Nog een laatste blik op de Waddenzee met zijn kernmerken palenrijen op verschillende plaatsen …
Pakweg 50 meter verderop dansten de hazen aan zee …
De hazen dansen aan zee
Tagarchief: paaltjes
Een tureluur in de zeeklei
We hadden ongeveer een derde deel van de strekdam langs de Peazemerlânnen afgelegd (OpenStreetMap), toen ik even omkeek naar de zeedijk. We bevonden ons intussen ter hoogte van de laatste paaltjes van mijn geliefde palenrij een stukje verderop bij Peazens-Moddergat …
Jetske zag op dat moment een tureluur staan. De vogel had daar een perfecte schutkleur, zodat ik eerst even goed moest zoeken. Hij leek helemaal in de zeeklei op te gaan …
Toch wel nat op ’t Wad
Het zag er wel erg droog uit op de foto’s van gisteren, maar zoals ik in de reacties hier en daar al schreef, in werkelijkheid viel het reuze mee. Het was vooral een kwestie van beeldkeuze …
De foto’s van gisteren had ik gemaakt vanaf het eerste deel van de dam langs de Peazemerlânnen, de westelijke poot van het Smidspaed. Hier wordt stilletjes nog altijd nieuw land aangewonnen, daardoor ligt het wat hoger. Vermoedelijk komt dat deel alleen nog onder water te staan bij springtij. Verderop langs de dam nam de nattigheid flink toe …
Minimalisme met meeuwen in de mist
Een fijn plekje om wat minimalistisch foto’s in de mist te maken is het strandje bij Smalle Ee. Er staan twee rijen palen, die het ‘veilige’ zwemgebied markeren. Bij mist lijken ze het eind van de wereld te markeren, daarachter verdwijnt alles in het niets …
Een paar meeuwen wilden vorige week woensdag wel even meewerken om samen met de paaltjes minimalistisch mooi in de mist op te gaan …
Op de zeedijk bij Wierum
Nadat we samen een tijdje van het uitzicht over dit deel van het Wad hadden genoten, besloot Jetske even verderop te kijken. Daar zijn op de kwelder onlangs de rijshoutdammen hersteld om de kwelder te behouden en te versterken…
Dat was na de eerdere fotosessie bij Peazens-Moddergat wat teveel van het goede voor mijn onderdanen. Ik stelde me tevreden met de eerste rij palen in de verte …
Daarna heb ik mijn camera eens op de peilschaal peilschaal gericht, die aan de voet van de dijk in de Waddenzee staat. Het is al een oudje, want ‘Waterschap Fryslân’ heet volgens mij al sinds 2004 ‘Wetterskip Fryslân’ …
En verder heb ik er nog enige tijd gewoon staan genieten van het uitzicht. Het was er zo mooi en zo stil, alsof ik er alleen op de wereld was. Omdat hier geen bankje op de dijk stond, heb ik me node van het uitzicht los moeten rukken om af te dalen naar het dorp …
Vlak voordat ik me om wilde draaien, verscheen de lange man ook nog even op dijk. Toch leuk om hem op die mooie dag aan het Wad tweemaal te treffen …
– wordt vervolgd
Voorzichtig glibberend terug
Zoals ik gisteren al schreef, liep ik het eerste deel van de terugweg over het dammetje achter de oude palenrij. De beide fotografen die ik al had gezien als stipjes aan de horizon, hadden me intussen ingehaald, zij liepen nu voor me uit …
Op de kruin de dijk stonden een paar mannen met elkaar te praten. Geen idee waar ze het over hadden, maar ze wezen in ieder geval niet naar hetzelfde punt aan de overkant …
Ik naderde intussen een gat in de palenrij waar ik de oversteek naar de andere kant wilde maken. Daar hield Jetske zich nog ergens op …
Voetje voor voetje ben ik voorzichtig glibberend naar de palenrij gegaan. Nadat ik het laatste stuk over de basaltblokken was gekleuterd, bevond ik me aan de zeezijde van de palen …
Ik sluit vandaag af met een paar wandelaars, die nu op hun beurt over het dammetje achter de palenrij in de richting van de Peazemerlânnen liepen …
– wordt vervolgd
Kijkend naar de einder
Ik was nog lang niet aan het eind van de palenrij, toen ik eens om me heen keek. Nog verder lopen leek me niet verstandig. Ik moest ook nog terug en daarna moest ik nog over de dijk zien te komen …
Het werd zowaar even druk op de plek waar ik stond. In de verte zag ik een paar fotografen naderen, terwijl een eenzame wandelaar juist de andere kant op liep …
Ik liet mijn blik even over het drooggevallen Wad glijden. Hoewel het beter zou zijn om deze opnamen vanaf een statief te maken, besloot ik toch even in te zoomen om een paar foto’s van Schiermonnikoog te maken maken. De witte vuurtoren – Schiermonnikoog heeft een witte èn een rode vuurtoren – staat precies 10 km ten noordoosten vanaf het punt waar ik stond …
Nadat ik een paar foto’s had gemaakt, besloot ik te beginnen aan de terugweg naar de dijk. Het eerste deel liep ik weer over het verharde dammetje, maar na enige tijd begon het toch weer te kriebelen …
– wordt vervolgd
Afanja's Weblog 