Uitzicht op en vanaf it Reaklif

We laten het monument van de Slag bij Warns letterlijk en figuurlijk achter ons, wanneer we de weg oversteken om daar te kunnen genieten van het uitzicht over het IJsselmeer …

In noordelijke richting zien we de Marina Stavoren Buitenhaven. Op het IJsselmeer waren intussen aan alle kanten verschillende zeilboten te zien …

Jetske had zin om af te dalen en even naar de waterkant te lopen. Daar was het mij intussen te warm voor en ook de vermoeidheid in mijn benen deed zich gelden …

Maar gelukkig weet ik hoe het er daar beneden uitziet. In september 2010 ben ik helemaal tot het eind van de strekdam gelopen. Op de foto linksonder ben ik aan het eind van dam even door de knieën gegaan om een foto van het IJsselmeer te maken. Daarna heb ik me omgedraaid om een paar foto’s te maken van Aafje op de top van it Reaklif, midden: uitgezoomd – rechtsonder: ingezoomd …

Met de vissers van de Friese kliffen is het intussen afgelopen, er schijnt nog één visser actief te zijn met als thuishaven het kleine haventje van Laaksum. De boeren zijn echter nog altijd volop actief op en rond de kliffen. Ook die dag ronkte er weer meerdere keren een zware trekker met een gierwagen over de smalle kustweg op it Reaklif. De trekker met de camera volgend, zag ik dat Jetske inmiddels een stuk verderop weer ophoog was geklommen …

Ze was in gesprek geraakt met twee stellen vrolijke Friese vrienden, die een dagje gevieren met eendoppad waren. Zo’n eend valt natuurlijk altijd op, chauffeur en passagiers hadden er geen bezwaar tegen dat we een paar foto’s maakten van het eendje, ze gingen er zelfs even goed voor staan …

“Nou, daar gaan we hoor …” riep de chauffeur ten afscheid. Alleen het kenmerkende geluid van het wegrijdende eendje is de moeite al waard. Terwijl zij in de richting van Oudemirdum vertrokken, maakten Jetske en ik ons op om naar Stavoren te rijden …

De laatste ijsbeer

De tropische warmte waar we momenteel mee te schaften hebben, lijkt me een goed moment om jullie voor te stellen aan de laatste ijsbeer. Het is een tekening in inkt, aquarel en kleurpotlood van Kirsten Krijthe, de kunstenares die vorig jaar in opdracht van Aafje een tekening van mij heeft gemaakt.

De ijsbeer hangt in het formaat 35 x 20 in mijn computerhoekje in de woonkamer …

  • In de header stond vandaag een foto van het leefgebied van de laatste Nederlandse ijsbeer aan de Friese IJsselmeerkust uit februari 2012. Met het smelten van de laatste ijsbergen ruim 9 jaar geleden, is ook de ijsbeer verdwenen

Nog even achterom kijken

Nadat we onder het genot van koffie en koek een uurtje hebben genoten van het uitzicht vanaf het Oudemirdumerklif, besluiten we verder te gaan. Er staan tenslotte nog twee kliffen op het programma. We volgen het Minne Minnespaad terug naar de auto, en zoals altijd op deze plek, kan ik het ook nu halverwege het pad niet laten om nog even achterom te kijken. Onze volgende pleisterplaats ligt bij het bos helemaal rechts aan de horizon …

160622-1209x

Bij het hek en de stroommat halverwege het pad doe ik nog even een paar stappen zijwaarts om nog even zicht te krijgen op de zuidkant van de zuidelijke tuinwal langs het pad …

160622-1226x

Maar belangrijker nog is dat dit de kans biedt voor een laatste blik op het IJsselmeer en de paaltjes die het eind van het Oudemirdumerklif ter plekke markeren. Eventueel grazend vee zou zonder die afscheiding mogelijk enkele meters naar beneden kunnen tuimelen …

160622-1211x

Deze aanblik … dat weiland, die paaltjes en daarachter die grote leegte met hooguit af en toe één of twee passerende zeilboten … Ik kan daar elke keer wanneer ik hier ben weer van genieten. En dat geldt nog net wat meer wanneer de zon het water even lekker laat glinsteren …

160622-1230x

Maar niet langer gedroomd … op naar het Mirnser Klif!

Op het Oudemirdumerklif

Aan het eind van het door tuinwallen omgeven Minne Minnespaad komen we na enige tijd op het Oudemirdumerklif (kaart Google Maps) aan en krijgen we vanaf bijna 8 meter hoogte een prachtig uitzicht over het IJsselmeer …

160622-1151x

Samen met een ouder paar, dat een verdieping lager op één van de zeven bankjes zit, genieten we een tijdlang van de leegte op het zonovergoten IJsselmeer …

160622-1143x

Nou ja, leegte … echt helemaal leeg is het IJsselmeer zeker in de zomermaanden maar zelden. Woensdag zagen o.a. een fraaie driemaster tussen ons en Enkhuizen richting Lemmer koersen …

160622-1153x

Gestaag voorbij drijvende wolken zorgen intussen voor een mooi lichtspel van donkere vlakken die over het wateroppervlak glijden …

160622-1204x

Als we de blik in zuidelijke richting wenden, zien we dat de leegte aan de horizon boven de vlakke Noordoostpolder voorgoed is verdwenen …

160622-1139x

Daar is in de afgelopen jaren het grootste windmolenpark van ons land verrezen, dat op 21 juni jl. door minister Kamp van Economisch Zaken is geopend …

160622-1140x

Helemaal klaar lijkt het park nog niet te zijn, want met een enorme kraan worden nog werkzaamheden uitgevoerd bij één van de enorme turbines …

160622-1205x

En voor wie nu denkt: “Ach, die paar windturbines, dat valt toch wel mee …” Nee, het valt niet mee, want het zijn er gigantisch veel, 86 om precies te zijn. Hieronder zie je nog maar een deel van het totale park. Maar ja, we zullen toch aan duurzame energie moeten werken en wennen. En laten we eerlijk zijn, die krengen moeten toch ergens staan …

160622-1150x

Er zit weinig anders op dan af en toe maar eens de andere kant op te kijken of een oogje dicht te knijpen, vrees ik. In dit geval richten we de blik gewoon maar weer samen met het oudere paar op de nog steeds maagdelijk lege vlakte van het IJsselmeer in westelijke richting …

160622-1142x

Ondanks die windturbines houd ik nog steeds van dit unieke stukje Fryslân!

De lange witte winter (15)

In de 17-delige serie “De lange witte winter” wordt m.b.v. foto- en videomateriaal een beeld geschetst van de sneeuwrijke winter van 2009-2010 in Fryslân. Ieder filmpje duurt ongeveer 10 minuten …

130224-0001x

Aan het eind van een lange koude winter loont een bezoekje aan de Friese IJsselmeerkust vaak wel. Behalve een eindeloze witte vlakte hoopte ik er in februari 2010 wat kruiend ijs aan te treffen. Dat laatste viel eerlijk gezegd wat tegen, maar afgezien daarvan leverde deze rit door het zacht glooiende Gaasterland fraaie winterse beelden op. Het Oudemirdummerklif, het Mirnser klif en Reaklif boden vanaf verschillende hoogten een mooi zicht over het bevroren IJsselmeer. Tussen verschillende kliffen in werd het landschap gevormd door strakke witte dijken, waarop de kenmerkende hekken scherp stonden afgetekend. Zon en wolken zorgden eendrachtig samenwerkend voor wat kleur boven de winterse wereld …

Volgende week zondag volgt deel 16.