In tegenstelling tot die van de buurvrouw, is onze tuin tamelijk stormvast ingericht. Terwijl er bij de buurvrouw met het nodige lawaai en geweld van alles door de tuin heen en weer wordt geblazen, bewegen bij ons alleen de bomen, een paar planten en enkele tuinornamenten wat heen en weer in de wind …
Ik doe er voor de gelegenheid een toepasselijk muziekje bij van Cream, met in de hoofdrol één van mijn nog levende muzikale helden, Eric Clapton …
Een mooie maandag gewenst.
Afgelopen week heb ik tussen de buien door af en toe weer eens wat druppels verzameld voor mijn collectie …
Daarbij ben ik speciaal weer eens op zoek gegaan naar druppels waarin ik het kleine rode puntje van de heksenbol kon vangen …
Tijdens mijn rondgang was deze langpootmug de mooiste bijvangst die zich aandiende …
Vanmorgen zat ik al voor de koffie in de tuin om weer wat druppels in beeld te vangen. Meestal is groen daarbij de toonaangevende kleur, maar vandaag heb ik geprobeerd ze wat meer in te bedden in een herfstsfeertje …
Afijn, kijk mee even mee. Let er daarbij ook even op, dat druppels op verschillende manier door planten worden gevangen en tijdelijk vastgehouden. Ik kan me daar elke keer weer over verwonderen …
Het was weer een wonderlijk weerweekend. Ik zie me daarom genoodzaakt om het vervolg over de kuier bij de Leyensloane even uit te stellen. Vrijdag stond er een fotokuier met mijn fotomaatje Jetske op het programma. Omdat er voor de hele dag regen en natte sneeuw werd verwacht, stelde ik voor om weer eens naar de Orchideeënhoeve bij Luttelgeest te gaan …
Zo gezegd, zo gedaan. Nauwelijks gehinderd door natte sneeuwbuien reed ik naar Jetskes’ huis, waarna we samen onze weg vervolgden. De overgang van de vieze kou buiten naar de subtropische jungle binnen was groot, vooral de cameralenzen hadden de nodige tijd om te wennen aan de nieuwe omstandigheden. Een tijdlang zwierven we over soms moeilijk begaanbare paden en bruggetjes. We vermaakten ons prima en onze camera’s werkten op volle toeren …
Na verloop van tijd was het voor mijn onderdanen echter genoeg geweest. Terwijl ik een paar maal een plekje zocht om even te zitten, zette Jetske daar vandaan haar zwerftocht naar onbekende delen korte tijd voort. De omstandigheden noopten ons om eerder dan gehoopt huiswaarts te keren, maar het waren een paar mooie en gezellige uurtjes. In de polder waren de weersomstandigheden op de terugweg nog ongewijzigd, maar onderweg naar huis begon de A7 al aardig wit te kleuren. Voordat de sneeuw tegen de avond echt bleef liggen, was ik gelukkig al thuis …
Vanaf het eind van de middag tot halverwege de avond sneeuwde het lekker door. Als gevolg daarvan droeg de tuin al snel een fraai winterkleed. Ik vond het maar niks, na die mooie omstandigheden aan de Leyensloane zat ik helemaal niet meer te wachten op sneeuw …
Maar ja, je bent een kind van de winter of je bent het niet. En dus begon het ’s avonds toch wel dusdanig te kriebelen dat ik nog even een rondje met de camera door de tuin heb gemaakt. Ik sluit af met dit winterse beeld van de hazelaar. Morgen open ik met de besneeuwde hazelaar tegen een helder blauwe lucht …
Het wintertje was van heel korte uur, maar op die ene mooie dag heb ik geprobeerd er alles uit te halen. Op mijn blog zal het daarom nog wel een paar dagen wat blijven vriezen …
Dankzij het windstille weer en twee nachten met matige vorst lag er woensdag een prachtige ijsvloer op het ondergelopen land aan de Hegewarren (Google Maps) …
Het spiegelgladde oppervlak werd op diverse plaatsen versierd door kleine plukjes ruige rijp, die waren ontstaan en vastgevroren aan de toppen van diverse planten …
Dat laat ook meteen zien, dat er maar weinig water onder de ijsvloer staat. Er lopen alleen een paar smalle slootjes door het hooiland, ook daar zul je niet meteen verdrinken …
Eind augustus verzuchtte ik hier dat er al vroeg in het jaar grote gaten in de bladeren van de hosta’s vielen. Ik vreesde, dat er in dat tempo inde herfst nog maar weinig van de bladeren over zou zijn. In dat geval zouden we de tijdelijke kleurenpracht van die bladeren misschien moeten missen …
Dat bleek gelukkig erg mee te vallen. Begin oktober begonnen ze ineens van groen naar geel en bruin te verkleuren. Ik blijf het een mooi en boeiend proces vinden. Intussen is het mooiste er wel af, zo verliep het ongeveer …
Ik had me voorgenomen om vandaag te beginnen van het vervolg van de fotokuier met Jetske van vorige week woensdag. Dat voornemen is na de langdurige motregen van gisterochtend echter in het water gevallen. Er is weliswaar maar 2 mm regen gevallen, maar een zacht regentje geeft de mooiste druppels …
Nadat Jetske gistermiddag in haar logje over de ‘Brede orchis in het Weinterper Skar’ ook nog eens schreef hoe ik haar in het begin van onze vriendschap met mijn pareltjes van druppelfoto’s heb geïnspireerd, kon ik moeilijk anders dan jullie vandaag maar even vrij te laten klikken en kijken …
– morgen gaan we hier naar de Leijen –
Afanja's Weblog 