Tagarchief: zandpad

Bij de Lippenhuisterbrug

Geplaatst op door

Eén van de eerste ritjes op de iLark bracht me vorige week terug naar de Lippenhuisterbrug (OpenStreetMap) aan de Zandlaan tussen Beetsterzwaag en Lippenhuizen. Hier speelde zich het boek ‘Feroaring fan lucht’ (‘Verandering van lucht’) af, mijn favoriete boek uit 1971 van de Friese journalist/schrijver Rink van der Velde. Ik heb hier eerder in juni 2023 een blogje over geschreven: Feroaring fan lucht …

bij de Lippenhuisterbrug

Het schijnt tegenwoordig een geliefd plekje te zijn bij libellenkenners. Vorige week lukte het om er een paar parende korenbouten (denk ik) en een bloedrode heidelibel te fotograferen. Vanaf het bruggetje kon ik ook een paar bloemen van het pijlkruid vastleggen …

bloeiend pijlkruid
twee parende oeverlibellen
een bloedrode heidelibel

Het bruggetje overspant het riviertje it Alddjip of Koningsdiep. Het riviertje kronkelt, omgeven door weilanden en boswallen, van Bakkeveen naar Akkrum. De afgelopen jaren is het gebied steeds mooier geworden. Het oude riviertje is zoveel mogelijk teruggebracht in zijn originele bedding. En dat komt flora en fauna zeer ten goede …

het Alddjip of Koningsdiep in westelijke richting

Lijnenspel van een radiotelescoop

Geplaatst op door

Nadat de adders uit beeld verdwenen waren, besloten Jetske en ik een stukje in westelijke richting langs het Dwingelderveld te gaan. Terwijl Jetske over het zandpad liep, rolde ik over het fietspad. Daar was het nog oppassen, want er bleef maar weinig ruimte over om fietsers te laten passeren …

langs het Dwingelderveld

We waren net voorbij de radiotelescoop, toen het apparaat plotseling vervaarlijk begon te zoemen. We bleven even staan om te zien hoe de schotel in westelijke richting werd gedraaid. Ook een fietser nam even de tijd om ernaar te kijken. Een passerende amazone trok zich van dit alles niets aan, zij vervolgde onverstoorbaar haar weg …

mijn fotomaatje en een fietser zijn gestopt om naar de Radiotelescoop Dwingeloo te kijken
een amazone passeert de Radiotelescoop Dwingeloo
de fietser staat nog naar de radiotelescoop te kijken, de amazone rijdt gewoon door

Een stuk verderop nestelden ons op een bospaadje om onze broodjes te eten. Half zon half schaduw, meer hoeft het niet te zijn. Tussen een paar bomen door hadden we zicht op de grote open vlakte van het Dwingelderveld. Boven ons ruisten de jonge groene bladeren in de kruin van de bomen …

uitzicht naar voren
uitzicht naar boven

Naast ons hoorden we een stuk verderop zo nu en dan het geluid van de radiotelescoop, dan werd de schotel weer een stukje gedraaid. Normaal gesproken gebeurt dat maar weinig, aldus Jetske. Ze vermoedde dat er demonstraties werden gegeven voor een groep bezoekers …

de radiotelescoop doemt op achter de bomen

Toen we er enige tijd later opnieuw langs kwamen, heb ik de gelegenheid te baat genomen om nog wat foto’s van het lijnenspel van die grote schotel te maken. Hij werd nu niet alleen horizontaal, maar ook verticaal gedraaid …

lijnenspel van de radiotelescoop
lijnenspel van de radiotelescoop
lijnenspel van de radiotelescoop
lijnenspel van de radiotelescoop
lijnenspel van de radiotelescoop

Zodra ik tevreden was, rolden en liepen we naast elkaar verder. Jetske nam me mee naar een van haar favoriete vogelplekjes in het Dwingelderveld …

in het Dwingelderveld

Terug naar de Catspoele

Geplaatst op door

Vanaf het oude bankje bij het bruggetje liepen en rolden we via dezelfde route terug. Langs de oude eik, over het lange rechte pad, door het net wat te krappe klaphekje en door het bos …

een lang pad in zuidelijke richting

En zo kwamen we vanzelf weer langs de Catspoele. Omdat Jetske op dat moment even was achtergebleven in het bos om daar nog een paar foto’s te maken, rolde ik nog even weer naar de libellenvlonder …

Dit is voor mij een mooi moment om even de tweede ringslang van die dag te tonen. De eerste ringslang was ’s ochtends van oost naar west over gestoken. De tweede zwom korte tijd later in tegengestelde richting vlak voor de vlonder langs. Dit exemplaar liet ook een paar maal zijn tastende en ruikende tong mooi zien …

een ringslang in de Catspoele
een ringslang in de Catspoele
een ringslang in de Catspoele
een ringslang in de Catspoele
een ringslang in de Catspoele

Verder was er op het eerste gezicht niet veel te zien. Maar schijn bedriegt …

bij de Catspoele

– wordt nog één keer vervolgd

Een kikker langs het pad

Geplaatst op door

Nadat we een tijdlang lekker op de libellenvlonder hadden gezeten, vervolgde we onze tocht. Om dichter bij de Dellebuursterheide te komen, moesten we een stukje door het bos. Whilly liet hier zien dat hij ook best een stukje kan klimmen …

we gaan een stukje door het bos

We kwamen uit bij een lang pad, dat in noordelijke richting langs de heide in de naar een paar andere vennetjes voerde. Voordat we die kant op gingen, besloten we hier eerst even een broodje te eten. Bij gebrek aan een bankje maakte Jetske het zich gemakkelijk op een al jaren geleden omgevallen boom …

een lang pad in noordelijke richting langs de Dellebuursterheide

Voordat we aan de broodjes toe waren, dook Jetske echter naar het gras. In eerste instantie zag ik niet waar ze mee bezig was, maar toen ik eens wat beter keek, zag ik dat ze een kikker had gevonden. Het was weliswaar geen mooie blauwe heidekikker, maar toch een leuk beestje …

Jetske is neergeknield voor de kikker
oog in oog met een kikker in het gras
een kikker in het gras
een kikker in het gras
de kikker zit in het gras, terwijl van rechts Jetske nadert met haar schaduw en haar camera

Na het intermezzo met de kikker waren we dan toch aan onze broodjes toe. Omdat Jetske een pak tweedrank had meegenomen, hoefden we niet eens op water en brood te leven …

in de verte lopen een paar naderende wandelaars

Daarna begonnen we aan het lange rechte pad naar het noorden. De kuilen vermijdend, had Whilly weinig problemen met dit pad. En dat was maar goed ook, want lopend zou ik er niet aan zijn begonnen. Dan was ik nog even bij de vlonder gebleven, om daar vandaan stukje bij beetje terug te gaan naar de auto …

verder mogen we niet
vogelbroedterrein - verboden toegang

Aan het eind van het pad werd onze weg i.v.m. de vogelbroedtijd versperd door een afsluitboom met een bord. Er zat niets anders op dan naar links te gaan. Dat was geen straf, want daar was het ook mooi. Wat te denken van deze majestueuze eik, om maar eens wat te noemen …

we vervolgden ons pad en kwamen langs een indrukwekkende boom

– wordt vervolgd

Aan de rol met Jetske en Whilly

Geplaatst op door

Vrijdag stond er weer een fotokuier met fotomaatje Jetske op het programma. Omdat ik al dagenlang slechte benen had, stelde ik voor om Whilly maar eens mee te nemen de natuur in. Het mooie droge weer maakte het mogelijk om meteen maar voor een pittig parkoers te kiezen. Op het parkeerterreintje tussen het Diakonievene en de Dellebuursterheide (OpenStreetMap), zette ik onder toeziend oog van Jetske Whilly in elkaar …

de Whill tijdens het eerste ritje in de natuur

Terwijl Jetske vlot voorwaarts stapte, kreeg Whilly het meteen flink voor zijn kiezen. Om van het half verharde parkeerplaatsje af te komen, moesten we eerst over een stuk met gebroken puin, dat nog niet was gewalst of vastgereden. Maar goed, Whilly en ik bereikten samen de weg, die we meteen recht overstaken. Daar wachtte de volgende uitdaging. Het zandpad was door het droge en warme weer hier en daar bedekt met een laag stuifzand. Het viel Whilly zwaar om daar doorheen te ploegen. Nu eens naar links en dan weer naar rechts uitwijkend, zocht ik mijn weg over de hardste delen van het pad …

Jetske loopt over een zandpad met haar cameratas op wieltjes

Na enige tijd bereikten we het eerste doel van ons ‘kuierritje’: de Catspoele in de Dellebuursterheide. Daar kon Whilly het even kalm aan doen. Rustig over het vlonderpad naar het uitkijkpunt rijden, lag hem duidelijk beter dan grind en los zand. Het was stil op de vlonder, behalve Jetske en mij was er nog een fotografe aanwezig …

de Catspoele bij de Deelbuursterheide

Ook op en in het water was het stil. Een dodaars dook regelmatig even op of onder, en aan de overkant dobberden een paar eenden op het water. Dat was het wel zo ongeveer …

een dodaars dobbert op de Catspoele
aan de andere kant van de poel zwommen een paar eenden

We zaten er genoeglijk. Wachtend op de dingen die hopelijk zouden komen, keken we uit over het water. Af en toe werd er een praatje gemaakt met passerende wandelaars/fotografen …

een rietpluim tegen de achtergrond van een bos

– wordt vervolgd

Op een bankje bij een poel

Geplaatst op door

Terwijl Jetske nog in het bos aan de andere kant van de poel van Dien rondstruinde, maakt ik het me gemakkelijk op het bankje bij de Poel …

een bankje bij de Poel van Dien

Toen Jetske zich na enige tijd bij me voegde op het bankje, had ze meteen onze rugzakken met water en broodjes meegenomen. Dit was ten slotte een prima plekje om even te lunchen. Het was alleen jammer dat zon het liet afweten, want de herfstkleuren wilden niet echt lekker sprankelen. Door die wolken in combinatie met de wind begonnen mijn bovenbenen na verloop van tijd af te koelen …

herfstkleuren bij de Poel van Dien
herfstkleuren bij de Poel van Dien
herfstkleuren bij de Poel van Dien
herfstkleuren bij de Poel van Dien
toenemende bewolking boven de Poel van Dien

Tijd om weer eens een stukje verderop te kijken. We waren hier over een zandpad gekomen, dus moesten er ook weer over dat zandpad weg. We zaten nog maar net in de auto of de zon begon te schijnen …

zandpad in de richting van Vledderveen

Een laat lammerseizoen?

Geplaatst op door

Het mooie herfstweer lokte me weer eens terug naar een oude liefde, het Weinterper Skar. Ik besloot nu eens een keer te starten op de parkeerplaats aan de Nije Heawei aan de westkant van het gebied …

bij de parkeerplaats aan de westkant van het Weinterper Skar

Ik was nog maar net op weg, toen ik aan de rechterkant van het pad een in plastic verpakt affiche zag hangen. Benieuwd naar de tekst boog ik me voorover om de tekst te kunnen lezen. Hmmm … kennelijk was er in het Weinterper Skar sprake van een laat lammerseizoen … 😉

een affiche in glimmend plastic aan een paal
een tekst over het lammerseizoen dat hier in de herfst schijnt te zijn

Bij gebrek aan dartele lammetjes vervolgde ik mijn weg. Al snel was ik bij de slagboom aan het eind van de verharde weg. Vanaf dit punt is in november 2016 de weg weggehaald. Sindsdien ben ik maar een paar keer voorbij deze slagboom geweest …

een slagboom verhindert autoverkeer in het gebied

Het was geen straf om er te lopen. Om te beginnen vond ik er de eerste paddenstoelen van het jaar. Maar nog mooier vond ik de twee blauwe knopen, die vlak langs het pad stonden te bloeien …

paddenstoelen naast het pad
twee bloemetjes van de blauwe knoop naast het pad

Aan het begin van het blauwgrasland aan de linkerkant van het pad merkte ik dat het genoeg was geweest. Het tweede bankje, dat eind 2016 ter compensatie van het verwijderen van de weg is geplaatst, stond nog ruim 200 m verder. Dat ging ‘m niet meer worden, ik moest tenslotte ook weer terug naar de auto …

hooiland aan de linkerkant van het pad

– wordt vervolgd