Zwammen bij Heidehuizen

Het is intussen al anderhalve week geleden, dat ik weer eens een fotokuiertje heb gemaakt in het bos bij Heidehuizen. Bij aankomst was meteen duidelijk dat ik er voor herfstkleuren in de bomen nog veel te vroeg was …

Maar niet getreurd, de herfst heeft veel meer te bieden dan alleen gekleurde bladeren aan bomen en struiken. Paddenstoelen zijn tegenwoordig niet meer mijn favoriete onderwerp, omdat ik ze niet meer op hun mooist in beeld kan vangen. Te vaak en te diep door de knieën gaan om de paddenstoelen vanuit het mooiste perspectief te fotograferen, is er niet meer bij op straffe van overnachting in het donkere bos, ben ik bang …

Afijn, een kneus die daarop let, die gaat dan maar een deurtje verder. Zoals met vrijwel alles probeer ik er ook met de paddenstoelen het beste van te maken. De porseleinzwam op de dikke dode tak van de eerste foto kon ik nog wel op naam brengen. Met de paddenstoelen en het lege zaaddoosje op de onderstaande serie ligt dat wat moeilijker, maar ik vond het wel een mooi klein herfstdecor zo …

Ik sluit af met een zwammetje op een dikke dode tak – waarschijnlijk weer een porseleinzwam – met een kleurig herfstblaadje. Door de oogharen kijkend, doet het me wat denken aan een spiegelei …

Porseleinzwam bij Heidehuizen

Ik ben er gisteren toch weer in getuind … Ik heb me opnieuw door het herfstbos laten verleiden tot een te lange wandeling bij Heidehuizen …

En als het daar dan bij was gebleven … Maar nee hoor, het herfstbos had zichzelf ook nog eens op de meest onmogelijke plekjes getooid met paddenstoelen. Ook dit jaar had ik me voorafgaand aan de herfst voorgenomen om paddenstoelen alleen van afstand te fotograferen. Ik kon echter ook nu weer niet weerstaan aan de lokroep van pareltjes zoals deze porseleinzwam …

Een en ander heeft erin geresulteerd dat ik mezelf vandaag een verplichte rustdag heb voorgeschreven. Ik laat me hooguit wat vermaken door de huismussen …

Glimmertjes in het bos

Wat ik zelf ook altijd een mooie paddenstoel vind, is de porseleinzwam met zijn glimmende hoed. Rond meerdere stammen van de oude beuken bij Heidehuizen heb ik er onlangs tamelijk veel zien staan. ‘Soort zoekt soort’ hoor je el eens, zo is het de porseleinzwammen in ieder geval wel, want ze klitten graag in een groepje bij elkaar, zoals op de foto hieronder …


Zo vond ik ze niet op hun mooist, daarom heb ik net zo lang – diep voorover gebogen – staan draaien, zoeken en kijken om de juiste uitsnede te vinden. Dit is ‘m geworden met dank aan het volledig kantelbare schermpje van mijn camera. Kijk eens hoe gaaf ze nog zijn, en er kleeft nog geen vliegje op vast …

Herfst in het bos

Gelukkig heb ik eind oktober op een zonnige dag een korte boswandeling gemaakt bij Heidehuizen (Google Maps), want sindsdien hebben we de zon hier nauwelijks meer gezien …

Een paar beukenbladeren en wat dood hout werden mooi door de zon uitgelicht …

Op de gebruikelijke plek lag weer een grote plas water, die aan de randen verraderlijk was bedekt met bladeren. Het viel me overigens op dat het bladerdek hogerop nog goeddeels groen was. …

Er waren maar weinig paddenstoelen te zien, maar deze twee stonden zo mooi in de zon, dat ik ze niet kon missen …

Ik eindig vandaag met de laatste restanten van wat eens majestueuze boom was …

Glimmend porselein

Van echte fotokuiertjes komt nog altijd niet veel terecht de laatste tijd. Mijn benen hebben afgelopen zomer nogal wat kracht verloren, en de relatief lage temperaturen van de afgelopen weken maken het er ook niet beter op. Desondanks heb ik me in die zonnige laatste week van oktober aan een korte boswandeling gewaagd …

Bij Olterterp hoef je in deze tijd van het jaar eigenlijk nooit lang te zoeken om paddenstoelen te vinden. Gelukkig kwam ik ook ditmaal niet bedrogen uit. Ik hoefde niet echt lang te zoeken, voordat ik niet ver bij elkaar vandaan een aantal mooie porseleinzwammen aantrof …

De eerste drie groeiden dicht bijeen op een liggende boomstam. Een stukje verderop vond ik een groepje bijeen aan een stevig en stoer rechtop staande beuk. Van onderen waren de plaatjes aan de binnenkant van de hoed te zien. Van boven pronkten de zwammen met de glimmende slijmlaag op hun hoedjes. Aan het vuil te zien, waren deze exemplaren waarschijnlijk al wat ouder dan de eerste. Een beukenblad was gezellig blijven plakken …

Glanzende schoonheid

Hoe mooi hij ook is, deze foto van glanzende porseleinzwammen met hier en daar een druipende druppel, geeft de sfeer van de dag aardig weer: triest, grijs en nat …

161103-1439x

Gelukkig is mijn stemming een stuk vrolijker, nadat ik vanmorgen in het ziekenhuis de positieve en geruststellende uitslag kreeg van een onderzoek dat ik vorige week heb ondergaan …   🙂

161103-1440x

Een vliegenvangzwam

Het viel me na de lange, warme zomer niet makkelijk om mijn fotokuiertjes weer op te pakken. Daarom heb ik sinds enige tijd ter stimulering van mezelf een appje op mijn telefoon, dat me er toe aanzet om op zijn minst een half uur per dag flink in beweging te zijn. Dat werkt op zich prima, maar ik heb het deze week ietwat overdreven, vrees ik …

161031-1358x

De kunst is altijd om de juiste balans te vinden, en dat valt vaak niet mee. Daarom doe ik het vandaag maar weer eens een dagje rustig aan met een paar foto’s die ik eind oktober heb gemaakt in het toen nog lekker zonnige herfstbos bij Heidehuizen …

161031-1355x

Om dergelijke laag bij de grondse macro’s te kunnen blijven maken, heb ik sinds het voorjaar altijd een superlicht aluminium viskrukje in de auto liggen. Het regelmatig doen van gymnastische kniel- en hurk tijdens een fotokuiers vergt onnodig veel kracht en energie. Wie niet sterk is moet maar weer slim zijn …

161031-1356x

En dan nog even over de foto’s: ik weet natuurlijk ook wel, dat dit een porseleinzwam is, maar ik vond het met al die vliegjes op zijn kleverige hoed eigenlijk toch ook wel een mooie vliegenvangzwam. Maar kijkend naar de laatste foto, had ik hem eigenlijk net zo goed pompeblêdzwam kunnen noemen … 🙂

161031-1357x