Op de bodem van ’t Wad

Fout, fout, fout! Het blogje van gisteren ontsnapte te snel. Terwijl ik nog het concept wilde opslaan, drukte ik per abuis op ‘publiceren’. We gaan hieronder dus eerst weer even twee stappen terug. We waren nog steeds aan het fotograferen op het Wad

Terwijl ik me bezig had gehouden met de schier oneindige verten in de richting van Schiermonnikoog, richtte Jetske haar camera aan de zeekant van de oude palenrij onder andere op de bodemschatten van het Wad …

Voordat ik mijn weg naar de vaste grond van de dijk vervolgde, heb ik ook nog even snel een paar foto’s van de bodem gemaakt. Veel tijd en energie heb ik daar niet meer in gestoken …

In tegenstelling tot Jetske heb ik me er niet aan gewaagd om even door de knieën te gaan. Nog afgezien van het feit dat het nodeloos krachtverlies oplevert bij het opstaan, leek het me ook geen pretje om daar gehurkt mijn evenwicht te verliezen …

Ik heb wel eens mooiere schelpenfoto’s gemaakt, maar die middag stelde ik me hier tevreden mee. Het werd tijd om de dijk weer te beklimmen …

– wordt vervolgd

Voorzichtig glibberend terug

Zoals ik gisteren al schreef, liep ik het eerste deel van de terugweg over het dammetje achter de oude palenrij. De beide fotografen die ik al had gezien als stipjes aan de horizon, hadden me intussen ingehaald, zij liepen nu voor me uit …

Op de kruin de dijk stonden een paar mannen met elkaar te praten. Geen idee waar ze het over hadden, maar ze wezen in ieder geval niet naar hetzelfde punt aan de overkant …

Ik naderde intussen een gat in de palenrij waar ik de oversteek naar de andere kant wilde maken. Daar hield Jetske zich nog ergens op …

Voetje voor voetje ben ik voorzichtig glibberend naar de palenrij gegaan. Nadat ik het laatste stuk over de basaltblokken was gekleuterd, bevond ik me aan de zeezijde van de palen …

Ik sluit vandaag af met een paar wandelaars, die nu op hun beurt over het dammetje achter de palenrij in de richting van de Peazemerlânnen liepen …

– wordt vervolgd

Rijsdammen bij Holwerd

In het laatste deel van deze 9-delige serie over ons ritje langs de Waddenzee gaat het over de rijsdammen, die ten westen van de pier van Holwerd in het kweldergebied staan.

De rijsdammen werden vanaf eind negentiende en begin twintigste eeuw gebruikt om land uit zee te winnen. De waterdoorlatende takkendammen zorgden voor afname van de stroomsnelheid, waardoor slibdeeltjes sneller bezonken en het land dus sneller kon worden ingepolderd. Wie meer over de rijsdammen wil weten, kan hier terecht: ‘Rijsdammen, rotsen in de branding van palen en hout’

Ik houd van het lijnenspel dat die rijsdammen samen vormen. Ver weg liepen er tussen de rijsdammen honderden foeragerende vogels. Langzaam uitzoomend verdwenen de vogels in het niets en resteerde uiteindelijk een minimalistisch beeld van het Wad …

Bergeenden bij de walvis

Van de kwelder Westhoek reden we naar de pier van Holwerd. Jetske parkeerde auto aan het eind van de pier, daar tuurden we samen enige tijd over het water. Veel was er niet direct te zien, daarom besloten we eerst eens een kop koffie te drinken. We liepen langs ‘de Walvis’ van beeldhouwer Anne Woudwijk uit Drachten naar het restaurant …

Onder het genot van koffie met gebak was het goed toeven op het terras. We zijn hier al onder uiteenlopende omstandigheden geweest, realiseerden we ons. Vorig jaar waren we erbij, toen een groep kayakkers de Waddenzee op ging. In februari 2018 zagen we er in arctische omstandigheden grote ijsschotsen voorbij drijven in het ijzig koude water …

Deze keer waren we er op een mooie, rustige vrijdag die na de koffie nog even tijd bood voor een fotosessie aan de waterkant. Vanaf de kade begon ik een paar bergeenden te fotograferen, die niet ver bij ons vandaan slobberend door het slik liepen. Tijdelijk lieten ze steeds hun sporen achter. Na enige tijd ben ik gaan uitzoomen om zoek te gaan naar minimalistische beelden van de bergeenden op het in de zon glanzende Wad …

= morgen nog wat laatste minimalistische beelden van het Wad …

Kwelder- en zeezicht

We bevinden ons nog steeds aan de Waddenzee bij Koehool. Dit is een van de grootste kweldergebieden van Europa. Dit stuk nieuwe natuur loopt alleen bij erg slecht weer onder water. Ongeacht of het eb of vloed is, je kunt er oneindig ver kijken …

Ik houd ervan om naar die oneindige leegte te turen … nog even nagenieten …

’t Wad in ander licht

Nadat ik jullie hier de afgelopen negen dagen heb laten meegenieten van een paar tripjes door Fryslân, die Aafje en ik hier onlangs met de Vlaamse blogger Dirk en zijn vrouw hebben gemaakt, is het nu weer tijd voor andere zaken. Zoals gebruikelijk in mei en juni heb ik ook dit jaar alweer heel wat fotokuiertjes gemaakt, die hier binnenkort nog de revue zullen passeren …


Ik doe dat om te beginnen nog eens met een paar foto’s van de Waddenzee. Geprikkeld door mijn foto’s leek het mijn fotomaatje Jetske vorige week namelijk een goed idee om daar samen weer eens rond te kijken. Maar dan net iets westelijker, bij Holwerd en Wierum. Of ik dat niet vervelend zou vinden …?


Het antwoord laat zich raden, want met het heldere voorjaarsweer zou er weer een heel ander sfeertje hangen. En zo was het ook. Daarom kan ik jullie nu in een andere palenrij in een heel ander licht tonen. Deze palen staan een kleine 4 km ten westen van de palenrij bij Paesens-Moddergat bij het dorpje Wierum (Google Maps). En als je goed naar de laatste foto kijkt, dan zie je dat er nog talloze palen tussen Wierum en Moddergat staan …

Beter één vogel …

Daar had ik dus even geen rekening mee gehouden, en Jetske als iets meer ervaren vogelaar blijkbaar evenmin … laag water …

Er was zelfs in de verte geen vogel te zien. Van lieverlee richtte Jetske haar camera maar eens op de pluisjes van de uitgebloeide zeeasters en op het waddenslik.

Nou ja, één vogel liet zich wel even mooi zien …

Deze vogel kwam even in een mooie passage voorbij. Ik denk, dat het een bruine kiekendief is …

Daar bleef het echter niet helemaal bij …