We moeten het dit jaar doen zonder jonge merels in de tuin. Maar nadat er dit voorjaar twee keer een nestje jonge koolmezen uit de nestkast tevoorschijn gekomen is, komt er gelukkig wel regelmatig een koolmeesje op bezoek. Dat houdt de fleur er wat in, want verder dan de tuin ben ik deze week nog niet gekomen …
Het was zwaar bewolkt, toen mijn fotomaatje en ik zaterdagochtend vertrokken voor een ritje naar het Wad. Vlak voor de afslag naar Peazens-Moddergat bedacht Jetske ineens dat we ook wel even konden doorrijden naar Lauwersoog. Daar was ik al enige jaren niet meer geweest, dus dat vond ik een prima idee.
Dat resulteerde weer in een groot aantal foto’s. Daarom zal ik hier de komende tijd ook wat fragmentjes en momentjes uit de vissershaven van Lauwersoog publiceren. Om te beginnen een paar foto’s van een kleine mantelmeeuw die op de mantel van een deel van de communicatieapparatuur van een vissersschip stond …
Een schaapskudde van ‘de Wylde Weide’ begraast momenteel de groenstroken langs het riviertje de Drait weer. Toen ik er vorige week op de iLark langs kwam, speelde dit tafereeltje zich vlak naast het schelpenpaadje af. Daar heb ik met alle liefde even een tussenstop voor gemaakt …
De ene wants is de andere niet. Deze grote bonte graswants (Leptopterna dolabrata), die zoals het hoort in een grashalm hangt, is wel één van de mooiste wantsen die ik tot nu toe heb gefotografeerd …
Hoewel ik de warmste dagen goed ben doorgekomen, eist het zomerweer ook dit jaar weer zijn tol. Tot nu toe lukt het heel aardig om redelijk actief te blijven, maar het kost allemaal veel energie. Van elk uitstapje moet ik langer bijkomen. Daarom schakel ik maar eens over op de zomerprogrammering. Minder tekst en minder foto’s, maar wel wat groter en minstens zo mooi (hoop ik).
Om te beginnen een paar kleine kleine groene wantsen op de zaaddoosjes van de blauwe iris in de tuin. Zij zijn net als ik niet van die hardlopers …
Met twee kilometer verderop aan de overkant van de Leijen het paviljoen, zaten we in de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ nog steeds rustig te wachten op de dingen die zouden komen. Als ze zouden komen tenminste …
En ze kwamen! Niet in groten getale, maar mem zei altijd: ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd’. Na een tijdje vloog er meerdere een zwarte stern boven het blauwe water voor de vogelkijkhut langs …
Nu eens vloog de vogel te ver weg, dan weer vloog hij onvoorspelbaar uit beeld. Maar uiteindelijk lukte het me toch twee keer om een aantal mooie foto’s te maken van een passage. De onderstaande serie was voor mij toch wel het toefje slagroom op de dag …
En zo reden we, anderhalf uur nadat we via de fietsbrug aan de Zuiderhogeweg waren vertrokken, Drachten via het skûtsje ‘Henderika’ aan de Noorderhogeweg weer binnen …
Einde van een prachtige dag, waarop we alles er weer uit hebben weten te halen. Dankjewel, Jetske.
Het laatste deel van ons rondje pontje verliep snel. Tussenstops hebben we niet meer gemaakt. Om te beginnen waren er weinig interessante plekjes meer onderweg. Maar een tweede reden was, dat dit de eerste lange rit op mijn iLark was dit jaar. Ik had vooraf nog niet getest hoeveel km ik nu nog op een accu kan rijden. Uiteindelijk kwamen we via de kortste route weer thuis met nog één knipperend streepje op het stuur …
Onderweg op e-bike en i-Lark had ik verteld, dat ik maandag zwarte sterns had gefotografeerd bij de vogelkijkhut ‘Blaustirns’. Echt mooi waren die foto’s niet geworden, omdat het bewolkt was op dat moment. Aafje, die ons nog niet had verwacht, vond het prima dat we nog even naar de Leijen zouden rijden om er hopelijk nog wel wat zonnige foto’s van te kunnen maken. Ditmaal pakten we de auto. Een minuut of 20, nadat we Drachten hadden verlaten via de fietsbrug de Slinger (foto boven), keken we vanuit de vogelkijkhut uit over de Leijen …
Veel viel er in eerste instantie nog niet te zien. Er lag een bootje voor anker bij de laatste boom van het eilandje ‘de Kninepôle’. Omdat er niemand aan boord leek te zijn, vermaakten we ons tijdelijk met de waterlelies voor de hut. Na een tijdje verscheen er een rubberbootje, waarmee koers werd gezet naar het plezierbootje bij de boom. Kort daarna verscheen er af en toe een zwarte stern in beeld …
– wordt vervolgd
Afanja's Weblog 