Droge weiden en natte natuur

Hat kan niet altijd en overal feest zijn. Nadat we eerder de veel fotogeniekere ouderwetse pakjes hooi hadden gezien, kwamen we verderop langs een weiland waar van die lelijke grote zwarte plastic balen lagen …

Een ooievaar en een blauwe reiger leek het niets uit te maken. Zij scharrelden op zoek naar voedsel rustig tussen de grote zwarte balen rond …

Bijna aan het eind van de Bûtendiken ligt tegenover het Noordergemaal een waterrijk stuk natuur aan beide zijden van It Krûme Gat. Gedurende het jaar zijn er diverse vogelsoorten die hier een tijdlang neerstrijken …

Toen wij er langs kwamen, was een broedeilandje goed bezet met visdiefjes. Het was er een drukte van belang, want er werd voortdurend heen en weer gevlogen …

Verder ademde het gebied rust. Een klein stukje naar rechts zat een nijlgans wat te suffen op een grote kei. Wij hadden daar geen tijd voor, we moesten verder om op tijd bij de pont te zijn …

Een prachtige berm

De foto’s die ik tot nu toe van ons ritje van vorige week vrijdag heb getoond, zijn bijna allemaal aan de noordkant van de Bûtendiken gemaakt. Ergens halverwege de weg begon de berm aan de zuidkant mooi te kleuren …

Nadat we onze vervoersmiddelen op de standaard hadden gezet, hebben we onze camera’s eens goed aan het werk gezet in die mooie kruidenrijke berm. Tussen de bloemen fladderden meer vlinders rond dan ik dit jaar tot nu toe had gezien …

Hooibalen en hokkelingen

Direct naast van het haventje van Smalle Ee ligt een deel het erf van de boer aan de overkant van de Bûtendiken. Hier stalt de boer vaak een deel van zijn materieel. Die dag stonden er een paar oude trekkers en o.a. een wagen met pakjes hooi …

Als ik hier met de auto langs kom, rijd ik meestal zo door, maar het was voor ons samen nu wel even de moeite waard. Die oude trekkers en de pakjes hooi zonder dat foeilelijke plastic doen me toch weer even weer terugdenken aan mijn jongste jaren rond de boerderij. Aan de overkant van de weg werden de pakjes hooi van een tweede wagen afgeladen in de schuur. Krachtpatserswerk …

Een stukje verderop langs de Bûtendiken stond een veel modernere trekker met een wagen half in de berm aan linkerkant van de weg. Rechts kwam net de boer aanlopen, die zijn hokkelingen naar het weiland had gebracht …

Zoals dat hoort te gaan met hokkelingen, kwam de hele ca. twaalf koppen tellende kudde achter de boer aan. Even stonden ze beteuterd toe te kijken, toen de boer het hek vast maakte. Daarna dropen ze teleurgesteld af …

Zodra ze ons zagen, leken ze de boer echter vergeten te zijn. In bedaard tempo kwam de hele club op ons af om zich aan de andere kant van de sloot in een lange rij voor ons op te stellen. Na een alleszins hartelijke begroeting vervolgden wij onze weg …

Het haventje van Smalle Ee

Vorige week vrijdag heb ik met fotomaatje Jetske op fiets en iLark een rondje met het pontje gedaan. Kort nadat we Drachten achter ons hadden gelaten, passeerden we het haventje van Smalle Ee. Omdat het water er als een spiegeltje bij lag, stelde ik voor om daar meteen maar even een korte stop te maken …

Met welgeteld 12 vaartuigen, variërend van roeiboot tot speedboot, was het haventje goed gevuld. Met bijna rimpelloze weerspiegelingen en het uitzicht over de landerijen in de richting van de Smalle Eesterzanding, ademde het één en al rust …

Libellen rond de vlonder

Het vennetje in het Wallebos stelde me niet teleur. Integendeel, het was er prachtig. Hoewel het nog geen kilometer bij de Lippenhuisterbrug vandaan is, was het nog niet eens zo makkelijk om er te komen. Het is een mooi wandelgebied met een paar pittige heuveltjes. De toplaag van het smalle paadje bestond er uit los zand waar de iLark de grootste moeite mee had. Met Whilly hoef ik er voorlopig niet eens aan te beginnen. Maar eenmaal ter plekke was het een feestje. …

Om te beginnen kreeg ik al meteen een mooie grote keizerlibel voor de lens. Die foto’s liet ik hier gisteren al zien. Daarna lukte het om aan de overkant van het vlonderpad verschillende azuurwaterjuffers in beeld te vangen. Daarmee was het wel tijd om weer terug te scharrelen naar de iLark, want ik wil ook niet al te wankel over zo’n vlonder lopen. Naast mijn e-step stond een mooie, recht afgezaagde boomstronk. Dat was een fijn plekje om even te zitten en wat te drinken en een stukje koek te nemen. En alsof dat nog niet genoeg was, kon ik daar even later een paar foto’s maken van een prachtige venwitsnuitlibel. Een prachtige primeur …

Moge duidelijk zijn, dat mijn dag goed was.

In het Wallebos

Nadat ik genoeg had gezien en gefotografeerd bij het bruggetje over het Alddjip, besloot ik op zoek te gaan naar een plekje, waarvan ik het bestaan kende, maar waar ik nog nooit was geweest. Het betreft een vennetje in het Wallebos, dat is ’t bos aan de westkant van de Zandlaan (OpenStreetMap). Nadat ik eerst even mis reed, kwam ik na een tijd uit bij het vlonderpad over het bedoelde vennetje …

Ik parkeerde de iLark en liep goed om me heen kijkend het vlonderpad op. Mijn aandacht werd meteen getrokken door een boomstam midden in het vennetje. Maar toen ik mijn ogen over de bladeren rond die stam liet glijden, werd ik blij verrast met een grote keizerlibel, die eitjes aan het afzetten was …

morgen meer

Bij de Lippenhuisterbrug

Eén van de eerste ritjes op de iLark bracht me vorige week terug naar de Lippenhuisterbrug (OpenStreetMap) aan de Zandlaan tussen Beetsterzwaag en Lippenhuizen. Hier speelde zich het boek ‘Feroaring fan lucht’ (‘Verandering van lucht’) af, mijn favoriete boek uit 1971 van de Friese journalist/schrijver Rink van der Velde. Ik heb hier eerder in juni 2023 een blogje over geschreven: Feroaring fan lucht

Het schijnt tegenwoordig een geliefd plekje te zijn bij libellenkenners. Vorige week lukte het om er een paar parende korenbouten (denk ik) en een bloedrode heidelibel te fotograferen. Vanaf het bruggetje kon ik ook een paar bloemen van het pijlkruid vastleggen …

Het bruggetje overspant het riviertje it Alddjip of Koningsdiep. Het riviertje kronkelt, omgeven door weilanden en boswallen, van Bakkeveen naar Akkrum. De afgelopen jaren is het gebied steeds mooier geworden. Het oude riviertje is zoveel mogelijk teruggebracht in zijn originele bedding. En dat komt flora en fauna zeer ten goede …