Gelukkig is het vandaag weer wat koeler dan de voorgaande dagen. Een verkoelend windje en wolken die de zon temperen zullen ook het vee in de wei goed doen. Lekker rustig grazend liggen ze samen in de wei …
De verkoeling doet mij ook goed. Maar de hitte is mijn systeem toch alweer dieper doorgedrongen dan ik zou willen. Nadat ik gisteren een vrijwillige rustdag had, komt er vandaag nog een verplichte rustdag achteraan om de kracht in mijn benen terug te laten keren …
Toen we zondagmiddag onderweg waren naar vrienden in Beetsterzwaag, zag ik dat er jongvee in de wei voor het oude boerderijtje ‘Bethlehem’ liep …
Omdat ik mijn camera niet bij me had, besloot ik er maandag na de paddenstoelensessie bij Huize Olterterp nog eens lang te rijden om er wat foto’s van te maken. Tot mijn geluk zag ik dat ze nog hoorns droegen ook. En bovendien waren er ook nog eens een paar dieren met mooie lange wimpers …
Het was alleen jammer dat ze niet meer zo mooi voor het boerderijtje liepen als zondag, maar meer aan de zijkant van de weide. Vorig jaar heb ik in november ook al een logje geschreven getiteld ‘Zicht op Bethlehem’, toen wist ik nog niet hoe oud het boerderijtje is. Intussen heb ik op ‘Building ages in the Netherlands’ ontdekt dat Bethlehem dateert uit 1660.
Dat is voor geïnteresseerden een mooie site, waarop je de leeftijd van alle bouwwerken in ons land kunt vinden. Ik kom daar nog wel eens op terug …
Onder een soort van oud-Hollandse lucht lagen de koeien aan It Heech onder Oudega (Google Maps) gemoedelijk in de ochtendzon te herkauwen …
Alle koeien …? Nee, niet alle koeien lagen te herkauwen, helemaal aan de rechterkant van het weiland bleef één koe stoïcijns staan …
Pas toen ik na enig aandringen haar aandacht had weten te trekken, was 95 494 bereid haar kop, nog steeds gestaag herkauwend, even om te draaien voor een vluchtig portretje …
Je kunt je druk maken om die windturbines op het IJsselmeer, maar daar wordt de situatie niet anders van. Ik heb ze intussen geaccepteerd als een gegeven en richt mijn blik liever op andere zaken. Zoals op die passerende driemaster bijvoorbeeld …
Of op de zeilboten die in de verte heen en weer voeren voor de kust van de Noordoostpolder …
Veel vogels zijn er meestal niet te zien bij het Oudemirdumerklif. Op die dag was er een graspieper, die onze aandacht net zo lang bleef trekken, tot we een paar foto’s van hem konden maken. Een stukje in noordwestelijke richting was op een ondiepte een grote groep aalscholvers en zwanen te zien. Een paar andere zwanen zwommen al grondelend van noord naar zuid voor ons langs. Iets naar het zuiden zagen we een groepje koeien, die stond te baden in wat mogelijk ooit Minne zijn haventje was …
Terwijl we later terugliepen naar de auto, zagen we dat de koeien het zes meter hoge Oudemirdumerklif hadden beklommen om boven verder te grazen …
Een groepje koeien stond vredig te herkauwen in een weiland aan het eind van de doodlopende weg de Geasten (Google Maps) onder Oudega…
Het onderstaande duo, hierboven nog verborgen in de kleine kudde, wist me te verleiden tot het maken van een kleine serie dubbelportretten met een vleugje tegenlicht …
Best kans dat ze hier nu voor het laatst grazen, want dat wordt lastig in het nieuwe meer op een diepte van 2.50 m. En zeekoeien zullen hier wel niet gedijen …
Ik had mijn auto nog maar nauwelijks stilgezet, of ze kwamen mijn kant al op. Zodra ik uitgestapt was, stonden ze in een lange rij achter het hek …
Terwijl ik mijn blik over het Wad liet glijden, waren er op de bank tegenover me een paar wandelaars komen zitten. Het duurde niet lang voordat we aan de praat raakten over de rust en de schoonheid van het Wad. Van het ene onderwerp rolden we als vanzelf in het andere …
Terwijl Jetske er ook bij kwam zitten, vertelden de wandelaars dat ze Pelgrims waren. Op een steenworp afstand van hier begint in Sint Jacobiparochie (Google Maps) het Jabikspaad oftewel het Jacobspad. Het Jabikspad sluit in Overijssel aan op de pelgrimsroute naar naar Santiago de Compostela. Aan de hand van het hoedje van de man vertelden ze enthousiast over de symboliek en de route van de tocht. Over het Jabikspad en de route naar Santiago de Compostella gaat ook een informatiepaneel aan de voet van de dijk …
Na enige tijd was het voor de wandelaars tijd om hun weg te vervolgen. Uitkijkend over het Wad en het buitendijkse land, zagen we ze in de verte verdwijnen …
Voor Jetske en mij was dat een goed moment om onze broodjes eens tevoorschijn te halen …
Morgen keren we terug naar de andere kant van de dijk.
Afanja's Weblog 