Een woestenij onder glas

Stukje bij beetje zwierven mijn fotomaatje en ik door de verschillende delen van het kassencomplex van de oude Tuinbouwschool Frederiksoord. Nu eens was het donker en reikten de planten tot aan het glazen dak, dan weer bevonden we ons even in een open ruimte met meer licht en overzicht …

Eigenlijk zou een uitrusting met helm, touwen en een kapmes verplicht gesteld moeten worden bij het betreden van de kassen. Eenmaal raakte ik verstrikt in een enorme, wild woekerende bramenstruik. Een deugdelijke uitrusting had ik natuurlijk niet bij me, maar gelukkig lukte het om de uitlopers van die gemeen prikkende bramenstruik klein te krijgen met behulp van mijn trekkingstokken …

Een overdekte wildernis

Nadat Jetske zich weer bij me had gevoegd ter hoogte van de leiperenallee, vervolgden we onze weg weer samen. Al snel ontdekten we een stukje verderop langs het pad de onderstaande deur. Eens even door de ontbrekende ruitjes kijken wat daar achter verborgen zat. Even voelen aan de deur volstond om te merken, dat die niet was afgesloten …

Zodra we de deur hadden geopend, stapten we een wonderlijke overdekte wildernis binnen. Al wat ik had verwacht, dit toch niet. Geruime tijd dwaalden we van de ene kas naar de andere …

– wordt vervolgd

De Tuinbouwschool Frederiksoord

Ik neem jullie vandaag mee terug naar het uitstapje dat fotomaatje Jetske en ik vorige week vrijdag hebben gemaakt. Terwijl we bij de koffie de mogelijkheden bespraken, opperde Jetske het idee om eens naar Frederiksoord te rijden. Eenmaal daar startten we onze fotokuier bij het standbeeld van de onderstaande figuur. Johannes van den Bosch, ook wel de ‘kolonieman’ genoemd, wees ons vanaf de parkeerplaats de weg …

Het eerste wat we op onze kuier tegenkwamen, was het oude hoofdgebouw van de vroegere Tuinbouwschool van Frederiksoord. Omdat we daar getuige de borden op het hek niet met open armen werden ontvangen, liepen we een klein stukje verder tot we bij de ingang van de oude tuinbouwschool zelf kwamen (Google Maps).

De Tuinbouwschool werd in 1884 gesticht in opdracht van de Kolonie van Weldadigheid. De oorspronkelijke school, tevens woonhuis van de directeur, was eenvoudig van opzet en bevatte slechts één lokaal voor twaalf leerlingen. Tegen het eind van de vorige eeuw bezochten ruim vijfhonderd leerlingen de school in Frederiksoord. Daarna werd door fusies, wetswijzigingen en een andere wijze van financiering een neergaande teneur in gang gezet. Langzaam liep het aantal leerlingen terug, waarna de deuren in 2005 voorgoed werden gesloten. De Tuinbouwschooltuin raakte langzaam in verval …

Terwijl we over het lange rechte pad het terrein op liepen, kwamen we al snel langs een eerste afslag. Aan de linkerkant van dat pad stonden een paar oude houten gebouwtjes, aan rechterkant was een foto-expositie ingericht op een aantal panelen …

Terwijl Jetske naar de panelen met foto’s liep, besloot ik dit pad eerst maar even links te laten liggen. Ik liep een stukje door en kwam bij de volgende afslag op de oudste leiperenallee van ons land terecht. Aan dit unieke laantje werden tussen 1884 en 1902 rond de 100 perenbomen geplant …

Op een infopaneel valt te lezen dat er een link is met België. De vader van de eerste directeur van de Tuinbouwschool, dhr. A.C. Ide, was directeur van de Tuinbouwschool Ruiselede in België. Het leiperenconcept was indertijd erg populair op Belgische en Franse landgoederen. In Nederland was dit concept vrijwel onbekend, totdat de heer Ide de leiperenallee introduceerde in Frederiksoord. In 2020 waren er nog maar 18 gehavende perenbomen over. Deze bomen worden nu in de watten gelegd door een oud-docent van de Tuinbouwschool en een aantal andere vrijwilligers …

– wordt vervolgd

De Ecokathedraal en meer

De Ecokathedraal was ook dinsdag weer te groot voor me, opnieuw ben ik niet verder gekomen dan het voorste gedeelte. Mijn onderrug begint te snel op te spelen om me ontspannen verderop te durven wagen. Blijven bewegen zonder overbelasting is voorlopig het motto. Volgende keer maar zien hoe ver ik dan kan komen …

Desondanks heb ik me ook deze keer weer prima vermaakt in de Ecokathedraal. Het blijft boeiend om te zien hoe de natuur zich een weg blijft zoeken over, op en tussen de gestapelde stenen bouwwerken.

Op de weg naar huis viel er vervolgens ook weer genoeg te zien. Het Friese landschap is mooi in zijn herfstkleed, een regenboog leek dat nog eens te willen accentueren. Ook bij een weiland waar ca. 30 knobbelzwanen aan het grazen en rusten waren, heb ik nog even een tussenstop gemaakt.De laatste foto’s heb ik gemaakt bij de trambrug van Wijnjeterp en de hervormde kerk met klokkenstoel van Wijnjewoude …

Buienluchten en meer

Nadat het dinsdag een groot deel van de ochtend had geregend, brak aan het eind van de ochtend de zon door. Een blik op de buienradar leerde dat er weliswaar nog buien over de provincie zouden trekken, maar er leken toch ook wel wat zonnige periode op komst. Gewapend met mijn medicijnen, de camera en wat mondvoorraad besloot ik in de auto te stappen om een ritje te maken …

Via kleinere wegen en een paar maal een korte stop om wat foto’s te maken van de buienlucht, kwam ik uiteindelijk toch weer terecht in de Ecokathedraal. Daar hoopte ik wat foto’s te kunnen maken van de schaduwen van de kalende takken op de bouwwerken. Dat viel echter tegen, want de lucht trok al snel weer dicht.

Na een korte rondgang door het voorste deel van het project en even schuilen onder de Porta Celi om een bui te laten passeren, ben ik via ommelandse wegen terug gereden. De zon scheen af en toe weer, de bomen bleven kleuren, een paar reeën stonden te grazen bij Hemrik, de klokkenstoel van de kerk Wijnjeterp had een mooie kleurige omlijsting gekregen en het was nog steeds nat in de weilanden …

Jongvee bij Bethlehem

Toen we zondagmiddag onderweg waren naar vrienden in Beetsterzwaag, zag ik dat er jongvee in de wei voor het oude boerderijtje ‘Bethlehem’ liep …

Omdat ik mijn camera niet bij me had, besloot ik er maandag na de paddenstoelensessie bij Huize Olterterp nog eens lang te rijden om er wat foto’s van te maken. Tot mijn geluk zag ik dat ze nog hoorns droegen ook. En bovendien waren er ook nog eens een paar dieren met mooie lange wimpers …

Het was alleen jammer dat ze niet meer zo mooi voor het boerderijtje liepen als zondag, maar meer aan de zijkant van de weide. Vorig jaar heb ik in november ook al een logje geschreven getiteld ‘Zicht op Bethlehem’, toen wist ik nog niet hoe oud het boerderijtje is. Intussen heb ik op ‘Building ages in the Netherlands’ ontdekt dat Bethlehem dateert uit 1660.

Dat is voor geïnteresseerden een mooie site, waarop je de leeftijd van alle bouwwerken in ons land kunt vinden. Ik kom daar nog wel eens op terug …

Schilderwerk bij Sluis II – Update

Ik hop wat heen en weer tussen twee ritjes. Vandaag ben ik toe aan het tweede deel van mijn rit over de Tjongervallei van vorige week dinsdag. Na mijn bezoekje aan Sluis I besloot ik meteen nog even een kijkje te nemen bij Sluis II in de Tjonger, ongeveer 6 km oostelijker. Daarvoor moest ik een flinke omweg maken, omdat er tussen Sluis I en II op de Tjongervallei een Tesla op de kop in de sloot terecht was gekomen. Die heeft kennelijk iets de snel gerende op de smalle weg …

Omweg of niet, wat later dan voorzien kwam ik uiteindelijk toch bij Sluis II aan. Wat meteen opviel, is dat er een identieke sluiswachterswoning staat als bij Sluis I. Nadat ik de auto had geparkeerd liep ik naar de sluis en de zeker niet minder mooie sluiswachterswoning …

De eigenares was bezig met het schilderen van de luiken. Voordat de verf opdroogde, had ze net even tijd om een gezellig praatje te maken. Toen het tijd werd om de plakband te verwijderen, ben ik doorgelopen. Ik heb toegezegd dat ik nog eens langs zou komen, als het helemaal klaar was … 😉

Ik ben even een klein stukje in westelijke richting gelopen om het hoogteverschil van 1,70 meter te kunnen tonen. Bij zowel Sluis I als II staan pompen om bij lage waterstand gebiedseigen water terug te pompen ten behoeve van de recreatievaart. En dat is wel van belang, want de Tjonger maakt deel uit van de toeristische Turfroute

Update:

Ik ontdekte zojuist op YouTube een video van het wrak. Op de achtergrond is onze auto nog net een paar maal te zien, op het moment dat ik dwars op de weg stond om te keren en foto’s te maken …