In de derde van drie foto’s van de koepel in de Ecokathedraal richten we de blik omhoog. Naar de plek waar het licht uit de voorgaande foto’s vandaan komt, het ‘rookgat’ midden in het dak van het bouwwerk …
Drie van drie
Tagarchief: stoeptegels
Twee van drie
Vandaag de tweede van drie zwart-witfoto’s die ik in de Ecokathedraal bij Mildam heb gemaakt van de koepel, een bouwwerk dat in 2017 is gestapeld van losliggende stoeptegels …
Eén van drie
Naar mate de zomerwarmte langer aanhoudt, nestelt hij zich dieper in mijn systeem. De tijdelijke dipjes in de temperatuur maken het er daarbij niet beter op, want juist die voortdurende schommelingen, verhinderen de gewenning aan een bepaalde temperatuur en luchtvochtigheid.
Na mijn lekkere ritje op de iLark op dinsdagochtend, werd ik de afgelopen dagen weer ruw op mezelf teruggeworpen. Vermoeidheid en krachtsverlies in mijn benen zijn dusdanig groot, dat ik zelfs mijn tweewekelijkse afspraak met Jetske voor vandaag heb moeten cancelen. En dat zegt wel wat, want dat doe ik niet snel.
Omdat het de komende dagen opnieuw warmer wordt, heb ik besloten het me dit weekend maar eens makkelijk te maken. Vandaag en de komende dagen steeds één zwart-witfoto van een drieluik …
Sneeuw in de Ecokathedraal (4)
We beginnen het laatste deel van deze tocht door de besneeuwde Ecokathedraal van 10 februari jl. op de plek waar ik een eerdere wandeling samen met Aafje eindigde: de rustplaats achter de twee massieve torens. Hoewel ik best zin had om even te gaan zitten, was het me op die dag te wit en vooral te koud op het bankje …
Er zat niets anders op dan mijn tocht naar achteren maar gewoon voort te zetten. Misschien zou ik verderop een droog plekje kunnen vinden waar ik even zou kunnen gaan zitten. En dus ging ik tussen de twee massieve torens door om over het lange rechte pad naar achteren te lopen …
Aan de linkerkant van het pad zag ik opnieuw een sierlijk gebogen stuk sneeuw hangen, dat de strijd met de zwaartekracht aan het verliezen was …
Af en toe draai ik me even om, zodat ik de hoge, op Inca-tempels lijkende tempels van beide kanten in beeld kan nemen. Zo vaak ligt er geen fotogenieke laag sneeuw, dus dat moet weer even goed worden gedocumenteerd …
Aan het eind van het mooie rechte pad, begin ik aan de klim naar het hoogste deel van de Ecokathedraal. Verderop let ik weer even extra op mijn stappen. Een uitglijder is snel gemaakt, en ik zit hier aan de rand van de heuvel toch een paar meter boven het maaiveld …
Zo, daar zijn we dan. Hieronder bevinden we ons op het oudste en hoogste punt, helemaal achter in de Ecokathedraal. Op dit punt heb ik gebruik gemaakt van de gelegenheid om m.b.v. zon, schaduw en sneeuw even naar jullie te zwaaien. Daarna heb ik een kwartiertje lekker op het mooi schoon geblazen zitelement op de rechter foto gezeten …
En hieronder zie je het uitzicht dat ik vanaf dat punt had. Niet slecht, toch …?
Hoe lekker ik er ook zat, onverbiddelijk kwam het moment dat ik weer in de benen moest. Hoewel er zonder twijfel nog genoeg te zien was, heb ik op de weg terug maar weinig foto’s meer gemaakt. Al snel was ik eraan toe om weer even te kunnen zitten, maar dan op de zachte bekleding van mijn autostoel …
Enige tijd later was ik weer bij de ‘porta celi’, moe maar zeker voldaan. Ik ben bij dat ik de Ecokathedraal weer eens in de sneeuw heb kunnen bekijken, en het was me een genoegen om dat met jullie te delen …
Sneeuw in de Ecokathedraal (3)
Na de ijspret die hier de afgelopen dagen centraal stond, zetten we vandaag en morgen onze tocht door de besneeuwde Ecokathedraal weer voort. Op de onderstaande foto zijn we net de trap afgedaald, die we in het vorige deel vanaf het hogere niveau zagen …
Links van de trap staat een vierkant bouwwerk met een fietsstandaard als kroon (zie de foto linksonder). De tempel die we op de middelste foto in de verte zien staan, is ons volgende doel. Als we nog wat verder afdalen, zien we op de foto rechtsonder het complex waar we zojuist nog bovenop stonden …
Ook hieronder nogmaals het complex waar we kort geleden nog op stonden. Links in de verte staat de tempel waar we aan het eind van het tweede deel even pauze hielden …
De tempel hieronder is volgens mij alleen ’s winters goed te zien. Zodra het blad weer aan bomen en struiken zit, verdwijnt hij weer goeddeels in het groen, staat me bij. Hij is alleen te bereiken over een niet al te breed, verhoogd paadje. Ik ben even voorzichtig naar boven geschuifeld …
We laten de bovenstaande tempel achter ons en lopen dan door het middelste deel van de Ecokathedraal. De al wat oudere bouwwerken die hier staan, gaan goeddeels schuil onder een sierlijk laagje sneeuw op stenen en overhangende takken …
Een stukje verderop krijgen we in de verte zicht op een bijzonder tegeltableau. Dichterbij gekomen wordt duidelijk dat we tegen de onderkant van stoeptegels aan kijken. Het effect van de cirkels is gedurende het jaar vaak erg mooi vanwege een fraaie schaduwwerking, maar mooier dan met wat sneeuw wordt het niet …
Morgen klimmen we naar het oudste en hoogste deel van de Ecokathedraal helemaal achter in het bos …
– wordt vervolgd –
Sneeuw in de Ecokathedraal (2)
We vervolgen onze tocht door de besneeuwde Ecokathedraal. We laten de iglo achter ons en gaan via een omweg rechtsom naar de tempel die je op de onderstaande foto links van het midden op de heuvel ziet staan …
Tijdens dit deel van de wandeling blijven we in het zuidelijke deel vooraan in de Ecokathedraal. De sneeuw laat mooi de hoogteverschillen zien die hier zijn opgebouwd …
1. tegels & trottoirbanden
2. diagonaal
3. boom
4. volg de kromming
5. achter ons
6. ineens opvallend
7. sneeuw siert beton
8. van de muur gevallen
9. losgeraakt
10. de verkeerde richting
11. in de verte de iglo
12. bij de tempel
Na een korte klim nemen we bij de tempel op de heuvel even pauze. Hier kunnen we even genieten van het uitzicht op de iglo in de verte. In het volgende deel van deze serie dalen we maandag via de onderstaande trap af om onze tocht te vervolgen. Voordat het zo ver is, neem ik jullie een paar dagen mee naar het ijs …
– wordt vervolgd –
Dwalen door de Ecokathedraal
De Ecokathedraal bij Mildam ligt niet direct aan één van mijn gebruikelijke routes, daarom kom ik er ook maar een keer of twee per jaar. Als ik er ben, dan geniet ik altijd volop, want het is een oase van rust …
De bouwwerken die ik hier gisteren liet zien, staan er nog mooi maagdelijk en nieuw bij. De oudere bouwwerken -sommige zijn al bijna 40 jaar oud- worden meer en meer overwoekerd door allerlei planten …
En dat is ook precies de bedoeling. De Ecokathedraal is een ecologisch monument dat langzaam door de tijd heen verder vorm krijgt. Het is een plek waar een subtiele balans is ontstaan tussen orde en chaos, tussen natuur en menselijke aanwezigheid …
De tijd kan er ongestoord zijn werk doen. De onomkeerbaarheid van de tijd is daarbij een cruciaal gegeven. Initiatiefnemer Louis le Roy is dan ook een fel bestrijder van onze huidige maatschappij, waarin de natuur door de techniek wordt overheerst en de mens als een simpel radertje gehuisvest is in afzichtelijke hoogbouw …
Voor wie nu geïnteresseerd is geraakt: er staat een mooi tweedelig filmpje over De Ecokathedraal op YouTube. In dit filmpje komt kunstenaar en filosoof Louis le Roy aan het woord, terwijl hij onverstoorbaar voortbouwt aan dit oneindige project: Le Roy zijn Ecokathedraal: werken in ruimte en tijd …
Afanja's Weblog 