Stil verlangen

Bij gebrek aan winterweer dreigen mijn weblog en ik in een winterdipje te sukkelen. Het aanhoudend grijze weer doet me tegen beter weten in verlangen naar een mooie winterse pluim

Langs herstelde petgaten

Van Nederland reden we door naar de Wetering, waar ik eerder op de middag een korte rondvlucht had gemaakt met mijn drone. Jetske stelde voor om daar nog even een kijkje te nemen bij de oude petgaten, die daar in het kader van natuurherstel opnieuw zijn open gegraven …

Begin maart ronkten hier nog graafmachines en denderden er vrachtwagens door het ruwe terrein. Intussen is de rust in een deel van het gebied teruggekeerd. De bomen die de kaalslag hebben overleefd, worden we nu mooi weerspiegeld in het stille weerribbenwater …

Tussen woudreuzen

Nadat we de buurtschap ‘de Pol’ achter ons hadden gelaten, vervolgden we onze weg in de omgeving van De Woldberg. Ergens in de buurt van de buurtschap ‘de Baars’ (kaart OpenStreetMap) zag ik aan linkerkant van de weg een groep heuse woudreuzen staan. Ik vroeg Jetske om daar even te stoppen …

Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Al snel stonden we allebei aan de andere kant van de greppel die de weg van het bosperceel scheidde. Nu en dan even halt houdend om een paar foto’s te maken, liepen we in de richting van de woudreuzen. Dat viel nog lang niet mee, want het voorste deel van het perceel was bezaaid met grote stronken en grillige takken …

Het werd mij al snel te gortig met het geklauter langs die stronken. We waren nog maar net onderweg, daarom besloot ik terug te keren naar de weg om nog wat beenkracht te sparen voor de rest van de dag. Ik was net weer bij de weg, toen ik Jetske tussen de bomen zag verdwijnen …

Geveld in de strijd tegen …

Eind oktober werd er plotseling hard gewerkt op en rond een plantsoen langs de Eikesingel in Drachten. Even dacht ik dat er groot onderhoud werd gepleegd aan de bomen. Dat bleek echter toch wat anders te liggen …

Nadat ik een parkeerplekje had gevonden, liep ik even met de camera naar het plantsoen toe. Er werd duidelijk meer aan groot onderhoud te doen. Er stonden meerdere zware machines, waarmee alle grote bomen op het plantsoen – ik schat 20-20 stuks – waren geveld. Aan de andere kant van de straat stond een grote hakselaar voor het versnipperen van de takken. Wat was hier aan de hand …?

– wordt vervolgd

Buienluchten en meer

Nadat het dinsdag een groot deel van de ochtend had geregend, brak aan het eind van de ochtend de zon door. Een blik op de buienradar leerde dat er weliswaar nog buien over de provincie zouden trekken, maar er leken toch ook wel wat zonnige periode op komst. Gewapend met mijn medicijnen, de camera en wat mondvoorraad besloot ik in de auto te stappen om een ritje te maken …

Via kleinere wegen en een paar maal een korte stop om wat foto’s te maken van de buienlucht, kwam ik uiteindelijk toch weer terecht in de Ecokathedraal. Daar hoopte ik wat foto’s te kunnen maken van de schaduwen van de kalende takken op de bouwwerken. Dat viel echter tegen, want de lucht trok al snel weer dicht.

Na een korte rondgang door het voorste deel van het project en even schuilen onder de Porta Celi om een bui te laten passeren, ben ik via ommelandse wegen terug gereden. De zon scheen af en toe weer, de bomen bleven kleuren, een paar reeën stonden te grazen bij Hemrik, de klokkenstoel van de kerk Wijnjeterp had een mooie kleurige omlijsting gekregen en het was nog steeds nat in de weilanden …

Oud hout in het bos

Nadat we de Burmaniazuil en de Poppestien hadden bekeken, liepen we door het bos terug in de richting van het landhuis. Ook hier troffen we monumentale, deels holle bomen aan …


Rond één van de bomen lagen grote stukken van afgebroken takken. Een van die stukken oud hout heb ik eens van dichterbij bekeken. Ik houd wel van dit soort natuurlijke stillevens …

We liepen terug in de richting van ‘de Slotplaats’. Daar wil ik jullie tot slot van deze serie nog een bijzonder tuinornament uit de 18e eeuw laten zien …

IJsvogels op video

In april 2022 kreeg ik met dank aan mijn fotomaatje voor het eerst de kans om ijsvogels te filmen en te fotograferen. Hoewel de ijsvogels niet voor de mooiste achtergrond hadden gekozen op de takken bij hun nest, heb ik er in de loop van het voorjaar veel genoegen aan beleefd …


Behalve enkele honderden foto’s heb ik er ook ongeveer 30 minuten aan video-opnamen aan overgehouden. De afgelopen tijd heb ik die opnamen tussen de bedrijven door teruggebracht tot ruim 5 minuten. Ik heb in de loop der jaren wel betere films afgeleverd, maar het was niet te doen om ter plekke met een statief te werken. En ja, inzoomen zonder statief levert nu eenmaal niet de meest stabiele beelden op. Hoe dan ook, het is wat het is …