Er staan nog een paar narcissen in de tuin met een mooie volle kelk te pronken, maar de meesten hebben hun beste tijd intussen wel gehad. Wat dat betreft voel ik wel een zekere gelijkenis, want aanhoudende vermoeidheid en onwillige benen staan een fotokuiertje al een paar weken in de weg. Maar goed, moed verloren is al verloren. Daarom ga ik er voorlopig toch maar van uit, dat ik eerder weer in bloei kom dan de narcissen …
Naast het verbouwingswerk in Leeuwarden is de tuin de laatste tijd mijn belangrijkste vindplaats voor foto’s. Nadat de jonge merels het nest in onze tuin afgelopen weekend hebben verlaten, is het er een stuk rustiger. Daarom heb ik de camera maar eens op wat minder beweeglijke onderwerpen gericht. Het ‘meisje bij de vijver’ liet zich goed combineren met een nog steeds gaaf lampionnetje …
De meeste narcissen zijn zoals gezegd al uitgebloeid, maar de kerriastruik die achterin de tuin staat, bloeit nu volop. Hij zit van top tot teen vol bloemen die nu op hun mooist zijn …
Na de storing van gisteren draait mijn weblog weer, zij het nog niet optimaal. Het belangrijkste is, dat de foto’s weer toegankelijk zijn en dat ik er met enige improvisatie weer mee kan werken. En dus pak ik de draad maar weer op met de foto’s die ik gisteren had willen publiceren …
De zon heb ik hier de afgelopen weken maar weinig gezien of gevoeld. Toch ligt de gemiddelde temperatuur in februari ruim 4,5°C boven het langjarig gemiddelde. De vogels laten zich door die hogere temperaturen leiden. Het gevolg daarvan is dat ze ongeveer een maand eerder actief zijn dan normaal …
De heer en mevrouw Merel hebben de pergola boven de vijver in onze tuin ook dit jaar weer uitgekozen om een nestje te bouwen. Ze vliegen al ruim een week af en aan met bouwmaterialen. Daarbij heb ik ze er intussen op betrapt dat ze net als meerkoeten plastic afval gebruiken. Onder andere de onderste rand van een plastic zakje en een pakweg 40 cm lange witte nylon strip, waarmee dozen worden dichtgebonden, werden meegenomen …
Ik ben van dit koppel intussen wel wat gewend, twee jaar geleden hadden ze al jonkies toen er eind maart – begin april een laagje sneeuw lag. Die jonkies zijn korte tijd later allemaal uitgevlogen, daarom ga ik ervan uit dat het ook dit jaar wel weer goed zal komen …
April begon zoals maart eindigde, met sneeuw. In de nacht van 31 maart op 1 april viel er nog een paar cm sneeuw bij, zodat er ’s ochtends vroeg een kleine 7 cm sneeuw lag …
Een lang leven was dat sneeuwdek niet beschoren, omdat de maximumtemperaturen geleidelijk opliepen tot 10°C op 3 april. En dat was maar goed ook, want er zaten inmiddels jonge merels in het nestje in de pergola. Sneeuw of niet, pa en ma merel vlogen af en aan met verse wormen. Op 5 april verlieten de jonge merels het nest. Na een koude en regenachtige tiendaagse start, liepen de temperaturen tijdelijk op, waardoor de eerst insecten zich in de tuin lieten zien…
Rond half april liet Jetske en lang gekoesterde wens uitkomen. Van een collega had ze de locatie van een ijsvogelnest gekregen die voor mij ook goed bereikbaar was. Wat heet bereikbaar, we konden ze zelfs gerieflijk vanuit de auto observeren en fotograferen. En het geluk was meteen met ons rond twee uur ’s middags waren man en vrouw ijsvogel zelfs zo vriendelijk om even samen voor ons te poseren. Het spreekt voor zich, dat ik daar de rest van het voorjaar diverse keren heb zitten posten. Omdat het niet ver van de Surhuizumermieden was, kon ik het ook nog eens mooie combineren met het fotograferen van grutto’s, kemphanen en andere weidevogels. Naar aanleiding van de inval van Rusland in Oekraïne sloten Jetske en ik de maand in een grijze, kille sfeer af met een fotokuier op de oude ‘Atoomsite’ bij Havelte… …
De eerste tien dagen van de maand verliepen duidelijk te koud voor de tijd van het jaar. Bovendien was het erg nat, na de sneeuw volgde een periode met veel regen. Dankzij het natte begin van de maand gaat april 2022 als een natte maand de boeken in. Vanaf de elfde bleef het droog en gingen de temperaturen met een zuidoostelijke stroming omhoog. Op 18 april kon ik de eerste ‘warme’ 20°C van het jaar noteren. De tweede helft van april verliep erg zonnig. In de laatste week daalden de temperaturen bij ons in het noorden onder invloed van een noordelijke stroming tot net boven de 10°C …
De bloemen van de kerria of ranonkelstruik waren hier de afgelopen tijd al meerdere keren te zien als onderdeel van het decor, waarin de merels zich veelvuldig lieten zien met wormen of bessen. De kerria bloeit dit jaar uitermate lang, rijk en welig. En dat terwijl hij in enkele weken tijd zo ongeveer alle vier de seizoenen over zich heen heeft gehad …
Dat de merels weer plannen hadden om in onze tuin te gaan broeden, was in maart al snel duidelijk. Van de transport- en bouwwerkzaamheden voor een nestje heb ik ditmaal echter geen foto’s kunnen maken …
En dat was ook niet verwonderlijk. Toen de merels eind maart wormen en bessen naar onze tuin begonnen te brengen, bleken die regelrecht naar de pergola boven de vijver te worden gebracht. Die slimmeriken gebruikten het nestje van vorig jaar nog eens …
Zelfs toen er op 1 april sneeuw lag bracht de merels vrachten lekkers naar het nest. Daar werden ze steevast met luid gepiep ontvangen …
En er werd niet zomaar wat naar het nest gesleept, hoor. De jongen kregen dagelijks van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat een vers en gevarieerd maaltje voorgeschoteld. Nu eens bessen, dan weer wormen …
Donderdag schreef ik hier, dat de merels het nestje dat ze vorig jaar in de pergola hebben gebouwd, onlangs weer in gebruik hebben genomen …
Vandaag kan ik melden, dat er sinds gisteren een gestage stroom aan voedseltransporten op gang is gekomen om een aantal hongerige en luid piepende kuikens in het nestje te voeden …
Wanneer de ouders terugkomen met een snavel vol smakelijk wormen voor hun kroost, is de schuttingdeur de meest gebruikte uitkijkpost om te kijken of de kust veilig is …
Afanja's Weblog 