Anders dan verwacht

De dag verliep gisteren anders dan verwacht. Om te beginnen besloot Aafje in bed te blijven, nadat ze zondagavond al wat ziek was geworden. Toen Jetske rond half elf uit de auto stapte, zag ik meteen dat zij ook niet echt fit was. Ze was al op tijd van huis gegaan, omdat ze eerst bloed moest laten prikken. Maar onderweg naar ons huis, merkte ze dat de zondag begonnen rugpijn toch nog knap vervelend was …

Nadat ik Jetske van koffie met wat lekkers had voorzien, heb ik haar met de rug tegen het verwarmingsdekje op van mijn stoel gezet. Het was dus al snel duidelijk dat er van een ritje en een fotokuier niks terecht zou komen. Maar dat was helemaal niet erg, mijn benen waren ook niet op hun best. Bovendien bleef het de hele dag grijs en miezerig …

We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer eens uitgebreid bij te praten over van alles en nog wat. Met goede gesprekken zijn we 28 september 2006 al begonnen. Aan het eind van onze eerste gezamenlijke fotokuier in de Weerribben raakten we op het bankje bij het witte bruggetje aan de praat. Omdat het gezellig en leerzaam was geweest, maakten we een vervolgafspraak voor drie weken later in Fryslân …

De rest is geschiedenis. Al 19 jaar lang gaan we 1 of 2 keer per maand samen een dagje op pad, de ene keer in de Kop van Overijssel, de andere keer in Fryslân. De fotografie en onze kuiertjes – die voor mij regelmatig uitlopen op een pittige conditietraining – staan nog steeds centraal. Maar we hebben vooral vanaf dag één ook erg leuke persoonlijke klik. Bij Jetskes’ vertrek hebben we gistermiddag afgesproken dat we nu eerst voor de 20 jaar gaan …

Met uitzondering van de laatste foto, dateren de bijgaande foto’s van de eerste fotokuier die we op 28 september 2006 hebben gemaakt in de Weerribben.

Reaklif – schitterend uitzicht

Het wordt tijd om eerst weer afscheid te nemen van Reaklif. Hoe kan ik dat nou beter doen met een laatste blik op de die dag af en toe bijna magisch mooie schitteringen …

Eerst een paar foto’s van het silhouet van het lange hek dat er langs de weg staat. En dan nog even genieten van die prachtige schitteringen en het zicht over het IJsselmeer. Het was zo helder dat de skyline van Noord-Holland in de verte te zien was …

Voorlopig einde, maar ik kom hier zeker nog eens terug.

Twee brommers en een Lada

Jetske en ik treffen nog wel eens wat bijzonders aan op Reaklif. Zo stond er in juli 2016 een prachtige Wolseley geparkeerd: https://wp.me/pHUJ-416. Twee jaar geleden troffen we er twee stellen vrolijke Friese vrienden, die met een eend op pad waren: https://wp.me/pHUJ-h3F. Ditmaal figureerden er een paar brommers en een Lada …

Als oud-brommerrijder was ik nieuwsgierig naar het merk van de brommer die langs het hek stond. Dat het geen Zündapp was zoals de mijne, had ik al gezien. Dichterbij gekomen bleek het een mooie zwart-witte Honda te zijn …

Nadat ik er een paar foto’s van had gemaakt, liep ik naar Jetske die een auto aan het fotograferen was. Terwijl ik in die richting liep, kwam de brommer me luid knetterend voorbij om in zuidelijke richting af te dalen …

Bij Jetske gekomen, was zij in gesprek geraakt met de eigenaar van een Lada. De man verhaalde enthousiast over zijn avonturen met deze uit Oekraïne geïmporteerde auto. Het bleek te gaan om een luxe uitvoering van het model waar ik zelf ook een jaar of vier in heb rondgetoerd. Dit exemplaar was in dienst geweest als directiewagen bij een grote fabriek, vertelde de eigenaar, terwijl hij nog wat Roebels uit het handschoenenkastje tevoorschijn haalde …

Vlak bij het monument stond even later nog een tweede brommer. Hier ging het om een zwart-blauwe met stickers beplakte Honda, die op dat moment door de berijder werd gefotografeerd. Die berijder zag er tamelijk opvallend, maar veilig uit in zijn gele hesje. Op de achterkant van zijn zwarte, eveneens met stickers beplakte helm, had hij een actioncamera gehangen …

Korte tijd later zag ik ook hem in zuidelijk richting uit beeld verdwijnen …

– wordt vervolgd

Op it Reaklif

We naderen het eindpunt van onze tocht langs de Friese kliffen: it Reaklif oftewel het Rode Klif. Reaklif is met zijn hoogte van 10 meter ook meteen het hoogste punt van de rit. Het is een keileem heuvel met een steile wand aan de kant van het IJsselmeer …

In 2010 ben ik eens over het hek geklommen om af te dalen naar het einde van de strekdam aan de voet van het klif. Dat geeft een aardige indruk van de hoogte van Reaklif, Aafje ziet er op de derde foto hieronder nog slechts uit als een nietig streepje …

Rond it Reaklif vond in 1345 de Slag bij Warns plaats, eigenlijk een veldslag tussen graaf Willem IV van Holland en de Friezen. De slag eindigde met een overwinning voor de Friezen en de dood van de graaf …

Ieder jaar wordt deze heroïsche strijd op de laatste zaterdag van september door een deel van de Friese gemeenschap herdacht bij de imposante steen met de tekst ‘Leaver dea as slaef’ (Liever dood dan slaaf), die op het hoogste punt van it Reaklif ligt. Bij de herdenking wordt vooral aandacht geschonken aan de Friese taal en cultuur. De laatste jaren wordt gestreefd naar verbreding en verjonging van het publiek. Hier een sfeerverslag van de herdenking van afgelopen zaterdag …

– wordt vervolgd

Snelle schimmen op ’t water

Het Mirnser Klif is ook een geliefd plekje voor kitesurfers. Doordat het water knie- of heupdiep is en de kitezone een groot oppervlak heeft, zijn er veel beginnende kiters en kitescholen actief. De  kitezone is gemarkeerd door gele boeien. Vaak kun je er veel meer surfers tegelijk in actie zien, maar omdat er die dag weinig wind stond, was het (nog) rustig … 

Toen ik op mijn beurt een tijdje aan de waterkant stond, heb ik mijn camera vooral gericht op de twee surfers die er op dat moment actief waren. Ik vond vooral de combinatie met de schitteringen op het water die dag erg mooi …

Feest bij het Mirnser Klif

Van het Oudemirdumer Klif reden we via Oudemirdum en de oude luchtwachttoren naar het ruim 5 kilometer verderop gelegen Mirnser Klif. Het Mirnser Klif is net als de andere Friese kliffen ontstaan in de laatste ijstijd. Het Mirnser Klif is ongeveer anderhalve meter lager dan het Oudemirdumer Klif waar we eerder waren …

De grootste troef van het Mirnser Klif is, dat het een strandje heeft. Op het hoogste punt van het klif staat al heel lang een paviljoen, dat twee jaar geleden helemaal is vernieuwd. Je kunt er op het terras genieten van een versnapering met uitzicht over het IJsselmeer …

Toen we vorige week vrijdag afdaalden naar het strand, zag ik meteen dat er een groot aantal stoelen en een lessenaar stonden opgesteld aan de rand van het strand. Dichterbij gekomen zag ik dat er in de schaduw van de boom foto’s werden gemaakt van een bruidspaar. Het gelukkige paar stond blijkbaar op het punt te gaan trouwen hier op het Mirnser strand …

Jetske en ik hadden intussen een mooi zitplekje gevonden naast het koepeltje. Met aan de ene kant uitzicht op de huwelijksplek en aan de andere kant zicht op het IJsselmeer. Een mooi plekje om onze broodjes en wat drinken tevoorschijn te halen …

Terwijl ik daarna nog even bleef zitten, liep Jetske even naar de waterkant. Zo kon ik mooi een oogje houden op Jetskes’ cameratas. Toen Jetske enige tijd later terug kwam, liep ik op mijn beurt ook even naar de waterkant om daar wat foto’s te schieten …

– wordt vervolgd

Schitteringen rond ’t klif

Het zijn niet de kliffen van Dover of Normandië, maar ook Fryslân heeft zijn kliffen. Het Oudemirdumer Klif is het zuidelijkste van drie kliffen langs de Friese zuidwestkust. Hierna zullen we ook nog een kijkje nemen bij het Mirnser Klif en bij Reaklif. Maar eerst nestelen we ons even op één van de bankjes …

Het Oudemirdumer Klif ligt bovenop een keileembult, waardoor het ruim 6 meter hoog boven het IJsselmeer uittorent. De Zuiderzee sloeg de bult eeuwenlang af tot er een steile klifwand ontstond. Na de aanleg van de Afsluitdijk kwam de zere hier tot bedaren en stopte de afkalving van het klif. Daarna kreeg de natuur de kans zich verder te ontwikkelen. Natuurmonumenten kocht het Oudemirdumer Klif al in de jaren 30 van de vorige eeuw …

De natuur op en aan de voet van het klif is van unieke waarde en direct verbonden met de bijzondere geschiedenis van dit gebied. Zo groeien er meer dan 250 soorten planten met allemaal hun eigen verhaal. Er komen planten voor van ver in Duitsland, via rivieren meegenomen het IJsselmeer in en uiteindelijk aangespoeld op het klif. Door de invloed van het vroegere zoute water van de Zuiderzee vind je er zelfs nog planten die van zout water houden. Je mag er echter alleen op afstand van genieten, want de voet van het klif is niet toegankelijk … 

Ik had er genoeg aan om vanaf één van de bankjes te genieten van het uitzicht. Hoe vaak ik hier ook al heb gezeten, het uitzicht is er elke keer weer uniek. Deze vrijdag heb ik vooral genoten van de prachtige schitteringen op het IJsselmeer …

Aan alles komt een eind, ook aan dit kortstondige genieten op het Oudemirdumer Klif. We volgden het Minneminnespaad terug naar de auto. De terugweg was voor mijn onderdanen alweer wat pittiger dan de heenweg, maar met onderweg twee korte tussenstops redden we het weer …

– wordt vervolgd