De merels hebben het weer druk in onze tuin. Er wordt hard gewerkt, zodat er nauwelijks tijd is voor een bad- en fotosessie …
Waar ze het zo druk mee hebben? Wel, er wordt een spiksplinternieuw nest gebouwd. Voorgaande jaren zaten ze in de pergola boven de vijver. Dit jaar hebben ze gekozen voor een plekje in de klimop achter de vijver …
Er wordt voortdurend materiaal naar de bouwplaats gevlogen, en dat is niet alleen mooi droog en pluizig materiaal, er wordt ook nat mos van de rand van de vijver geplukt …
Gistermorgen liep ik zoals gebruikelijk rond koffietijd even de tuin in. Het waaide flink, maar het was nog droog, zodat ik nog net even op het stapeltje tegels achter het fietsenhokje kon zitten …
Daar vandaan had ik mooi zicht op een merel, die net een vette regenworm uit de border bij de schutting had getrokken. Ik vraag me af of het een juveniele merel was, die nog niet goed wist hoe om te gaan met een vette kronkelende worm of dat het erg lastige en sterke worm was, maar er volgde een lange, felle strijd …
Ruim anderhalve minuut bleef de worm zich manmoedig verzetten. Met een blik die teleurstelling verried, draaide de merel zich tenslotte om, waarna ze onder de schuttingdeur door de tuin verliet. De gehavende worm bleef op de stenen achter …
Op 9 februari lag er ’s ochtends tegen twaalven nog een laagje ijs in de vijver. Dat was voor meneer Merel, die even in bad wilde, een lelijke tegenvaller. Twee jaar geleden was ik er getuige van, dat er eind februari een konvooi met twee ijsbrekers nodig was om de scheepvaart op het Prinses Margrietkanaal gaande te houden. Deze kleine merel stond er alleen voor om het ijs te breken …
Al die tijd stond ik met de camera op het statief op nauwelijks 3 meter afstand van de merel aan de andere kant van de vijver. Hij ging rustig zijn gang en liet daarbij mij mijn eigen ding doen …
Met merels die zoveel vertrouwen in me hebben, ga ik ervan uit dat we ook dit voorjaar weer jonge merels in de tuin mogen begroeten.
Terwijl ik vorige week donderdag rond het middaguur nog wat foto’s van het smeltende ijs in de vijver stond te maken, hoorde ik plotseling geritsel in het bladerdek in de tuin …
Toen ik opkeek in de richting van het geluid, zag ik dat een merel een meter of drie verderop naarstig op zoek was naar wormen of insecten onder de bladeren …
Een tijdlang scharrelde de vogel daar wat rond, daarna liep hij om een grote pol siergras heen in de richting van de vijver. Even leek hij te twijfelen, wat is er met dat water …? leek hij te denken …
Een moment later liep hij toch nog een stukje verder en ging op de kei in het water staan. Gelukkig stond al die tijd mijn camera al op het statief …
“Kiekeboe!” leek deze jonge merel dinsdagochtend te willen zeggen, toen ik de tuin in liep …
Ik zat er al een paar dagen op te wachten. Op de langste dag van het jaar was het zover: voor de derde keer dit voorjaar had een clubje jonge merels het nestje in de pergola boven de vijver verlaten …
De eerste zat achter in de tuin al op ooghoogte in een struik, de tweede kuierde belangstellend het terras op, en een derde zag ik onverschrokken onder de schuttingdeur doorlopen. Dat was niet slim, want daar kon ik hem niet tegen katten beschermen, en die zijn er nogal wat in de buurt …
Gelukkig hielden pa en ma merel de gang van zaken in en rond de tuin nauwlettend in het oog. Ik geloof zelfs, dat de kleine vrijbuiter weer terug is gelokt met een lekkere worm …
Nummer vier bleef tot de volgende dag in de pergola zitten, waar hij geregeld nog een hapje kreeg toestopt. Twee dagen hoorden en zagen we ze her en der in de tuin rond scharrelen. Intussen hebben ze hun vleugels letterlijk en figuurlijk uitgeslagen. Nu maar hopen dat merels niet aan een vierde leg beginnen, want de klimop rond de pergola moet nu toch echt gesnoeid worden …
Maandagmiddag was het geschetter van de merels in de tuin van de buurvrouw een tijdlang niet van de lucht. Daar moest wat aan de hand zijn …
Niet veel later hoorde ik geritsel in het bladerdek rond de bamboe in onze tuin. Ik hoefde maar een paar stappen te doen, toen ik een jonge merel in de haagbeuk zag fladderen …
Op de grond leek tussen de bamboe nog een jong te zitten, maar die heb ik niet kunnen lokaliseren. Pa merel hield vanaf de schutting de zaak nauwlettend in het oog. En dat is maar goed ook met al die katten op de buurt. Nadat ik het jong in de haagbeuk op de foto had gezet, besloot ik me terug te trekken. Vanaf het terras en vanuit huis heb ik pa en ma merel de rest van de dag geholpen om rondzwervende katten uit de tuin te houden…
Op Koningsdag hadden twee jonge merels het veiligheidshalve gelukkig wat hogerop gezocht. Ze zaten hoog en droog in de prunus, waar ze ook regelmatig van hun natje en droogje werden voorzien …
Het voeren zelf heb ik niet gefotografeerd. Zodra één van de ouders ergens in de buurt op een tak of de schutting neerstreek, ben ik onder de boom vandaan gegaan om ze niet te storen. Maar omdat de voedseltransporten door bleven gaan, heb ik er vanaf het terras nog wel een stukje video van kunnen maken …
Rond het middaguur kwam pa merel nog even bij me op het terras. Daar ging hij parmantig voor me staan. Of hij dat deed om me te bedanken voor alle goede zorgen of omdat hij gewoon ijdel is, ik weet ’t niet …, maar ik heb er wel dankbaar gebruik van gemaakt …
Daarmee sluit ik dit vierluik over de merels af. Ik sluit echter niet uit dat er op enig moment nog een vervolg komt. Er wordt intussen namelijk hard gewerkt aan bouw en inrichting van een tweede nest. Ditmaal in de pergola boven de vijver. Kijk, daar gaat ma net met wat mos in de snavel naar het nest …
Kijkend naar de foto’s van gisteren, lijkt het misschien alsof al dat lekkers in de vorm van bessen, wormen en rupsen de merels kwam aanwaaien, maar niets is minder waar …
Er moest hard voor gezocht en gewerkt worden om die hongerige keeltjes het zwijgen op te leggen. Toen meneer merel op zeker moment met een radeloze blik in de ogen voor me op het terras stond, heb ik hem geadviseerd om nog maar eens in de buurt van de vijver rond te kijken. Achter de tobbe, bij de dotter …
Daar was mevrouw merel hem net een slag voor. Met trots legde ze even een vette worm, die ze net daarvoor bij de vijver te pakken had gekregen, voor me op het terras. Nadat ik er een foto van had gemaakt, nam ze hem via de veilige route achter in de tuin mee naar het nest bij de buurvrouw. Meneer merel zag ik enige tijd later met een snavel vol bessen die kant op gaan via de prunus …
Al snel waren ze weer terug. Eerst alleen meneer merel, daarna scharrelden ze samen aan de andere kant van de vijver bij de boomstam rond …
Ik sluit vandaag af met een foto van mevrouw merel, die met een paar bessen in haar snavel mooi werd uitgelicht door de zon. Morgen o.a. een paar foto’s van de jonge merels …
Afanja's Weblog 