Bij de sluis van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 26 –

Waar een buitenhaven is, daar moet ook een binnenhaven zijn. En dat is bij Le Tréport dan ook het geval. Om te voorkomen dat die binnenhaven net als de buitenhaven droog valt bij laag water, is er een sluis aangelegd …

Op het moment dat wij er passeerden was er net een zwanenpaar aan het ravotten. Zoals wel vaker het geval is, leek hij er meer zin in te hebben dan zij …

Ik sluit af met de opvallend vrolijk gekleurde palen die de vaarroute aan de zeezijde van ’t sluiscomplex markeren …

– wordt vervolgd –

De buitenhaven van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 25 –

De wereld zag er heerlijk rustig en blauw uit, toen ik op dag vier ’s ochtends het balkon op stapte …

Die middag maakten we een ritje naar Le Tréport, een kleine havenstad en badplaats op ongeveer 10 km ten zuiden van Ault. Le Tréport ligt aan de monding van de rivier de Bresle, waar steile krijtrotsen fier boven de stad uitsteken …

Nadat we de auto aan de noordkant van het havencomplex hadden geparkeerd, wandelden we naar de overkant. Daarbij hadden we mooi zicht op de vele plezierboten die in de buitenhaven drooggevallen waren. Wachten op hoog water was de enige optie alvorens er weer koers gezet kon worden naar zee …

– wordt vervolgd –

De zon zakt weg in een waaier van wolken

– Virtueel naar Frankrijk 24 –

Hoe het elders in het land en bij onze zuiderburen is, weet ik niet, maar hier in Fryslân lijkt het de goede kant weer op te gaan met het aantal nieuwe besmettingen en het aantal coronapatiënten dat in het ziekenhuis ligt. Dat geeft weer even wat rust, maar dat wil allerminst zeggen dat we er zijn. Nogmaals sterkte voor alle zorgmedewerkers derhalve!
Ook in Amerika was met de verkiezing van het duo Biden/Harris goed nieuws te melden. Nu Donald Trump nog zonder al teveel bijkomende schade uit het Witte Huis zien te krijgen.

Bovenstaande zaken leiden tot een mooi uitgangspunt om dag drie van deze virtuele vakantie lekker rustig af te sluiten met een mooie zonsondergang. Zittend achter mijn statief heb ik er vanaf het balkon weer wat foto’s van gemaakt …

Het mooie van het hoge standpunt is dat je een heel ander zicht op de zonsondergang hebt. Zo is de reflecterende baan licht vanuit de hoogte veel langer en mooier dan vanuit het meer gebruikelijke standpunt. Ik heb ook het idee dat je van bovenaf de lange, rustige deining van de oceaan in het strijklicht kunt zien. Maar dat kan ook verbeelding zijn …

Deze slideshow vereist JavaScript.

– wordt vervolgd –

Krijsend langs de rotswand

– Virtueel naar Frankrijk 23 –

Aan de voet van de hoogste krijtrots waar recentelijk nog een deel van de rotswand naar beneden was gestort, werd de blik omhoog gericht …

Meeuwen vlogen luid krijsend over en langs de top van de rotswand…

Deze slideshow vereist JavaScript.

Toen we aan het eind van de middag na een lange wandeling terug waren op de uitvalsbasis, was het daar onder het genot van een koele alcoholische versnapering op waterbasis goed toeven …

En dat was niet alleen binnen het geval, maar ook op ’t balkon met dat fantastisch weidse uitzicht over de oceaan …

– wordt vervolgd –

In de gevarenzone

– Virtueel naar Frankrijk 22 –

We lieten ook het versterkte deel van het dorp achter ons en liepen nog een klein stukje verder naar het zuiden. Net als eerder aan de noordkant was ook hier goed te zien hoe steil het strand hier afloopt …

We passeerden het huis dat hier hoog op de rand van de krijtrotsen stond te balanceren en liepen verder naar de plaats waar de restanten van een verse ineenstorting van een deel van de wand te zien was …

Om de duizelingwekkende hoogte van de krijtrots op die plek goed in beeld te kunnen brengen, liet ik de anderen even vooruit lopen terwijl ze de gevarenzone naderden. Aan de kleuren is te zien dat de stukken rots die daar lagen nog niet zo lang geleden naar beneden waren gekomen. Omdat het er wat rommelig bij lag, deden de andere nog een verwoede edoch vruchteloze poging om de boel wat te ordenen …

Let trouwens ook even op het kruis daar boven op de krijtrots. Dat zal in de loop van deze serie nog eens voorbij komen vanuit een heel ander perspectief …

– wordt vervolgd –

De skyline van Ault

– Virtueel naar Frankrijk 21 –

Al kuierend, pratend en fotograferend waren we ongemerkt al aan de achterkant van het huis langs gelopen, maar ik kon er nog net een foto van maken …

Vanaf deze kant is mooi te zien dat er aan de voet van de krijtrots een beschermende strook van beton en rotsblokken is aangebracht. Op verschillende plaatsen steken scherpe stalen pennen omhoog, geen idee waar die voor dienen. Ook liggen er her en der keien en stukken steen. Dus nee, een fijne plek om te zwemmen of te pootjebaden is ’t volgens mij niet, Bertie …

Na enige tijd passeren we het met natuursteen versterkte deel van de rotswand aan de zuidkant van Ault weer …

– wordt vervolgd –

De visser en zijn tuig

– Virtueel naar Frankrijk 20 –

Terwijl aan de andere kant van de Atlantische Oceaan het tellen van de stemmen nog steeds doorgaat, pak ik de draad van mijn virtuele vakantie maar weer op. Dat kost maar weinig moeite, even naar de onderstaande foto kijken en het ruisen van de zee erbij denken, brengt me al snel weer terug in de sfeer …

Een stukje verderop was een visser bezig om zijn tuig op te ruimen. Ik heb die vissers daar in die week vanuit de verte diverse keren gadegeslagen, volgens mij is het loodzwaar werk om dat grote net over de bodem te schuiven, want dat is wat ze ermee doen …

Talloze sierlijk opgerolde sliertjes zand op het pas drooggevallen strand verraden de aanwezigheid van zeepieren …

En dan richt ik de blik weer op de krijtsteen aan de zuidkant van het dorp …