De ijsvogel, echt wel!

De afgelopen jaren had ik al diverse keren van lokale vogelaars gehoord, dat er regelmatig een ijsvogel in de buurt van de vogelkijkhut bij de Leijen zit. Hoe vaak ik de afgelopen 20 jaar ook in de vogelkijkhut naar hem heb zitten uitkijken, ik kreeg de ijsvogel niet te zien. Maar ja, een paar van die echte vogelaars zitten er vaak van ’s ochtend vroeg tot in de middag, en dat lukt mij niet …

Op de dag waarop de waterhoentjes een hardloopwedstrijd over de bladeren van gele plomp en waterlelies hielden, streek er plotseling ook een ijsvogel op een paal voor de hut neer. Eindelijk, hij zit er dus echt wel! Het was alleen wat jammer dat ik hem alleen in tegenlicht te zien kreeg. Maar goed, een kniesoor die daar op let. Hij zit er en ik heb hem gezien …

Weidebeekjuffers

Terwijl ik me nog bezig hield met de Maasvlaktecentrale, stond mijn fotomaatje Jetske een stukje verderop te fotograferen op een bruggetje. Tijd om me weer eens bij haar te voegen …

Er zweefden meerdere gewone oeverlibellen boven het water dat onder het bruggetje door liep. Een paar maal lukte het om er eentje in de vlucht in beeld te vangen. Maar het mooist kun je ze toch wel bekijken als ze even ergens stil blijven zitten …

De echte verrassing bestond uit een paar weidebeekjuffers, die er rond vlogen. De weidebeekjuffer is een soort die houdt van kleinere wateren met stroming, zoals beken, sommige kanalen en kleinere rivieren. Het hele jaar door moet er zuurstofrijk water van goede kwaliteit voorhanden zijn. …

De weidebeekjuffer komt in mijn eigen omgeving maar nauwelijks voor. Daarom was dit wel een hoogtepuntje van de dag. Er was trouwens meer moois te zien. Vanaf dit bruggetje zagen we ook meerdere keren een klein, lichtbruin vogeltje vliegen. Hij landde vervolgens steevast op de rechteroever. Waarschijnlijk had hij daar een nestje. Voor mij was het beestje steeds te snel, maar Jetske heeft er wel een paar foto’s van kunnen maken. De ijsvogel – ook een soort die van stromend water houdt – die we elders tijdens onze tocht als een flits voorbij zagen komen, was ook voor Jetske te snel …

Weerzien met de ijsvogels

Nadat een rondje door de Surhuizumermieden (OpenStreetMap) verder geen noemenswaardige onderwerpen had opgeleverd, besloot ik nog even langs de ijsvogels te rijden …

Daar was ik sinds vorig jaar mei niet meer geweest, dus het was even afwachten of ze er nog waren. Dat bleek gelukkig wel degelijk het geval. Na een klein half uurtje wachten, landde mevrouw IJsvogel op de dikke tak bij het nest. Daar bleef ze een tijdlang lekker in de zon zitten …

Na haar zonnebad vloog ze naar het nest om haar partner af te lossen. Die verscheen korte tijd later op de tak. Hij bleef echter maar kort zitten, er moest waarschijnlijk vis gevangen worden …

Een ijsvogel in de zon

Voor een zonnige zondag als vandaag had ik nog een kleine fotoserie van een ijsvogel bewaard …

Ik heb er een gewoonte van gemaakt om een ritje naar het fûgeltsjelân in de Surhuizumermieden te combineren met een kijkje bij de ijsvogels. Dat leverde op een mooie voorjaars dag onder andere deze serie op …

Mooie zondag allemaal.

Het ijsvogelpaar op de tak

Nadat ik mijn fotografische buit bij de grutto’s binnen had, heb ik nog even een rondje door de Mieden gereden. Toen dat niets opleverde, heb ik koers gezet naar de ijsvogels die een kilometer of 7 verderop hun nest hebben. Ook daar had ik weer geluk. Ik was nog maar net bij hun tak bij ’t nest aangekomen, of mevrouw ijsvogel streek erop neer en meldde haar thuiskomst …

Een minuutje later kwam meneer ijsvogel uit het nest tevoorschijn. Een tijdlang zaten ze daar samen op de tak, ieder een kant opkijkend. Dat duurde meneer ijsvogel na enige tijd vermoedelijk wat te lang. Hij draaide zich met een hupje om en stootte daarna een kreet uit alsof hij zijn vrouw tot activiteit maande …

Je zou bijna zeggen dat ik het goed geïnterpreteerd had, want het vrouwtje vloog vrijwel meteen weg. Het mannetje bleef nog even zitten en ging er enige tijd later ook vandaar. Jullie zullen begrijpen, dat de grutto’s en de ijsvogels de bewolking en het kille weer meteen deden vergeten …

Terug naar de Mieden

Vrijdag scheen hier voor het eerst vorige week de zon. Dat was voldoende reden om na de koffie voor het eerst dit jaar een ritje te maken naar de Surhuizumermieden

Ter plekke kon ik de auto zo in de berm zetten, dat ik het linker zijraampje naar beneden kon laten glijden zonder dat de koude wind naar binnen blies …

Het was er nog rustig. Op een paar stroken droge grond in het plasdrasland zaten wat groepjes kieviten. Wat dichterbij zwommen een paar meerkoeten en een kuifeend …

In een plas wat verderop vlogen een paar bergeenden elkaar in de veren. Grutto’s waren er in velden noch wegen te zien, daarom ben ik na enige tijd doorgereden naar een tweede locatie in de buurt …

Op die tweede locatie was ik de enige, zodat ik ook daar de auto gunstig kon parkeren met het oog op een goed zichtveld en geen last van de wind. Daarna begon het wachten, maar dat werd na een half uurtje beloond met o.a. de onderstaande foto van een ijsvogel. Mijn dag kon niet meer stuk …

Scheepsbouw O.H. van der Werff

Scheepsbouw O.H. van der Werff in Buitenstvallaat heeft een lange geschiedenis. De werf op het Buitenstvallaat is de laatste van de 4 werven, die Drachten telde in de hoogtijdagen van de skûtsjebouw. Dit was de enige Drachtster werf aan open water, waar al vroeg grotere schepen konden worden gebouwd …

Het leek Aucke Gerrijts in 1710 een prima plek om een scheepswerf te beginnen. Maar vijf jaar later verkocht Aucke zijn nieuwe werf en begon een werfje aan de pas gegraven Noorderdwarsvaart aan de andere kant van Drachten. Het bedrijfje bij het Bûtenstfallaat kwam daarna regelmatig in andere handen. In 1843 werd Haike Pieters van der Werff er werfbaas. Sindsdien is de werf in handen gebleven van de scheepsbouwfamilie Van der Werff

Sinds 2001 wordt de werf geleid door Oebele Haike (Haiko) van der Werff. Naast nieuwbouw vindt er ook reparatie en onderhoud plaats aan pleziervaartuigen. In de afgelopen jaren is gewerkt en gebouwd aan diverse schepen en skûtsjes …

Morgen bekijken we het skûtsje ‘De Jonge Trijntje’, dat er voor anker lag. ‘De Jonge Trijntje’ is hier in 1909 is gebouwd door de ‘oerpake’ Jan Oebeles van de huidige hellingbaas Oebele Haiko van der Werff. De volledige geschiedenis van de werf op Buitenstvallaat kun je hier lezen: van 1710 tot heden

– wordt vervolgd