Langs Minneminnespaad

Nadat we een paar plaatjes hadden geschoten van het huisje van de laatste visser van het klif, begonnen we aan de wandeling over het ruim 300 m lange Minneminnespaad in de richting van het IJsselmeer. Gelukkig was het met een temperatuur net boven de 20°C helemaal mijn weer, zodat ik de wandeling wel aandurfde …

Het weiland links van het pad werd bevolkt door wat jongvee. Rechts waren in de verte de zachte glooiingen van Gaasterland te zien. Het paadje lag er trouwens keurig bij. De klinkers waren vervangen door asfalt, zodat ik er goed uit de voeten kon. Dat betekent bovendien, dat ik in de toekomst zo nodig ook met de rolstoel makkelijk op het Oudemirdumer Klif kan komen …

Zonder noemenswaardig oponthoud bereikten we enige tijd later het uitzichtpunt op het Klif. Eén van de bankjes op het hoogste punt van het klif was bezet. Daarom stelde ik voor om een etage lager te gaan zitten. En toen was ik toch wel blij dat ik even kon zitten. Het grote genieten van rust en ruimte kon beginnen …

– wordt vervolgd

Onderweg naar de kliffen

Jetske stelde vorige week voor om weer eens een ritje langs de Friese kliffen langs het IJsselmeer te maken. Dat leek mij een prima plan. We waren nog maar nauwelijks onderweg, toen de snelheid er even uit ging. Op een weg waar inhalen nog niet zo simpel was, kwamen we tijdelijk achter paard en wagen terecht. Maar ach, wat maakte het uit, het was mooi weer en we hadden alle tijd …

Ook een stop voor de brug over het Prinses Margrietkanaal bij Lemmer kon er nog best af. Ik maakte van de gelegenheid om even de benen te strekken. Van rechts naderde de zeilboot die voorrang kreeg en aan de linkerkant stond een tekst, die ik helaas niet helemaal kon lezen …

Na een klein uurtje hadden we onze eerste bestemming van de dag bereikt. Nadat we waren uitgestapt, maakten we eerst de min of meer traditionele foto van het huisje van Minne Minnes de Vries, de laatste Zuiderzeevisser van het Klif … 

– wordt vervolgd

Vlinders in slow motion (5)

De zomer van 2025 ligt intussen achter ons. Na droogte volgden regen en een eerste najaarsstorm. De nazomer bracht vervolgens nog anderhalve dag zon en warmte. Vanaf nu kunnen we alleen terugkijken op het gefladder van de vlinders en het gezoem van bijen. Gelukkig heb ik nog wat slow motion videoshots van vlinders en andere insecten, die herinneren aan de warme zomer van 2025.

Fijne zondag allemaal …

Deel 4 van ‘Vlinders in slow motion’ was hier al te zien.

Kitesurfers en een oerbos

Het was in alle opzichten een schitterende dag gisteren. Samen met mijn fotomaatje heb ik een ritje gemaakt langs de Friese Kliffenkust langs het IJsselmeer. Niet voor het eerst trouwens. Zelf heb ik dit ritje al talloze keren gemaakt, en ik werk er hard aan om Jetske er ook mee te besmetten …

Volgende week meer over over deze dag, die zoals gebruikelijk gaandeweg de dag veranderde in een flinke conditietraining. Vandaag heb ik daarom zo lang het weer het toelaat een rustdag in de tuin om mijn onderdanen te laten herstellen.

Voor vandaag laat ik het bij een nieuw dronefilmpje van mijn oud-studiegenoot FreKo. Vlak nadat ik dinsdag het blogje over de aanleg van het nieuwe meer bij Oudega had gepubliceerd, zag ik dat FreKo afgelopen zondag een nieuw filmpje gemaakt. We hadden elkaar daar best kunnen treffen, want ik was er zondag aan het begin van de middag ook. Hoe dan ook, in het onderstaande filmpje zijn ook de bomen van het ca. 5.000 jaar oude oerbos te zien, dat hier onlangs is ontdekt …

Fijne zaterdag verder!

Even nazomeren

Als de weersverwachting klopt, kunnen we vandaag even wat nazomeren. Dat staat me wel aan, want er staat weer een dagje met mijn fotomaatje op het programma. Lekker om aan het eind van deze herfstachtige week even op pad te kunnen en de zon op te zoeken.

Een vrolijke vrijdag gewenst!

De vis die ging vliegen

Hij vloog ver bij de vogelkijkhut vandaan, maar ik besloot toch om de reuzenstern, die met een visje in zijn snavel over de plas vloog, te blijven volgen. Ik verwachtte, dat hij de vis naar zijn jong zou brengen, maar dat pakte anders uit …

Al snel zag ik dat hij zijn buit uit zijn snavel liet glippen. De vis besloot te gaan vliegen en eindigde met een plonsje in het water, terwijl de reuzenstern er tevergeefs achteraan dook …

Van oerbos naar nieuw meer

Vandaag is het precies drie jaar geleden, dat ik een blog heb geschreven over de aanleg van een nieuw meer bij Oudega (gemeente Smallingerland) …

Sindsdien had ik al een paar maal weer een ritje gemaakt naar het eind van de doodlopende weg om eens te bekijken wat de stand van zaken was. Vanaf het weggetje was van het werk echter weinig of niks te zien. Zondagmiddag was dat nog steeds niet anders. En toch is er al veel werk verzet …

Dat er vanaf de weg niets te zien is, komt omdat het terrein in verschillende compartimenten is opgedeeld. Binnen ieder compartiment wordt de aarde voorzichtig laag voor laag afgeschraapt. Voor iedere laag is een bestemming. Zo gaat een deel van de veengrond bijvoorbeeld naar champignonkwekerijen in Limburg. De aarde gaat naar landbouwpercelen in de buurt en zand kan gebruikt worden bij woningbouw en dijkaanleg. Een oud-studiegenoot van me heeft in maart van dit jaar een filmpje met droneopnamen online geplaatst, daarop is het werk beter te zien …

Zondagmiddag heb ik er weer eens een kijkje genomen. Aanleiding daartoe is berichtgeving, dat er onlangs bij het graafwerk een oerbos tevoorschijn is gekomen. Uit onderzoek van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed is intussen gebleken dat het gaat om een bos van ca. 5.000 jaar oud. Dankzij de jaarringen kan nauwkeurig worden vastgesteld hoe oud een boom is. Zo komt een van de bomen uit het jaar 3729 voor Christus. Niet alleen de periode waaruit het bos stamt, maakt het een uniek onderzoek. Vooral de oppervlakte is zeldzaam, het bos zou naar schatting 90 hectare groot zijn …