Nadat we de rietsnijder achter ons hadden gelaten en we voor de tweede maal terug waren bij de auto, vroeg ik Tijmen of hij terug wilde naar beppe en Pepijn of dat hij eerst nog ergens anders naar toe wilde. Omdat Tijmen eerst best nog even ergens anders naar toe wilde, stelde ik voor om even bij het meer De Leijen te kijken, en dat leek Tijmen een prima plan. Ik besloot het ritje naar de Leijen te beginnen met een kleine omweg. Wie weet, met een beetje geluk zouden we de zwarte ree en zijn maatjes op hun vaste plekje kunnen spotten. En we hadden geluk!
“Kijk pake, daar staat een ree, ” zei Tijmen een minuut of vijf later, terwijl hij naar het hooiland links van de weg wees. Omdat ik de zwarte ree – die bruiner leek dan bij eerdere ontmoetingen – al even in het vizier had, liet ik de auto alvast rustig uitrollen in de berm. Nadat Tijmen zijn camera uit het wat krappe tasje had gewurmd, zei ik tegen hem dat hij maar rustig uit moest stappen en dan voorzichtig voor de auto moest gaan staan om foto’s te maken. Zodra Tijmen voor de auto stond, kwam een tweede ree overeind uit het gras. En zo kon Tijmen dit bijzondere stel fotograferen. De eerste foto is van Tijmen, is hij niet prachtig!? Ik vind het razend knap, vooral omdat de reeën toch op een flinke afstand van ons liepen …
Zelf had ik intussen het autoraampje aan de bestuurderskant naar beneden laten zakken, zodat ik ook een paar foto’s kon maken zonder de dieren teveel te verontrusten. De beide dieren gingen intussen in rustig tempo aan de wandel …
Midden in het stuk land stond een knobbelzwaan, daar hield de voorste ree even halt, en dat leverde toch wel weer een bijzonder plaatje op …
De onderstaande foto vond ik het totaalbeeld van de reeën, de ganzen, de scholekster en het hek op de achtergrond wel aardig …
Met een high five kwam Tijmen even later weer naast me zitten: “Wij hebben echt een geluksdag, hè pake,” zei hij glunderend. Dat kon ik alleen maar bevestigen, want toen ik hier onlangs met mijn fotomaatje langs kwam, was er geen ree te zien …
Op mijn vraag of hij ook na dit avontuur nog naar het meer wilde, knikte Tijmen bevestigend met een brede glimlach.
Afanja's Weblog 