Met twee kilometer verderop aan de overkant van de Leijen het paviljoen, zaten we in de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ nog steeds rustig te wachten op de dingen die zouden komen. Als ze zouden komen tenminste …
En ze kwamen! Niet in groten getale, maar mem zei altijd: ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd’. Na een tijdje vloog er meerdere een zwarte stern boven het blauwe water voor de vogelkijkhut langs …
Nu eens vloog de vogel te ver weg, dan weer vloog hij onvoorspelbaar uit beeld. Maar uiteindelijk lukte het me toch twee keer om een aantal mooie foto’s te maken van een passage. De onderstaande serie was voor mij toch wel het toefje slagroom op de dag …
En zo reden we, anderhalf uur nadat we via de fietsbrug aan de Zuiderhogeweg waren vertrokken, Drachten via het skûtsje ‘Henderika’ aan de Noorderhogeweg weer binnen …
Einde van een prachtige dag, waarop we alles er weer uit hebben weten te halen. Dankjewel, Jetske.
Het laatste deel van ons rondje pontje verliep snel. Tussenstops hebben we niet meer gemaakt. Om te beginnen waren er weinig interessante plekjes meer onderweg. Maar een tweede reden was, dat dit de eerste lange rit op mijn iLark was dit jaar. Ik had vooraf nog niet getest hoeveel km ik nu nog op een accu kan rijden. Uiteindelijk kwamen we via de kortste route weer thuis met nog één knipperend streepje op het stuur …
Onderweg op e-bike en i-Lark had ik verteld, dat ik maandag zwarte sterns had gefotografeerd bij de vogelkijkhut ‘Blaustirns’. Echt mooi waren die foto’s niet geworden, omdat het bewolkt was op dat moment. Aafje, die ons nog niet had verwacht, vond het prima dat we nog even naar de Leijen zouden rijden om er hopelijk nog wel wat zonnige foto’s van te kunnen maken. Ditmaal pakten we de auto. Een minuut of 20, nadat we Drachten hadden verlaten via de fietsbrug de Slinger (foto boven), keken we vanuit de vogelkijkhut uit over de Leijen …
Veel viel er in eerste instantie nog niet te zien. Er lag een bootje voor anker bij de laatste boom van het eilandje ‘de Kninepôle’. Omdat er niemand aan boord leek te zijn, vermaakten we ons tijdelijk met de waterlelies voor de hut. Na een tijdje verscheen er een rubberbootje, waarmee koers werd gezet naar het plezierbootje bij de boom. Kort daarna verscheen er af en toe een zwarte stern in beeld …
Op nog geen 40 meter afstand van ‘A roundabout us’ staat nog een tweede sculptuur van kunstenaar Hans Mes. Het beeld ‘de Fierljepper’ is 15 meter hoog en overspant de halve vierbaans Noorderhogeweg en verbindt zo symbolisch het productie- en distributiegedeelte van Philips in Drachten. De fierljepper is gereed voor de sprong naar de overkant om op een typisch Friese manier gestalte te geven aan het overbruggen van de afstand naar de klant …
Philips medewerkers tekenden als symbool voor het verbeteren van hun persoonlijke prestatie 1176 merktekens, welke alle in de huid van de sportman zijn uitgesneden. Het thema ‘Bridging the Gap’ voor de Philips Customer Day in januari 1995 bracht beeldend kunstenaar Hans Mes op het idee om medewerkers van Philips DAP Drachten op die dag hun eigen ‘meester-teken’ te laten ontwerpen. De gedachte hierachter was, dat steenhouwers, loodgieters en andere ambachtslieden vroeger een eigen merkteken aanbrachten op hun werkstukken. Daaraan was niet alleen de kwaliteit van hun werk, maar ook de maker herkenbaar …
Uiteindelijk leverden de 1800 medewerkers al of niet gezamenlijk 1176 merktekens aan. Zo ontstond de Fierljepper ofwel polsstokverspringer, die inhoudelijk gestalte geeft aan het verbeteren van ieders persoonlijke prestatie …
Enige tijd geleden liet ik hier de onderstaande foto van een ‘Alziend oog’ zien. Vandaag is het tijd om te onthullen wat het is. Het maakt onderdeel uit van het kunstwerk ‘A roundabout us’ van Hans Mes, dat in 2011 ter gelegenheid van het 60 jarig bestaan van de Philipsfabriek in Drachten op een rotonde in de Noorderhogeweg is geplaatst …
In opdracht van Philips maakte de kunstenaar een sculptuur op de rotonde voor het bedrijf rondom het thema: ‘Wij maken het verschil’. Voor hij aan het ontwerp begon vroeg hij verschillende werknemers van Philips hoe zij over het thema van zijn opdrachtgever dachten. Het thema en hun visie leidden samen tot deze interactieve gedachtewolk, die de inspirerende innovatie laat zien van zes decennia succes …
Het in staal uitgevoerde kunstwerk is de 3 dimensionale schets van die gedachtewolk. Het symboliseert de ontwikkeling van ideeën door Philips Consumer Lifestyle, het vooruitlopen op trends in de markt. Maar ook verwoordt deze gedachtewolk de wensen van de consument die zijn manier van leven wil verrijken. Het ruimtelijke lijnenspel van de wolk heeft een schetsmatige structuur alsof hij met een potlood is getekend …
De wolk omvat drie beeldende elementen: Een portret van Dr. Alexander Horowitz, de uitvinder van het roterend scheersysteem, de drie scheerkoppen zoals ze al jarenlang worden gemaakt in Drachten en een oog wat in de toekomst kijkt. Deze drie iconen geven gestalte aan 60 jaar succes van Philips Drachten …
Langzaam en gelijktijdig veranderen het portret, de scheerkoppen en de iris van het oog steeds in een andere kleur waarbij het tempo van de kleurverandering kunnen worden bepaald door de mate van omgevingslicht en de verkeersdrukte op de rotonde. De natuurgetrouwe iris die geleidelijk in een steeds andere kleur van de regenboog verandert is letterlijk en figuurlijk de eye catcher van het beeld …
De oostelijke afslag van de rotonde voert direct naar het fabrieksterrein van Philips Consumer Lifestyle, of Philips Drachten zoals het kortweg wordt genoemd. Met momenteel nog ca. 1500 werknemers, waarvan ruim een derde ingenieur is, is Philips nog steeds met stip de grootste werkgever van Drachten. Zonder Philips zou Drachten waarschijnlijk nog een onbeduidender dorp geweest zijn dan het nu is. En dat zegt toch wel wat …
In de loop van oktober begon de medicatie tegen de zenuwpijn in mijn buikstreek eindelijk effect te sorteren. Het ging niet snel, maar er was verbetering merkbaar en dat maakte het stukje bij beetje mogelijk om er weer eens op uit te trekken. Tijdens mijn eerste ritje heb ik een uitgebreide fotoserie gemaakt van het skûtsje Henderika dat als blikvanger op een rotonde bij Drachten Noord ligt …
Vooral aan het begin en het eind van de maand was het wisselvallig weer. Dankzij de afwisseling van snel overtrekkende buien en zonnige opklaringen waren er veelvuldig regenbogen te zien waren. Tijdens die buien is in onze tuin in oktober ca. 109 mm neerslag gevallen, daarmee viel er zo’n 35 mm meer dan normaal in oktober over de periode 1971-2000.
De regen bemoeilijkte hier en daar de oogstwerkzaamheden wat, maar tot grote problemen heeft dat niet geleid. Tijdens een van mijn ritjes kon ik nog even wat foto’s maken van de maïsoogst. Mijn herstel maakte het op 23 oktober eindelijk mogelijk om een oude belofte gestand te doen. Die dag heb ik samen met Jetske en haar zuster een mooie, uitgebreide fotokuier in de Ecokathedraal gemaakt …
3 oktober 2019 – één van de vele regenbogen
10 oktober 2019 – de maïsoogst in volle gang
23 oktober 2019 -met een introducee in de Ecokathedraal
Eind oktober maakte ik voor het eerst sinds enige jaren weer een ritje met kleinzoon Tijmen. We hebben gezellig bijgepraat over allerlei zaken en zonder dat het van tevoren was gepland of besproken, werd het ook nog een onverwacht actueel en leerzaam dagje over dijken en terpen. Het was een geweldig mooie en waardevolle afsluiting van deze vrij zachte oktober. De gemiddelde temperatuur kwam in oktober in ons tuintje uit op 14,3 ºC tegen normaal ca. 13,7 ºC over de periode 1971-2000 …
Voor het plan om een skûtsje als blikvanger bij de noordelijke toegangsweg tot Drachten te plaatsen heeft de gemeente contact gezocht met Haiko van der Werff, eigenaar van Scheepsbouw O.H. van der Werff, de vroegere werf Buitenstvallaat. Dit is de enige werf in Drachten die zich nog bezig houdt met authentieke zeilschepen . Van der Werff was ook verantwoordelijk voor de restauratie van het skûtsje ‘De Jonge Trijntje’, dat in 1909 door zijn ‘oerpake’ Jan Oebeles werd gebouwd, weer op de werf Buitenstvallaat …
Voor dit project is niet een geschikt skûtsje gevonden dat op één van de Drachtster werven is gebouwd. Die schepen zijn over het algemeen te gewild en te duur. Bovendien moest het een opknapper zijn. Uiteindelijk viel de keuze op de ‘Henderika’, gebouwd in 1914 bij Barkmeijer in Stroobos. Dit skûtsje was jarenlang privé-eigendom …
Het schip is een casco en gaat er in de wintermaanden een paar maanden af om gerestaureerd te worden. Dit gaat een paar jaar duren. Na elke fase komt het schip opnieuw op de rotonde. Op dit moment is Haiko van der Werff op zoek naar een groep enthousiaste mensen die middels een stichting het schip willen adopteren en restaureren. Het is de bedoeling om er gedurende een aantal jaren i.s.m. een school een soort leerwerkproject van te maken. Wanneer de ‘Henderika’ volledig gerestaureerd is zal er vanuit Drachten weer mee worden gevaren …
Drachten kent van oorsprong een rijke historie wat betreft de bouw van skûtsjes. Een groot deel van de skûtsjes die tegenwoordig deelnemen aan de wedstrijden van de SKS en de IFKS is afkomstig uit Drachten. Er waren lange tijd vier werven die zich bezig hielden met de bouw van skûtsjes De Piip, De Lange Wyk, ’t Buitenstvallaat en De Dwersfeart …
Om Drachten weer te verbinden met de Drachtster skûtsjehistorie van weleer heeft het skûtsje ‘Henderika’ begin september een ligplaats gekregen op het middeneiland van de vernieuwde turborotonde bij Nijtap. Het skûtsje is op een kopie van de oude dwarshelling van de werf Buitenstvallaat geplaatst …
Het skûtsje rust op vier karren, die symbool staan voor de vier Drachtster werven die skûtsjes bouwden. De namen van die werven zijn uitgesneden en verlicht, zodat ze ook in het donker te zien zijn. Aan de ene kant van het skûtsje is blauwe beplanting aangebracht die het water moet voorstellen …
Begin oktober heb ik op een zonnige dag al fotograferend een rondje om de rotonde gemaakt. Morgen rond ik deze serie af met nog wat foto’s en achtergrondinformatie …
Afanja's Weblog 