst sinds een week weer even op uit kan, dan zie ik daarna wel verder …

65 jier en 78 dagen

Myn pake is 64 jier en 91 dagen âld wurden

Ús heit is 65 jier en 77 dagen wurden

Ik bin hjoed 65 jier en 78 dagen wurden, en ik hoopje noch efkes troch te gean

65 jaar en 78 dagen

Mijn opa is 64 jaar en 91 dagen oud geworden

Mijn vader is 65 jaar en 77 dagen geworden

Ik ben vandaag 65 jaar en 78 dagen geworden, en ik hoop nog even door te gaan

Schilderwerk bij Sluis II – Update

Ik hop wat heen en weer tussen twee ritjes. Vandaag ben ik toe aan het tweede deel van mijn rit over de Tjongervallei van vorige week dinsdag. Na mijn bezoekje aan Sluis I besloot ik meteen nog even een kijkje te nemen bij Sluis II in de Tjonger, ongeveer 6 km oostelijker. Daarvoor moest ik een flinke omweg maken, omdat er tussen Sluis I en II op de Tjongervallei een Tesla op de kop in de sloot terecht was gekomen. Die heeft kennelijk iets de snel gerende op de smalle weg …

Omweg of niet, wat later dan voorzien kwam ik uiteindelijk toch bij Sluis II aan. Wat meteen opviel, is dat er een identieke sluiswachterswoning staat als bij Sluis I. Nadat ik de auto had geparkeerd liep ik naar de sluis en de zeker niet minder mooie sluiswachterswoning …

De eigenares was bezig met het schilderen van de luiken. Voordat de verf opdroogde, had ze net even tijd om een gezellig praatje te maken. Toen het tijd werd om de plakband te verwijderen, ben ik doorgelopen. Ik heb toegezegd dat ik nog eens langs zou komen, als het helemaal klaar was … 😉

Ik ben even een klein stukje in westelijke richting gelopen om het hoogteverschil van 1,70 meter te kunnen tonen. Bij zowel Sluis I als II staan pompen om bij lage waterstand gebiedseigen water terug te pompen ten behoeve van de recreatievaart. En dat is wel van belang, want de Tjonger maakt deel uit van de toeristische Turfroute

Update:

Ik ontdekte zojuist op YouTube een video van het wrak. Op de achtergrond is onze auto nog net een paar maal te zien, op het moment dat ik dwars op de weg stond om te keren en foto’s te maken …

Wandelend langs de Tjonger

Na mijn bezoek aan de Ecokathedraal ben ik maandagmiddag terug gereden over de Tjongervallei. Bij Sluis I in het riviertje de Tjonger (Google Maps) heb ik even een tussenstop gemaakt …

Terwijl ik aan de zuidkant van het riviertje op het bankje mijn broodjes en de broodnodige medicatie naar binnen werkt, wandelde er aan de overkant iemand langs het stille water …

Een warm weerzien

Aafje en ik besloten dinsdagmiddag op tijd naar het Zuiderend te rijden. Ik had het bankje bij het informatiebord over ‘de Forten’ (Google Maps) gekozen als ontmoetingsplek met Matroos Beek. Het eerste wat me ter plekke opviel, was dat er vanwege een andere windrichting meer geluid van de A7 naar het bankje werd geblazen dan de vorige keer dat ik hier was …

’s Ochtends had de zon volop geschenen, maar rond het middaguur verschenen er langzaam maar zeker meer wolken aan de lucht. De weerapps die ik gebruik lieten allebei zien dat een buienlijn, die vanuit Zeeland in noordoostelijke over het land trok, rakelings ten zuiden van ons langs trok. En dat was ook tijdelijk merkbaar aan een wel erg frisse wind en een dreigende lucht. Aafje keek met een zorgelijke blik naar de naderende wolken …

Tegen vieren begon de lucht gelukkig weer op te klaren. Donkergrijs maakte plaats voor het veel vriendelijkere lichtblauw. Het leek toch nog goed te komen, en het kwam goed …

Een directe relatie zal er waarschijnlijk niet zijn, maar tegelijk met de zon verscheen ook Matroos Beek, Bea voor intimi. Fier fietsend en vrolijk om zich heen kijkend kwam ze vanuit de donkere voetgangerstunnel onder de A7 op ons af …

Na een warm weerzien en een hartelijke kennismaking nestelden we ons op het bankje. Pratend over ieders welzijn en wedervaren vloog de tijd weer eens om. Genoeglijk pratend over van alles en nog wat, vroeg Bea na verloop van tijd hoe laat het eigenlijk was. Een blik op mijn horloge leerde dat het al tegen kwart voor zes liep. Om te voorkomen dat ze als vermist zou worden opgegeven door haar echtgenoot, die ergens aan de andere kant van de snelweg in Drachten zat, was het ineens al hoog tijd om een eind aan ons gezellige weerzien te maken …

Het eerste stuk naar en door de tunnel onder de A7 fietsten we samen op. Tussen een oude woonboerderij uit 1900 en de nieuwste uitbreiding van het ziekenhuis, hielden we even halt. Nog even de laatste aanwijzingen m.b.t. de route (drie maal rechtsaf slaan op een rotonde en dan een keer naar links). Dat zou best lukken, meefietsen was niet nodig, verzekerde Bea ons. Dat gezegd hebbend, zwaaiden we elkaar uit en gingen we ieder onze eigen weg …

Bedankt voor de gezellige uurtjes, Bea, we vonden het erg gezellig. Je bent een prachtig mens, dat ik zeker nog wel eens hoop te treffen.

Een babbeltje slaan

“Ik had daar graag met jou op het platform gezeten om een babbeltje te slaan,” schreef iemand ongeveer een half jaar geleden in een reactie op een blog over dit plekje. Dit is op een mooie dag inderdaad een fijn plekje om eens even gezellig bij te praten. En dus reageerde ik meteen met: “Pas op, hè … beloofd = beloofd.” Een reactie bleef niet lang uit: “Wanneer, weet ik nog niet, maar het is beloofd.

Vier jaar geleden hebben we elkaar ook al eens ontmoet. Het was die dag zwaar bewolkt bij een maximumtemperatuur van amper 17°C. Bovendien zat ik rond die tijd met heftige acnespijn. Over koetjes en kalfjes pratend hebben toen een kuier door de Ecokathedraal gemaakt. Maar van gezellig een babbeltje slaan, is het niet gekomen, daar waren de omstandigheden niet echt naar. Nu zouden we dus een herkansing krijgen op dit plekje met dat uitzicht

Vorige week werd de date met tijd en plaats bevestigd. Omdat ik daarbij een klein logistiek probleempje ontdekte, stelde ik voor om een andere locatie te kiezen. Het wordt een lekker rustig plekje tussen schapen en koeien, en het scheelt mijn gast ruim 6 km fietsen …

Het ziet er op het oog misschien wat minder feeëriek uit, maar ik weet dat het bankje goed zit. En dat is toch de basis, wat mij betreft. Verder durf ik ’t met dit uitzicht vanaf dat bankje ook wel aan. En dus heb ik hier vanmiddag een date. Ik kijk ernaar uit …