Achter de dijk

De contouren van het tweelingdorp Peazens-Moddergat zijn in de verte weer herkenbaar. Links zien we de wieken van een molen en rechts zien we een kerktoren, ze staan allebei achter de zeedijk bij Peazens-Moddergat …

De stellingmolen ‘De Hond’ werd in 1861 gebouwd. In 1950 werd er een sloopvergunning voor de molen aangevraagd en verkregen, maar uiteindelijk werd de molen niet afgebroken. De Vereniging De Hollandsche Molen kocht ‘De Hond’ in 1968 in vervallen toestand voor het symbolische bedrag van één gulden aan. Van 1969 tot 1971 werd de molen volledig gerestaureerd …

De Sint-Antoniuskerk van Peazens is een laat-romaanse kerk, die omstreeks 1200 is gebouwd. Van de oorspronkelijke romaanse kerk zijn nog enkele delen bewaard gebleven. Voor de bouw van de kerk werd gebruikgemaakt van kloostermoppen, ook wel friezen genoemd. In 1792 werd de kerk ingrijpend veranderd. De oude zadeldaktoren werd afgebroken en de kerk werd in westelijke richting verlengd …

Ruim 200 m ten westen van de Sint-Antoniuskerk staat de kerk ‘It Anker’ in Moddergat. Deze gereformeerde kerk is gebouwd in 1899 …

Ik houd van de gelaagdheid van de zeezijde van de dijk.

Van de dijk naar ’t klompenrek

We hebben de dijk en de zee intussen tijdelijk achter ons gelaten. Op weg naar de auto maken we nog een korte wandeling langs de huisjes van museum It Fiskershúske in Moddergat. Van de weidsheid van het Wad komen we weer in de beslotenheid van het dorpje. Om te beginnen een paar gesloten luiken met een hartje …

Veel valt heb ik er niet over te vertellen. Ik heb er gewoon genoten van de oude luiken met hartjes, de groen uitgeslagen dakpannen en de waterput bij Klaskes Húske. Toch nog maar eens terug gaan om ook eens binnen te kijken in die kleine optrekjes …

De laatste foto die ik op deze dag heb gemaakt in Peazens-Moddergat is er een van het klompenrek aan de achterkant van de helaas gesloten Kofje & tee drinkerij Yke-muoi

– wordt vervolgd

Bij It Fiskershúske

Nadat Jetske zich bij me had gevoegd en we samen nog even op het bankje hadden zitten praten over onze ervaringen, werd het tijd om de trap af te dalen. Daarbij ben ik deze keer voorbij gelopen aan het Vissersmonument zonder het te fotograferen …

Om de een of andere reden vind ik dit geen fijn lopende trap. Maar Jetske had er ditmaal nog meer moeite mee. Zij had deze trap uitgekozen om de schokbestendigheid van haar nieuwe cameratas op wieltjes te testen …

Recht tegenover de trap staat museum ‘It Fiskershúske’. Dit is een museumcomplex van een aantal oude, nog origineel ingerichte visserswoningen …

Nu het er stil en leeg was konden we daar in het voorbijgaan nog mooi even een paar plaatjes van schieten. Dat bracht tevens met zich mee dat we het zonder coffee to go moesten stellen …

– wordt vervolgd

Grijstinten zat op ’t Wad

Zoals ik gisteren al schreef, biedt de palenrij ook regelmatig mooie doorkijkjes. Zo zag ik die dag tussen de palen door in de verte een groepje wadwandelaars voortploeteren …


Vanuit Paesens-Moddergat worden al sinds 2008 het jaar rond diverse wadlooptochten georganiseerd. Het moet een fascinerende ervaring zijn, maar helaas is het voor mij niet meer weggelegd …

Van de wadlopers verlegde ik de aandacht naar een dode vogel, die vlak bij de palenrij lag. Het lijkt een scholekster die met een groet afscheid heeft genomen. Mooi laten liggen …


Verderop scharrelden wat levende vogels hun maaltje bijeen. Je zou verwachten, dat het steltlopers zijn, maar inzoomend ontdekte ik dat het ganzen waren. En zo is er altijd wat op ’t Wad …

We hadden er ongetwijfeld nog veel meer foto’s kunnen maken, maar het werd tijd om dit bliksembezoek aan het Wad af te ronden. Enkele mensen schreven in een reactie, dat ze het jammer vonden dat het zulk grijs weer was, maar ik was er blij mee. Het Wad is in fotografisch opzicht altijd mooi. Daarom sluit ik deze serie af met een beeldvullende plaat van het Wad, die talloze tinten grijs bevat …

Die prachtige oude palenrij

We hadden geluk. Het was laag water, zodat we zonder bang te hoeven zijn voor natte voeten de palenrij en wat daarvan rest te fotograferen …


Hoewel ik ze al vele malen heb gefotografeerd, ben ik nog steeds niet uitgekeken op die oude verweerde palen. Naar mate de MS meer greep om mijn lichaam krijgt, lukt het me helaas steeds minder vaak om helemaal langs die rij te kunnen lopen …

Maar niet getreurd, als je je ogen de kost geeft – en dat probeer ik vaak toch wel – valt er ook op kleinere afstand en op minder grote vlakken het nodige te zien. Sommige van die paalkoppen zijn pareltjes …

De doorkijkjes tussen de palen bieden ook legio mogelijkheden om foto’s te maken, want ook aan de andere kant van die palen speelt zich van alles af op het Wad. Daarmee sluit ik deze serie morgen af …

– wordt vervolgd

’t Wad bij Paesens-Moddergat

De laatste tussenstop van het ritje door het noordoosten van Fryslân vond plaats in Paesens-Moddergat (Google Maps). Er kwam op het juiste moment een parkeerplekje vrij. Op hetzelfde moment begon het echter ook licht te regenen. Dirk stelde om voor om eerst maar ergens wat te drinken om de bui af te wachten. Nog voordat we een plekje hadden gevonden bij ‘Kofje & Tee Drinkerij Yke-Muoi’ werd het gelukkig ook alweer droog …

Ik stelde voor om dan toch meteen de dijk maar te beklimmen om foto’s te kunnen maken van de oude palenrij op het Wad en wat er verder maar te zien was, want het was wel duidelijk dat het niet lang meer droog zou blijven …

Terwijl Dirk en ik via het hekje op de kruin van de dijk afdaalden aan de kant van het Wad, bleven de beide vrouwen ergens halverwege het zware dijklichaam staan praten …

Dirk richtte zich meteen op de palenrij. En terecht natuurlijk, want die palenrij is altijd een bron van inspiratie. Ik heb er in de loop der jaren al talloze foto’s van gemaakt, maar het verveelt nooit …

– wordt vervolgd

De vissersramp van 1883

Voor de kust van de tweelingdorpen Paesens-Moddergat en het wat westelijker gelegen vissersdorp Wierum zijn in de loop der eeuwen talloze schepen in nood gekomen of zelfs vergaan. De problemen waren meestal het gevolg van de vele ondiepten, sterke stromingen en van plaats veranderende zandplaten. De belangrijkste zandplaat was en is in dit opzicht ongetwijfeld de Engelsmanplaat. Oostelijk daarvan ligt een diep geul (het Friese Gat) waardoor de schepen naar de Noordzee voeren om te vissen op kabeljauw en schelvis. Bij thuiskomst lagen de schepen hier op de rede, omdat ze niet dichter bij de kust konden komen …

Paesens en Moddergat bezaten in de 19e eeuw een grote vloot zeilende vissersschepen. In de nacht van 5 op 6 maart 1883 voltrok zich tijdens een zware storm een vreselijk ramp voor de gemeenschap. De complete vloot van 22 aken en blazers was uitgevaren. 17 van de schepen zijn vergaan, 83 bemanningsleden bleven achter op zee …

De vissers van Paesens-Moddergat waren niet de enigen, die in die nacht omkwamen. Ook aan de Groningse en Hollandse kusten vergingen er vissersschepen. In die nacht verdronken in totaal 121 Nederlandse vissers, onder wie 27 uit Urk en negen uit Zoutkamp. Maar nergens was de klap zó groot. Het is nauwelijks voor te stellen hoe groot de gevolgen waren voor de vele vrouwen, kinderen en ouderen die achterbleven zonder inkomsten. Ter herdenking werd in 1958 dit monument op de zeedijk opgericht …

Tegenover het monument ligt aan de voet van de dijk het beschermde dorpsgezicht van Moddergat met centraal daarin Museum ’t Fiskershúske. Dit museum verzamelt en exposeert voorwerpen en zaken die betrekking hebben op de oude kustvisserij en het leven van de bewoners van ’t tweelingdorp Paesens-Moddergat …

Natuurlijk speelt de grote ramp van 1883 ook een belangrijke rol in Museum it Fiskershúske. Voor het luttele bedrag van € 5,00 kun je naar hartenlust rondkijken in de vijf huisjes van het museum. Het introductiefilmpje van het museum biedt alvast een snelle rondblik …

Jetske heeft voor haar blog over deze ramp een mooie foto het beeld “Fiskersfrou” gemaakt. Dit beeld van beeldhouwer Hans Jouta staat een stukje verderop aan de voet van de dijk. De “Fiskersfrou” is een eerbetoon aan de vrouwen van Paesens-Moddergat, die na de ramp van 1883 voor een zware taak stonden: de zorg voor de kinderen en rond zien te komen van een karig inkomen: “De zee heeft gegeven, heeft genomen”.