Terug op de dijk

Terwijl mijn fotomaatje Jetske zich nog goed vermaakte met de schelpen en wat dies meer zij, begon ik de dijk weer te beklimmen. Vanaf de zeekant is de klim minder steil, maar wel langer dan vanaf de landzijde. Halverwege de dijk heb ik nog even een foto gemaakt in de lengterichting van de oude palenrij …

Eenmaal boven gekomen, ben ik naar het (dubbelzijdige) bankje gelopen. Daar heb ik enige tijd lekker gezeten om mijn benen even wat rust te geven. Dit is trouwens een bijzonder bankje …

Hier heb ik op 31 mei 2003 één van mijn meest bijzondere fotoseries gemaakt. Die ochtend kwam de zon om 5:15 uur op tijdens een gedeeltelijke zonsverduistering. De eerste minuten leek het alsof de maan opkwam, maar al snel kreeg de zon zoveel kracht, dat er niet meer met onbeschermde ogen naar te kijken was. Wat je hieronder ziet is dus niet de maansikkel, maar de gedeeltelijk verduisterde zon …

Terug van 31 mei 2003 terug naar 29 november 2024. Vanaf het bankje op de dijk was het uitzicht over het Wad nog mooier en weidser dan beneden. Hier boven vandaan kon ik niet alleen de witte, maar ook de rode vuurtoren op Schiermonnikoog zien. Ook de Engelsmanplaat is op de laatste foto van de kleine serie hieronder te zien …

Wat er helaas ook te zien is, is een gaswinningsplatform. Afgelopen week heeft minister Hermans het besluit om definitief te stoppen met de gaswinning in de Waddenzee wéér uitgesteld. Ik vrees dat de NAM de regering zal uiteindelijk chanteren door iedere vorm van herstelbetaling van schade als gevolg van gaswinning te stoppen, tenzij het gas onder de Waddenzee ‘veilig’ mag worden gewonnen …

– wordt vervolgd

Op de bodem van ’t Wad

Fout, fout, fout! Het blogje van gisteren ontsnapte te snel. Terwijl ik nog het concept wilde opslaan, drukte ik per abuis op ‘publiceren’. We gaan hieronder dus eerst weer even twee stappen terug. We waren nog steeds aan het fotograferen op het Wad

Terwijl ik me bezig had gehouden met de schier oneindige verten in de richting van Schiermonnikoog, richtte Jetske haar camera aan de zeekant van de oude palenrij onder andere op de bodemschatten van het Wad …

Voordat ik mijn weg naar de vaste grond van de dijk vervolgde, heb ik ook nog even snel een paar foto’s van de bodem gemaakt. Veel tijd en energie heb ik daar niet meer in gestoken …

In tegenstelling tot Jetske heb ik me er niet aan gewaagd om even door de knieën te gaan. Nog afgezien van het feit dat het nodeloos krachtverlies oplevert bij het opstaan, leek het me ook geen pretje om daar gehurkt mijn evenwicht te verliezen …

Ik heb wel eens mooiere schelpenfoto’s gemaakt, maar die middag stelde ik me hier tevreden mee. Het werd tijd om de dijk weer te beklimmen …

– wordt vervolgd

Kijkend naar de einder

Ik was nog lang niet aan het eind van de palenrij, toen ik eens om me heen keek. Nog verder lopen leek me niet verstandig. Ik moest ook nog terug en daarna moest ik nog over de dijk zien te komen …

Het werd zowaar even druk op de plek waar ik stond. In de verte zag ik een paar fotografen naderen, terwijl een eenzame wandelaar juist de andere kant op liep …

Ik liet mijn blik even over het drooggevallen Wad glijden. Hoewel het beter zou zijn om deze opnamen vanaf een statief te maken, besloot ik toch even in te zoomen om een paar foto’s van Schiermonnikoog te maken maken. De witte vuurtoren – Schiermonnikoog heeft een witte èn een rode vuurtoren – staat precies 10 km ten noordoosten vanaf het punt waar ik stond …

Nadat ik een paar foto’s had gemaakt, besloot ik te beginnen aan de terugweg naar de dijk. Het eerste deel liep ik weer over het verharde dammetje, maar na enige tijd begon het toch weer te kriebelen …

– wordt vervolgd

De lange man bij ’t Wad

Na een ritje van tien km kwamen we aan op de plaats van bestemming …

– wordt vervolgd

Jullie weten wel, dat je de foto’s kunt vergroten als er een handje verschijnt als je er met de cursor overheen gaat, toch!?

Smaakvolle leegte

Aan de Alddyk bij Ljussens in het uiterste noordoosten van Fryslân ligt tussen de oude en de nieuwe Waddenzeedijk de smaakvolle leegte van het Waddengebied …

Ik houd van de leegte van dit landschap waar aardappelen en Waddengraan op zo’n mooie zomerdag de uitgestrekte akkers afwisselend tot de horizon vullen …

Onderweg naar Westhoek

We laten de kwelder bij Koehool achter ons en dalen de nieuwe zeedijk af. Op de foto hieronder zien we links de nieuwe zeedijk en rechts de enkele meters lagere oude dijk …

Nog weer wat verder naar rechts loopt aan de voet van de oude dijk De Sédyk. Deze weg gaat een paar kilometer verderop over in de Oudebildtdijk, met zijn lengte van 12,1 km één van de langste straten van ons land. Wij passeren onderweg naar de Westhoek o.a. het portret van Jan Andringa en Rinske Elsinga op een schuur bij hun boerderij aan het begin van de Oudebildtdijk …

Enkele honderden meters verderop komen we bij ons volgende doel: de Kwelder Westhoek. Terwijl Jetske op de parkeerplaats aan de praat raakte met een vogelaar uit de streek, beklom ik alvast de trap naar de kruin van de dijk …

Hoewel er een tiental auto’s op de parkeerplaats stond, was er op de dijk en de kwelder geen levende ziel te bekennen. Het monument ‘de Poerdersramp’ stond nog mooi glanzend op de kruin van de dijk en verder heerste er rust en stilte …

Morgen meer en tot die tijd nog even dit …

Het tv-programma ‘Vroege vogels’ zond in oktober 2021 een aflevering uit over de dynamiek van de Waddenkust. Er komen o.a. beelden voorbij van de kwelders bij Koehool en Westhoek, er wordt ingegaan op de verandering van de zeestromingen na aanleg van de Afsluitdijk en men gaat op onderzoek op de kwelder bij WesthoekVan harte aanbevolen om zo mogelijk nog even terug te kijken: https://www.bnnvara.nl/vroegevogels/videos/569734

Schoffelaars en schapen

Er worden niet alleen (poot)aardappelen geteeld achter de zeedijk. Ergens in de buurt van Sexbierum reden we langs akkers waar groenten geteeld worden. Tijdens de tussenstop die we daar maakten, beklom Jetske de dijk om te bekijken of daar vogels op het Wad te zien waren. Ik richtte mijn camera even op het akkerland waar ik een trekker dichterbij zag komen …

Een stukje verderop stopte de trekker met twee passagiers. Zodra ze waren afgestapt, werd duidelijk dat de mannen op hun werkplek waren aangekomen, het waren schoffelaars. Onkruid wieden is hier nog handwerk. Ik vind dat mooi, want dat betekent volgens mij dat we hier te maken hebben met biologische akkerbouw. Mogelijk gaat het om het biologisch-dynamische akkerbouw en groentebedrijf Waddengeluk

Bij de nadering van een kudde Friese dijkschapen maakten we enkele kilometers verderop nog eens een tussenstop …

Jetske maakte van de gelegenheid gebruik door een tamelijk intensieve relatie met een schaap op te bouwen. Het kwam net niet tot een kusje …