Vrouwe Justitia in Oudega

Tijdens een ritje in de omgeving van Earnewâld en Oudega in het najaar van 2024, besloot ik nog even naar het eind van de doodlopende weg de Geasten te rijden. Daar hadden de contouren van een nieuw meer al zichtbaar moeten zijn. Maar meer dan een grote uitvoerderskeet was er nog niet te zien. Wel stond er nog een blauwe reiger aan de slootkant die nog wel even wilde poseren …

Op de terugweg heb ik aan het begin van de Geasten (zie OpenStreetMap) even een tussenstop gemaakt bij twee bankjes en een beeld. In 2011 bestond de Stichting Iepenloftspul Aldegea 65 jaar. Na overleg tussen de stichting en de gemeente Smallingerland ontstond het idee om een herinnering te creëren aan de iepenloftspullen in Oudega. Kunstenaar Anne Woudwijk uit Drachten kwam met het mooie idee om de geschiedenis van De Haersma’s te verbeelden in het kunstwerk ‘Livius – Vrouwe Justitia’

De grietmannen** Van Haersma zaten in allerlei overheidsinstanties en ook financieel ging het ze goed. In 1813/14 stond Hector Livius van Haersma op de vijfde plaats van de top zestig van de meest “begoedigde” inwoners van het Departement “Vriesland”. Het behoorde tot de taak van de grietman om recht te spreken, daarom stond vanaf 1664 het rechthuis ook in Oudega …

Er werd voor deze locatie op de hoek Skeane Wei/De Geasten gekozen, omdat dit bijna op het oorspronkelijke grondgebied van de Van Haersma’s is en vlakbij de locatie waar het iepenloftspul één keer in de 10jaar plaatsvindt. Naast de gemeentelijke bijdrage is er ook vanuit ‘plattelânsprojecten’ een subsidie voor dit kunstwerk is verstrekt …

** Een grietman was in de late middeleeuwen rechter en bestuurder van een grietenij (de huidige gemeente) in de provincie Fryslân.

Winterlicht over de Wolwarren

Na mijn bezoekje aan de Jan Durkspolder ben ik maandag aan het begin van de middag nog even naar de Wolwarren onder Oudega gereden. De grote plas bij de vogelkijkhut lag nog helemaal open, maar hier langs de Wolwarren lag zoals ik had verwacht een eerste laagje ijs …

Vorig jaar kon ik op 10 januari de eerste schaatsers op deze kleine ijsvlakte fotograferen (foto hieronder). Het was de eerste van in totaal 3 dagen, waarop er op verschillende stukken ondergelopen land in de omgeving geschaatst kon worden. Het bleef anderhalve week licht winters weer, waarin ik ruim 1000 foto’s met sneeuw- en ijspret heb kunnen maken …

Dit jaar zou de oogst wel eens beperkt kunnen blijven tot een tiental foto’s, waarop niet meer te zien is dan een dun laagje ijs omgeven door rietkraagjes. De rietkraagjes zijn wel mooi uitgelicht door de zon, die op dat moment al omfloerst werd door hoge bewolking. Winter lijkt voorlopig ver weg …

De laatste sneeuwbui

De laatste sneeuwbui van de winterse periode trok voorbij, toen ik onderweg was naar de Hooidammen. Ik heb er even een tussenstop voor gemaakt om een paar foto’s en een videoshot te maken …

Daarna heb ik me tijdens het ritje door de omgeving vooral gericht op de deels witte weidse vlakten. De laatste foto heb ik gemaakt bij It Krûme Gat tussen Smalle Ee en De Veenhoop, waar ijs en sneeuw zich al langzaam leken terug te trekken …

Reeën bij Earnewâld

Het was gisteren een frisse, maar zonnige ochtend in Drachten en omgeving. Na de koffie ben ik in de auto gestapt om een ritje te maken naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder. Nog voordat ik aan de hut toe was, kon ik de camera al uit de tas halen om een sprong reeën te fotograferen …

Zodra ik de ranke dieren zag, liet ik de auto rustig in de berm uitrollen. Een vijfkoppige sprong reeën stond rustig te grazen in een weiland. Af en toe keken één of twee van de dieren even op om te kijken of er gevaar dreigde. Ik vormde geen enkele bedreiging in mijn mobiele kijkhut. En ook de jonge vrouw die in de verte voorbij holde, bracht ze niet in beweging …

Het was een fijn fotografisch begin van de dag.

Gemoedelijke grazers

Onder een soort van oud-Hollandse lucht lagen de koeien aan It Heech onder Oudega (Google Maps) gemoedelijk in de ochtendzon te herkauwen …

Alle koeien …? Nee, niet alle koeien lagen te herkauwen, helemaal aan de rechterkant van het weiland bleef één koe stoïcijns staan …

Pas toen ik na enig aandringen haar aandacht had weten te trekken, was 95 494 bereid haar kop, nog steeds gestaag herkauwend, even om te draaien voor een vluchtig portretje …

De earste earrebarre

Zoals de grote zilverreiger in de Jan Durkspolder zijn kostje bijeen gaarde met vissen, was de eerste ooievaar die ik dit jaar zag, een kilometer verderop op zijn manier ook bezig om zijn maaltje bijeen te scharrelen …


Parmantig stapte hij een stuk door het weiland. Even later liep hij voorover gebogen verder. Met scherpe blik tastte hij het grasland af op zoek naar lekkers …

Zo nu en dan prikte hij even snel en fel met zijn scherpe snavel in de grond. Een vette hap heb ik hem niet zien vangen, maar omdat ik al snel in de weg stond en ruimte moest maken, heb ik hem niet lang kunnen observeren …