Nadat ik hier begin april al een paar artikelen had geschreven over de problemen waarmee de rietsnijders in de Prikkepolder werden geconfronteerd als gevolg van de gewijzigde waterhuishouding in het gebied (“Help, de rietsnijder verzuipt” en “Daarom verzuipt de rietsnijder“), bereikte me vorige week opnieuw een noodkreet van de rietsnijders: het riet lijkt te roesten en vroegtijdig af te sterven. Tot dusver was duidelijk dat de waterstand in het rietland van Klaas omhoog ging als gevolg van kweldruk door de aanleg van nieuwe natuur annex waterberging in het naastgelegen gebied Wetering West. Nu lijkt er meer aan de hand te zijn …
Omdat wat frisse lucht en beweging zo tegen het eind van de Olympische Spelen geen kwaad kon, besloot ik mijn blogvakantie even te onderbreken om samen met mijn fotomaatje Jetske en haar zwager rietsnijder Klaas de situatie even in ogenschouw te nemen …
In de Prikkepolder aangekomen, liet Klaas zien wat er aan de hand is. Op de bovenstaande foto is goed te zien, dat het riet alleen langs de water hogere randen van de rietpercelen tot volle wasdom komt. Daar is het riet manshoog en getooid met mooie volle pluimen. Op de onderstaande foto is goed te zien, dat het riet verderop in het perceel nauwelijks tot borsthoogte reikt en van pluimen is nauwelijks sprake …
Klaas trok hier en daar een stengel uit de grond om uit te kunnen leggen wat er gebeurt. Blad en stengels hebben vroegtijdig hun volle groene kleur verloren, ze kleuren geel en bruin en de bladeren krullen op een ongebruikelijke manier op …
En zo ziet het blad er van dichtbij uit. Zo mag het riet er in november of december misschien uitzien tegen de tijd dat de rietoogst begint, maar in augustus is dat normaal gesproken zeker niet aan de orde …
Veel stengels hebben zelfs hun blad al helemaal verloren. Geen wonder dat het riet maar amper tot borsthoogte reikt, de groei is er volledig uit en het riet lijkt af te sterven. In de ruim 30 jaar dat Klaas hier als rietsnijder actief is, heeft hij dit nog niet eerder meegemaakt …
Alleen aan de hoger gelegen randen van de rietpercelen van Klaas groeien nog mooie groene rietstengels, die fris en vol in het blad zitten. Zo hoort gezond riet eruit te zien …
Om het verschil met gezond riet nog wat beter te kunnen zien, zijn we na de inspectie van Klaas zijn percelen in de Prikkepolder nog even naar een stuk rietland bij het wat verderop gelegen Kalenberg gereden …
Daar dragen alle rietstengels mooie volle pluimen die zachtjes wiegen in de zuidelijke wind, en het riet is er meer dan twee meter hoog. Zo had het riet in de Prikkepolder er momenteel ook bij moeten staan …
Omdat met het afsterven van het riet zijn broodwinning wordt bedreigd, heeft Klaas de Wageningen Universiteit in de arm genomen om de oorzaak te achterhalen. Onderzoek van het water heeft intussen geleerd dat het ijzergehalte in het water ruim zes maal hoger is dan in de tuinbouw maximaal schijnt te zijn toegestaan. Het heeft er alle schijn van dat door de aanleg van de waterberging in Wetering West water uit een dieper liggende ijzerhoudende bodemlaag in beweging heeft gebracht, dat nu in de Prikkepolder omhoog komt. Gisteren hebben medewerkers van de Universiteit Wageningen in de Prikkepolder monsters van het riet uit het land gehaald voor onderzoek.
Ik blijf de zaak volgen. Maar met het oog op de warmte die momenteel over ons land rolt, trek ik mij op zoek naar verkoeling voorlopig in alle rust weer even terug in mijn hangmat … 🙂
– wordt vervolgd –
Afanja's Weblog 