Vorige week woensdag stond er weer een dagje fotograferen met mijn fotomaatje Jetske op het programma. Jetske wilde graag weer eens een wandeling in het Weinterper Skar maken. Het belangrijkste doel van de dag: uitsluipende waterjuffers en libellen fotograferen. Het belangrijkste jachtterrein van de dag: één van de vennen aan de zuidkant it Skar …

Terwijl we samen langs de waterkant scharrelden, had ik al snel een pas uitgeslopen smaragdlibel gevonden. Bleek en kleurloos hing hij goed bereikbaar voor de camera met nog straks gesloten vleugels te drogen …

Toen ik een kwartiertje later een close-up nam, begon de libel al wat kleur te krijgen. Hij klampte zich nog altijd vast aan zijn oude jas. Heel verstandig, nooit je oude jas weggooien, voordat je weet dat de nieuwe goed zit …

Nog eens tien minuten later bleek de nieuwe jas perfect te passen. Terwijl ik tussen de foto’s door even lekker in de zon op het bankje zat, hoorde ik Jetske ineens roepen: “Hij vliegt weg, Jan … Kijk, daar gaat ‘ie …”
De smaragdlibel vloog scheef voor mij langs van het water naar een iets verderop staande boom. Daar streek hij neer. Terwijl ik mijn blik strak gericht hield op de plek waar de libel was geland, pakte ik op de tast mijn camera, die naast me op het bankje lag. Even later kon ik hem nogmaals fotograferen, zachtjes deinend in de wind had hij een fijn plekje gevonden om verder op te drogen en uit te harden …