Zwermende grutto’s

Gisteren liet ik hier al wat foto’s zien van weidevogels in het plasdras-land in de Surhuizumermieden. Omdat de vogels te ver weg bleven voor close-ups, ben ik me na enige tijd gaan richten op de grote groep vogels die in de verte regelmatig opvloog …

De zwerm vogels die de lucht vervolgens een tijdlang doorkliefde, bestond vooral uit grutto’s met daarbij af en toe wat kemphanen en kieviten. Hieronder een deel van de foto’s die ik daarvan heb gemaakt …

Zodra de vleugels voldoende waren gestrekt, streken ze weer neer in en rond de plas verderop in de landerijen …

Dan nog even dit …

Wie mijn rolmaatje Whilly en mij in actie wil zien tijdens ons ritje bij de Dellebuursterheide, kan daarvoor terecht op het weblog van mijn fotomaatje Jetske: De eerste kuier op wielen

De passage van een wulp

De grutto uit het vorige blogje stond nog maar net op zijn paal, toen mijn aandacht werd getrokken door een opvallend geluid. Het kon niet missen, er was een wulp in de buurt ….

Voor mijn doen wist ik de vogel verrassend snel te lokaliseren en in beeld te houden. Vrolijk jodelend vloog de prachtige vogel, die ik hier maar zelden zie, vlak voor me langs …

Verder naar het noorden zag ik dat hij de landing inzette, maar nadat hij de pony’s achter zich had gelaten, verloor ik hem uit beeld …

Tussen de grutto’s

We hadden onze broodjes al gegeten en we zaten er net over te praten om maar eens een stukje verderop te gaan kijken, toen de grutto’s plotseling in beweging kwamen. In kleine groepjes vlogen ze op uit het plasdrasland om zich te verspreiden over het omliggende land …

Niet ver bij ons vandaan zette een grutto aan de rechterkant van de weg de landing in, ik was net op tijd om de scène in beeld te vangen …

Helemaal opgaand in hun foerageergedrag, kwamen enkele grutto’s aan de andere kant van de weg stapje voor stapje mooier binnen het bereik van onze camera’s …

Het was mooi om te zien hoe verschillende koppeltjes samen op weg waren. Het zal niet lang meer duren, voordat de grutto’s zich verder over het gebied verspreiden en eieren gaan leggen …

Smienten in de vlucht

De plas rond de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder lag afgelopen week voor een groot deel weer vol met smienten, die zich zachtjes met wind en deining lieten meevoeren van zuid naar noord …

Wanneer ze te ver naar het noorden waren afgedreven, vloog er aan de oostkant van de grote vogelkijkhut zo nu en dan een groepje smienten op om aan de zuidkant van de plas weer neer te strijken …

Grote zilverreiger stijgt op

Nadat ik het weekend vooral binnen had gezeten, heb ik gisteren maar weer eens een rondje buitenom gemaakt. Hier en daar liepen wat schapen en een paard in de weilanden, verder waren ze goeddeels leeg. Zelfs de meeste ganzen hadden de vlakte verlaten om ergens enige beschutting tegen de harde wind te vinden. Maar ik trof het toch nog even …

In de buurt van Earnewâld heb ik de auto even in de berm laten uitrollen, toen ik verderop een grote zilverreiger zag staan. Hij stelde mijn geduld wel op de proef, maar ik werd er netjes voor beloond. Ruim vijf minuten later zakte hij even door zijn poten om op te stijgen. Dat was nog een hele operatie met de harde wind, maar zodra hij boven de bomen was, zag ik hem wegzeilen …

Een biddend torenvalkje

Na het treffen met de grote zilverreiger besloot ik mijn ‘rondje Earnewâld’ nu eens niet linksom te maken, maar rechtsom. Op die manier kijk je toch weer net even anders tegen de wereld aan. Dat bleek in dit geval een gelukkige keuze te zijn. Toen ik ergens halverwege het rondje een biddend torenvalkje zag, zat ik aan de goede kant om hem netjes in beeld te kunnen brengen …

Netjes is in dit geval betrekkelijk. Het terugzetten naar de fabrieksinstellingen van mijn camera heeft niet mogen baten om de scherpte terug te brengen. Pakweg 2/3 van de foto’s kwam ook nu weer niet lekker scherp uit de camera tevoorschijn …

Afijn, dit tweede treffen met een torenvalk in ruim een week tijd maakte de gemiste kansen van eerder dit jaar om er foto’s van te kunnen in eens helemaal goed. En dat is tegen het eind van het jaar ook wat waard …

Mijn week van de grutto (6)

Nadat ik de grutto in een lijst van bloemen had gefotografeerd, besloot ik terug te gaan naar de auto. De grutto’s waren hier bijna niet van hun palen te krijgen. Vermoedelijk zouden hier geen jonge grutto’s (meer) zitten. Daarom besloot ik bijna stapvoets een rondje door het gebied te rijden …

Een stuk verderop trof ik een heel andere situatie aan. Daar kwam de luchtmacht al in actie voordat ik ook maar kon stoppen om een foto te maken. Maar het leek niet op te kunnen die dag, want even later lukte dat wel met een fraaie reeks, al zeg ik het zelf ……

Iets verderop heb ik de auto in de berm gezet en ben ik uitgestapt. Er vlogen enige tijd een paar grutto’s luid roepend om me heen. Dat gaf me de kans om wat foto’s van de grutto’s in volle vlucht te maken …

Ook lukte het een paar maal om een aardige serie te maken van in het lange gras landende grutto’s. De kans is groot dat daar nog ergens pullen zouden rondlopen …

Maar hoe goed ik het grasland ook afspeurde, ik kreeg ze niet te zien. De grutto deed me nog één keer luidkeels de groeten en daar kon ik het mee doen. Maar dat was ook prima, mijn dag kon al lang niet meer stuk …