Vandaag wordt het hier opnieuw tropisch warm. Wat een geluk, dat ik niet alleen foto’s heb gemaakt van de verkoelende waterstromen in het Waterloopbos, maar ook nog wat videoshots. Stromend water is tenslotte pas echt mooi als je het ook ziet bewegen en hoort ruisen of klateren.
Maak er een mooie dag van en hou ’t hoofd koel. ☀️❄️
Tijdens ons bezoek aan het Waterloopbos heb ik hier en daar wat koele waterstromen gefotografeerd. Dat kon nog wel eens van pas komen op een warme dag, dacht ik …
Sneller dan verwacht kan ik er vandaag al gebruik van maken. Nu eerst even naar de kapper, en daarna lekker – virtueel – met de voeten in een koele waterstroom …
Voor diverse onderzoeken voor de aanleg van havens en kustverdedigingswerken op diverse plekken op de wereld, werden golfmachines gebruikt. Met die golfmachines konden allerlei golven worden gesimuleerd. Via een lange vlonder kunnen we de restanten van een aantal van die oude machines nog op hun plek zien staan …
Op deze locatie werd onder andere onderzocht hoe de overlast van enorme wierballen in de oliehaven van Libië kon worden verminderd. Er dreven wierpakketten zo groot als zeecontainers. Na uitgebreid onderzoek werd duidelijk dat het aantal wierballen verminderde naar mate er minder golven in de haven konden komen …
Bij het vissersplaatsje Thyborøn in het noordwesten van Denemarken (OpenStreetMap) verdween steeds meer land in zee. Het waterloopkundig laboratorium kreeg de vraag voorgelegd hoe die kusterosie tegen te gaan was …
Er is nu niets meer van te zien, maar in het model is de kustlijn van het fjord op schaal nagebouwd. Bij de experimenten werd o.a. gebruik gemaakt van golfmachines en een beweeglijke zeebodem. Na veel experimenten kwamen er stenen strandhoofden, die dwars op de kust staan …
Dit is één van de modelplaatsen die niet worden gerestaureerd. Het blijft bestaan als open plek in het bos met zon, weinig wind en stromend water. ’s Zomers wemelt het hier vaak van de vele soorten libellen, juffers en vlinders. Bijzondere soorten die hier voorkomen zijn o.a. de grote weerschijnvlinder en de gevlekte glanslibel …
Terwijl we ons klaar maakten om naar een volgend project in het Waterloopbos te gaan, zag ik dat er bij de wateruitlaat van het schaalmodel van de Maascentrale een paar eenden zaten …
Mevrouw eend zat zich te poetsen, waarna ze een schalkse blik naar de camera leek te werpen …
Meneer eend lag een paar meter verderop in het water en was op zoek naar lekkers …
Een stukje verderop wachtte opnieuw een verrassing. Daar wees Jetske me op een joekel van een spin, die op het wateroppervlak dreef. Het is de grote gerande oeverspin. Dit is een in Nederland vrij zeldzame spin, die o.a. voorkomt in het moerassige veenweidegebied in Fryslân en in de Weerribben en De Wieden in de kop van Overijssel. Dat hij ook in het Waterloopbos leeft, toont opnieuw aan dat er met de waterkwaliteit in dit bijzondere bos niks mis is …
Terwijl ik me nog bezig hield met de Maasvlaktecentrale, stond mijn fotomaatje Jetske een stukje verderop te fotograferen op een bruggetje. Tijd om me weer eens bij haar te voegen …
Er zweefden meerdere gewone oeverlibellen boven het water dat onder het bruggetje door liep. Een paar maal lukte het om er eentje in de vlucht in beeld te vangen. Maar het mooist kun je ze toch wel bekijken als ze even ergens stil blijven zitten …
De echte verrassing bestond uit een paar weidebeekjuffers, die er rond vlogen. De weidebeekjuffer is een soort die houdt van kleinere wateren met stroming, zoals beken, sommige kanalen en kleinere rivieren. Het hele jaar door moet er zuurstofrijk water van goede kwaliteit voorhanden zijn. …
De weidebeekjuffer komt in mijn eigen omgeving maar nauwelijks voor. Daarom was dit wel een hoogtepuntje van de dag. Er was trouwens meer moois te zien. Vanaf dit bruggetje zagen we ook meerdere keren een klein, lichtbruin vogeltje vliegen. Hij landde vervolgens steevast op de rechteroever. Waarschijnlijk had hij daar een nestje. Voor mij was het beestje steeds te snel, maar Jetske heeft er wel een paar foto’s van kunnen maken. De ijsvogel – ook een soort die van stromend water houdt – die we elders tijdens onze tocht als een flits voorbij zagen komen, was ook voor Jetske te snel …
Het project ‘Maasvlaktecentrale’ is één van de modelplaatsen van het voormalig Waterloopkundig Laboratorium in het Waterloopbos, die onlangs gerestaureerd zijn. Dit schaalmodel werd gebruikt voor onderzoek naar de koelwatervijver van de destijds nog aan te leggen elektriciteitscentrales op de Maasvlakte …
Op een informatiepaneel bij het schaalmodel valt het een en ander te lezen over de onderzoeksopzet en -uitvoering naar de waterstromen in de koelwatervijver van de Maasvlaktecentrale …
Er werd vooral onderzoek gedaan naar de stroomsnelheden van het koelwater en het effect daarvan op de stabiliteit van de bodembekleding van de koelwatervijver. De situatie in Rotterdam werd in het Waterloopbos op schaal nagebouwd en de beoogde stortstenen bodembekleding van de koelwatervijver werd op stabiliteit onderzocht. Uit het onderzoek bleek dat er in de vijver aanzienlijke wervelingen ontstonden. Daarom werd besloten de bekleding van de koelwatervijver veel zwaarder uit te voeren dan vooraf gedacht …
Mede door de oliecrisis in 1973 is uiteindelijk maar één van de vijf geplande centrales gebouwd. De onderstaande video laat zien hoe het schaalmodel in het Waterloopbos er vóór en na de restauratie uitzag …
Afanja's Weblog 