Een volgend ritje bracht ons naar de noordkant van de haven van Lauwersoog. Daar deden gele en witte bloemen in en buiten roestbruine bloembakken hun best om de grijsheid van het afsalt, de stenen en de bewolking te doorbreken. Het lukte heel aardig …
Het viel vrijdag niet mee om in de mistige contreien van De Weerribben en De Wieden nog een andere kleur te vinden dan de alom overheersende tinten grijs en bruin. Maar tegen twee uur ’s middags lukte het toch nog …
Ergens aan de noordkant van het langgerekte Giethoorn maakten we een tussenstop om een paar foto’s te maken. Een rood met wit bord onder één van de vele bruggetjes in het toeristische dorp sprong er meteen uit. Veel kleuriger had ik het die dag nog niet gezien…
Behalve de gebruikelijke wilde eenden zwommen er ook een paar witte kwakers in de Dwarssloot …
Eigenlijk heten ze Hollandse kwakers, maar ik vind witte kwakers wel zo duidelijk. Volgens Wikipedia is het een van de vele varianten van de Pekingeend …
Hoe ze ook heten en hoe ze ook genoemd worden, ik vind het mooie eendjes …
Ergens halverwege de tuin staat nog steeds een plant met paarse bloemen fier te bloeien. Het is een Hebe-soort, misschien wel de ‘Struikveronica’ Hebe …
“Het liefst staat de struikveronica op een beschutte plek in een koele omgeving,” zo lees ik. Wel, met een gemiddelde temperatuur van -1.9 °C deze week, is dat wel aardig gelukt …
“Als je ’s zomers zo nu en dan de uitgebloeide bloemen wegknipt, is de bloeiperiode van de struikveronica relatief lang: van juli tot en met oktober.” Aangezien hij nu nog steeds staat te bloeien, kunnen we dat ook afvinken. Aafje zal vorig jaar vast al veel uitgebloeide bloemen hebben weggeknipt …
In de volgende alinea lees ik: “De struikveronica is groenblijvend, maar in beginsel niet winterhard. Gelukkig kan ze niet al te strenge winters prima overleven. Bij flinke vorst (meer dan -10 °C) heeft de plant wel bescherming nodig.” Kouder dan -8,2 °C is het hier deze week nog niet geweest. Dus eh … ik weet niet of ik dit weekend nog wel op de schaats kom, maar onze Hebe zal de winter wel overleven … 😉
Al ruim 25 jaar sieren de wilde witte voorjaarsbloeiers van de grote muur de rechteroever van het stroompje dat uitmondt in onze vijver. Nou ja, uitmondde eigenlijk, want het stroompje is onder invloed van de klimaatverandering een aantal jaren geleden helaas drooggevallen. Maar de grote muur deed het desalniettemin elk voorjaar nog even mooi. Zo zag het er vorig jaar uit …
Elk jaar verscheen er een mooie witte deken van bloemetjes aan de achterkant van de vijver. Tot dit jaar …
Er verschenen veel minder knoppen en veel meer dan pakweg 25 bloemetjes zijn er de afgelopen periode helaas niet tot bloei gekomen. Onze kleine grote muur dreigt het slachtoffer te worden van de droge lentes die we de afgelopen jaren hebben gehad …
Een groot deel van de bloemetjes liet het kopje al snel hangen. De regen lijkt ook dit jaar weer te laat te komen. Maar er is altijd hoop, zo ook hier … Op een zwoele namiddag was ik getuige van een kleine vrijage van twee bloemen. Ze lijken er alles aan te doen om stand te houden … 😉
Wanneer de dotterbloem in de vijver aan de kant van het terras op zijn mooist is, komen aan de andere kant van de vijver de eerste bloemen van de grote muur tevoorschijn …
Deze mooie, wilde voorjaarsbloeiers sieren al ruim 25 jaar de rechteroever van het stroompje dat uitmondt in de vijver. Nouja, uitmondde eigenlijk, want het stroompje is onder invloed van de klimaatverandering een aantal jaren geleden helaas drooggevallen. Maar de grote muur doet het desalniettemin elk voorjaar nog even mooi …
In mijn weeroverzicht van januari liet ik twee foto’s zien van de snelle conversie van de sneeuw- en ijsvlakte bij de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder naar een grote watervlakte. In de omringende weilanden was het al niet anders. Zo was het er even wit, enkele dagen later was ’t alweer groen …
Hoe dan ook, ik prijs me rijk om in een gebied te wonen waar reeën zich ongeacht de weersomstandigheden bijna met de regelmaat van de klok laten zien. Omdat ik weet dat er verschillende volgers zijn die zelden of nooit een ree te zien krijgen, meteen maar even een mooie serie …
Want hoe vaak je ze ook ziet, ’t is altijd weer een bijzonder en feeëriek schouwspel om die ranke dieren te zien …
Afanja's Weblog 