Daar had ik dus even geen rekening mee gehouden, en Jetske als iets meer ervaren vogelaar blijkbaar evenmin … laag water …
Er was zelfs in de verte geen vogel te zien. Van lieverlee richtte Jetske haar camera maar eens op de pluisjes van de uitgebloeide zeeasters en op het waddenslik.
Nou ja, één vogel liet zich wel even mooi zien …
Deze vogel kwam even in een mooie passage voorbij. Ik denk, dat het een bruine kiekendief is …
Daar bleef het echter niet helemaal bij …
Op ons tripje door de westelijke Waddenstreek zijn we heel toepasselijk aangekomen bij Westhoek. Ik begin met een paar foto’s van een strak, deels overdekt zithoekje naast de parkeerplaats bij de kwelder (Google Maps). Het is ontworpen door Henk Rusman en geplaatst ter herinnering aan het opheffen van de gemeente Het Bildt. De naam van het kunstwerk is ‘Súdwester’. Ik vind het alleen op mijn minst raar dat Westhoek zonder W is geschreven en Het Bildt zonder t …
Het Bildt maakte ooit deel uit van de Middelzee en is een van de oudste Nederlandse polders. Hertog George van Saksen liet het gebied in 1505 inpolderen door Hollanders. De bewoners van dit gebied worden Bilkerts genoemd, ze zijn deels van Friese en Hollandse oorsprong en spreken een eigen karakteristieke taal, het Bildts. Op 1 januari 2018 is de gemeente Het Bildt samen met drie andere gemeenten opgegaan in de nieuwe gemeente Waadhoeke …
Tijd om de dijk te beklimmen, we waren tenslotte gekomen om aan de andere kant van de dijk vogels te fotograferen. Maar eerst kwamen we langs het monument ter herinnering aan de ‘Poerdersramp’ in september 1935 …
Over het monument en de ramp heb ik op 14 oktober al het een en ander verteld. Maar ook op de website van The Friezinn is er aandacht voor in het hoofdstuk ‘Sterke verhalen’ …
Nadat de plaatjes op de dijk waren gemaakt, daalden we de dijk af en liepen we de kwelder op. Daar wachtte ons een teleurstelling …
Eerder dan verwacht kreeg het bezoek aan de kwelder bij Westhoek een vervolg. Er ontstond namelijk reboelje om de kwelder …
Reboelje is niet alleen een Friestalige folkrock band, die van 1987 tot 2003 nogal aan de weg timmerde, reboelje is ook het Friese woord voor oproer (opstand, revolte, verzet, commotie, onrust). Dit blogje gaat niet over een optreden van Reboelje op de kwelder, maar om de discussie die hier recentelijk op gang is gekomen over een plan van Vogelbescherming Nederland om een verkeerslicht te plaatsen op de kwelder bij Westhoek …
Een verkeerslicht daar op die kale kwelder …? Jawel, want toeval of niet, een dag na de prachtige rit die ik met Aafje naar die kwelder heb gemaakt, stond het onderstaande bericht in de Leeuwarder Courant …
Daar kwam meteen na het weekend al een reactie op van het CDA in de gemeente Waadhoeke. “Een stoplicht hoort niet thuis in de natuur,” zo luidde het verweer …
Omrop Fryslân kwam een dag later met het bericht dat in de kwelder bij Westhoek is onderzocht hoe vaak de vogels daar worden verstoord en hoe je daar, en elders, iets aan kunt doen. Vogelbescherming Nederland, Sovon Vogelonderzoek en It Fryske Gea werken hier samen om dat voor elkaar te krijgen. Daarbij is gebruik gemaakt van de nieuwste technieken, zoals wifi-tellers op twee palen langs het paadje in de kwelder. Gemakshalve verwijs ik hier verder naar het interessante artikel: Onderzoek naar ‘verstoorders’ van waddenvogels bij Westhoek. Enfin, wordt vervolgd, want ik vermoed dat deze discussie zeker tot volgend voorjaar zal duren …
Intussen had ik al een paar foto’s van de vele Wadvogels gedeeld met mijn fotomaatje. In vergelijking met mij staat Jetske al een trapje hoger in de rangorde der vogelaars, zij stelde dan ook enthousiast voor om op onze volgende gezamenlijke fotodag nog maar eens een ritje naar het Wad te maken. En zo geschiedde het, dat we vrijdag 8 oktober opnieuw samen over de Wâldwei reden, terwijl de laatste mistslierten oplosten. …
Ter hoogte van de voetgangersbrug ‘de Slachtetille’ (Google Maps) over de A31 scheen de zon al volop. Deze voetgangersbrug is de Alpe d’Huez van de Slachtemarthon, die één keer in de vier jaar gelopen wordt over de bijna 42 km lange, eeuwenoude Slachtedyk …
Het wordt tijd om deze serie af te ronden, de beste foto’s hebben intussen wel een plekje gekregen. Wat me alleen niet lekker zat, was dat de kluten zo ver weg bleven. Voor zo ver ik me kan herinneren, heb ik maar drie keer een kluut mooi, maar kort voor de camera gehad …
En dat terwijl ze toch zo ongelooflijk mooi zijn. Ik kon het dan ook niet laten om toch nog even wat verder in te zoomen op die grote groep vogels met hun prachtige witte pak met zwarte details. Veel meer dan op de onderstaande foto’s heb ik er niet uit kunnen halen, want ver inzoomen is zonder statief wel erg lastig …
Toen de omringende vogelaars na een halfuurtje aanstalten maakten om hun posities te verlaten, besloot ik mijn spulletjes ook bij elkaar te pakken. Met mijn krukje en tas en liep ik naar Aafje, die zich een stukje naar achteren afzijdig had gehouden van het gebeuren aan de waterkant. Wel had ze enorm genoten van de sierlijke vliegbewegingen van de grote groepen vogels, vertelde ze …
Ik sluit af met een stukje video van ruim een minuut. Veel meer beelden heb ik er vooral vanwege hinderlijke windruis en het gemis van mijn statief niet van overgehouden. Maar dat is slechts een heel klein krasje op de dag. Ik had wel vogels verwacht bij Westhoek, maar niet zoveel en zo mooi …
Op het Wad dreven wat grotere vogels zoals de de bergeenden en de enorme groep kluten. Kleinere vogels als de bonte strandlopers en de een plevierensoort, kwamen vanwege het opkomende water noodgedwongen steeds dichterbij …
Met de camera zo laag mogelijk boven de grond zat ik diep voorover gebogen op mijn viskrukje, niet makkelijk, maart wel stabiel …
Na enige tijd maakte één vogel zich los van de groep. Hij liep tussen een paar plevieren door en scharrelde steeds wat verder mijn kant op. Nu ben ik er weer eens niet zeker van, maar ik vermoed dat dit een kanoet is. Dat zou wel mooi zijn, want dan kan ik weer een nieuwe soort solo aan mijn collectie toevoegen …
Morgen gaan we naar een afronding met o.a. een stukje video.
Ik was maar wat blij dat Aafje mijn krukje nog even had opgehaald. Dat maakte het fotograferen een stuk makkelijker. Het krukje was overigens niet het enige wat ik was vergeten. Als beginnend leerling amateur vogelaar in de dop had ik het ook gepresteerd om uitgerekend hier naar toe te gaan zonder statief. Nu stond er nog een tijdelijk ongebruikt exemplaar bij de overbuurman, maar omdat het me tot nu toe ook zonder statief prima lukte, besloot ik maar niet vragen of ik dat even mocht lenen …
Ik had trouwens ook helemaal geen tijd om daar verder over te piekeren, het was nog steeds één en al actie boven het Wad. Fascinerend om die groepen vogels te zien en te horen. Een deel van de vogels – voornamelijk bonte strandlopers – landde aan de kant, waardoor ik ze beter in beeld kreeg. Morgen komt er een Wadvogel zelfs lekker close het beeld in wandelen …
Daar stonden we dan aan de oever van het Wad. Voor ons lagen een paar vogelaars languit op de grond, links en rechts zaten en stonden – verscholen in de omringende begroeiing – ook enige vogelaars met enorme lenzen op hun camera’s geschroefd. Het leek me het best om die mannen maar niet te storen. We zochten een plekje tegen de begroeiing aan de linkerkant om daar ergens te gaan zitten. Toen en daar ontdekte ik dat ik wat vergeten was. …
Om langere tijd redelijk evenwichtig op de grond te kunnen zitten, is vanwege de combinatie van MS en Acnes niet meer voor mij weggelegd. En enigszins in balans zitten is toch wel belangrijk om acceptabele foto’s te kunnen maken, zeker wanneer je daarvoor flink moet inzoomen. Daarom heb ik, wanneer ik met Jetske op pad ben, ook altijd mijn viskrukje bij me. Stom dat ik daar uitgerekend nu niet aan had gedacht! Aafje zag me worstelen en bood lief aan om mijn krukje nog maar even uit de auto te halen. Als ik mijn levensmaatje Aafje of mijn fotomaatje Jetske ook niet aan mijn zijde had …
Korte tijd later zat ik precies op tijd klaar om de vliegbewegingen van grote groepen vogels boven het Wad vast te leggen. Prachtig om te zien èn om al die vleugeltjes te horen. Maar ja, wat voor vogels zijn het … De grootste op het water dobberende vogels op de bovenstaande foto zijn bergeenden. De grote groep wit met zwarte vogels die iets verderop op het Wad drijven, zijn waarschijnlijk kluten. En de vogels die in een grote groep boven het water heen en weer vliegen? Dat zouden wel eens bonte strandlopers kunnen zijn, maar wie er meer van weet, mag het zeggen …
Morgen meer en tot die tijd dan nog even dit …
Het tv-programma ‘Vroege vogels’ ging gisteravond (20:00-20:45 uur, NPO2) over de Waddenkust bij Harlingen. Er komen o.a. beelden voorbij van Koehool, er wordt ingegaan op de verandering van de zeestromingen na aanleg van de Afsluitdijk en men gaat op onderzoek op de kwelder bij Westhoek. Van harte aanbevolen om zo mogelijk nog even terug te kijken: https://www.bnnvara.nl/vroegevogels/videos/569734
Afanja's Weblog 