Otters op de fietsstraat

Terwijl ik vorige week bij Oudega over de Wolwarren in de richting van de Hooidammen reed, viel me de vreemde verdeling van de asfaltkleuren me op. Was er een foutje gemaakt, was de asfalteermachine verkeerd ingesteld of defect …?

Niet veel verder werd het me duidelijk voorbij een nieuwe ‘snelheidsremmer’ stond een mij tot dusver onbekend verkeersbord. De weg was hernoemd tot een fietsstraat waar de auto te gast is. Een prima idee, omdat deze weg voor veel mensen ’s zomers onderdeel is van het fietsrondje met het pontje …

Een stuk verderop stond voorbij een tweede ‘snelheidsremmer’ stond nog een nieuw verkeersbord. Hiermee werd gewaarschuwd voor overstekende otters. Een soortgelijk bord heeft begin 2015 een stuk verderop langs deze weg gestaan. Dat heeft niet lang geduurd, omdat het een paar maal werd gestolen. Ik ben benieuwd hoe lang het er nu zal staan …

Schaatsers op dun ijs

Gisteren was hier te lezen dat fotomaatje Jetske en ik twee keer ergens te laat waren om iets te kunnen zien en fotograferen. Gistermorgen was ik gelukkig wel op tijd om een mooi winters gebeuren vast te kunnen leggen. Er werd geschaatst op het ondergelopen land aan de Wolwarren tussen Oudega en de Hooidammen. Hier kan vrijwel elke winter na twee nachten met matige vorst geschaatst worden, omdat er het amper 30 cm diep is …

Toegegeven, het ijs was nog niet echt dik en er lag aan de andere kant een fors windwak, maar wie daar wat uit de buurt bleef, kon er prima een paar rondjes schaatsen. Daar komt bij het prachtig winterweer was, een paar graden vorst en een oostenwindje. In Fryslân spreken en we in zo’n situatie van ‘sierlik winterwaar soarget foar iiswille’

    De laatste sneeuwbui

    De laatste sneeuwbui van de winterse periode trok voorbij, toen ik onderweg was naar de Hooidammen. Ik heb er even een tussenstop voor gemaakt om een paar foto’s en een videoshot te maken …

    Daarna heb ik me tijdens het ritje door de omgeving vooral gericht op de deels witte weidse vlakten. De laatste foto heb ik gemaakt bij It Krûme Gat tussen Smalle Ee en De Veenhoop, waar ijs en sneeuw zich al langzaam leken terug te trekken …

    Sneeuw aan de Wolwarren

    Ook vandaag hebben we hier weer een onbestemd grijs weerbeeld, daarom gooi ik er nog maar wat foto’s van anderhalve week geleden tegenaan …

    Terwijl ik een ritje door het gebied tussen Drachten en Earnewâld maakte, trokken er een paar sneeuwbuien over. Ik houd wel van die winterse dynamiek …

    Dooi aan de Wolwarren

    Rond het tijdstip waarop de hulpdiensten in actie kwamen voor de gevallen schaatser, viel ook de dooi in. Dat was op dat moment nog niet echt voelbaar, maar het was wel zichtbaar. Het ijs krijgt ineens een andere glans wanneer het eerste water erop verschijnt. Het heeft iets melancholieks …

    Ook aan bomen kun je het trouwens vaak zien. Voor mijn gevoel worden de tinten van de silhouetten zwarter zodra de dooi intreedt. Maar dat kan ook verbeelding zijn hoor. Wat geen verbeelding was, is dat vanaf dit punt aan de Wolwarren de Herkules windmotor a an de andere kant van de Wijde Ee vanaf kniehoogte niet te zien is, maar vanaf ooghoogte wel …

    Tot slot een wijdere blik op het landschap ter plekke. Op de voorgrond twee stukken ondergelopen land aan de Wolwarren. Het pad aan de linkerkant leidt naar een woonark, die achter het bosje in de Wijde Ee ligt. In het verlengde van het pad staat op 600 m afstand de Herkules molen, waar ik twee uur eerder nog naar de schaatsers stond te kijken …