Categorie archief: MS

Het loopt licht met twee

Geplaatst op door

Tot 2016 was het Weinterper Skar mijn favoriete natuurgebied. Een paar maal per week maakte ik er steevast een wandeling. Soms maakte ik een fotokuier aan de zuidkant, maar meestal liep ik naar het bankje bij de dobbe aan de noordkant van het Skar. Tegenwoordig is de afstand van 700 meter naar dat bankje me helaas te groot …

een bankje aan de noordkant in het Weinterper Skar

Tegenwoordig kies ik weer voor de zuidkant. Daar is in het kader van natuurcompensatie i.v.m. de verdubbeling van de N381 eind 2016 op mijn verzoek een bankje geplaatst. Dat bankje staat op 250 meter vanaf de parkeerplaats. Dat was ook de korte wandeling die ik voorstelde te maken bij het weerzien met mijn oud-studiegenoot Andries van de P.A. in Drachten.

Hoewel we elkaar na 45 jaar in het passeren waarschijnlijk niet herkend zouden hebben, werd het een hartelijk weerzien. Gewapend met mijn trekkingstokken stelde ik voor om naar dat bankje te wandelen. Er viel genoeg te praten, en dan is 250 meter niet zo ver. Ook op het bankje hielden we het goed pratend over elkaars levensverhaal en carrière …

het in 2016 geplaatste bankje aan de zuidkant van het Weinterper Skar

Bewolking en wind hielden de temperatuur vooral voor mijn bovenbenen net wat te laag om langere tijd lekker op het bankje te kunnen zitten. Daarom stelde ik voor om nog maar even door te wandelen naar een tweede bankje, dat 250 meter verder naar het zuiden staat. “Do moatst ek noch werom, hè” waarschuwde Andries nog. De benen voelden echter krachtig, dus ik durfde het wel aan …

herfsttinten in het Weinterper Skar

We waren ook zomaar bij het tweede bankje aangekomen, het loopt nu eenmaal licht met zijn tweeën. Ook op het tweede bankje hielden we het makkelijk pratend. Maar na enige tijd zijn we toch maar weer in dezelfde twee etappes terug gelopen naar de parkeerplaats. Daar hebben we bij het afscheid afgesproken om volgend voorjaar nog eens een afspraak te maken. Om dan wat verder te kunnen komen, moet tegen die tijd Whilly maar weer mee. Dat is me op goed rollende paden afgelopen jaar samen met fotomaatje Jetske ook een keer of drie uitstekend bevallen …

herfsttinten in het Weinterper Skar

Terugblikkend zijn de ontmoeting en de wandeling de extra rustdag, die ik gisteren op de waarschijnlijk laatste zachte dag van 2025 noodgedwongen heb moeten nemen, dubbel en dwars waard geweest. Zoals mijn eerste neuroloog al zei: “Ga gerust af en toe eens even over je grens, daar kun je in principe niets mee vernielen.” Ik ben die uitdaging woensdag dan ook graag aangegaan. Daarna is een roestig dagje helemaal niet erg …

weerspiegelde sluisdeuren in de Opsterlandse Compagnonsvaart

Bekend met MS

Geplaatst op door

Vandaag even extra editie over heel herkenbare MS klachten, nadat ik vanmorgen eerder al wat foto’s van herfstbladeren in het bos had gepubliceerd: https://wp.me/pHUJ-lnU.

Ik werd vanmorgen weer eens wakker met zwabberbenen, daarom ben ik de dag weer heel rustig begonnen met koffie en koek. Daarna ben ik zoals gebruikelijk de tuin even in gelopen. Na een paar keer rustig heen en weer lopen zat er weer voldoende pit in de benen om voorzichtig even wat blad te ruimen. Daar zou Aafje blij mee zijn. 😉

Teug binnen keek op de pc naar het Journaal van 11 uur. Meteen daarna volgde er een vooraankondiging van het programma ‘Tijd voor Max’ van 11:15 – 12:00 uur op NPO 1. Ik kijk daar anders nooit naar, maar mijn interesse werd gewekt door de aankondiging dat Bert Maalderink (verslaggever bij Studio Sport) zou vertellen over de podcast ‘Bekend met MS’, die hij samen met het Nationaal MS Fonds heeft gemaakt.

Ik had daar al over gehoord, maar toen Maalderink na ongeveer 20 minuten in beeld kwam, werd ik toch geraakt door zijn herkenbare verhaal. Na een voorgeschiedenis van ongeveer 4 jaar met diverse klachten, kreeg Maalderink in 2023 de diagnose MS. Bij Studio Sport lukte het werken na verloop vooral in de zomer niet meer. Dat resulteerde uiteindelijk in het maken van de podcast.

Als het over zijn klachten gaat, somt Maalderink een voor mij heel herkenbaar rijtje op:

‘Ik kan slecht tegen fel licht en andere prikkels zoals licht en geluid, da’s gedoe. Verder heb ik o.a. last van vermoeidheid, gevoelloosheid in vingertoppen. Hersenmist is ook zoiets, dat het moeilijk is om makkelijk te denken. Bij elkaar heb ik wel zo’n 10 dingen die ik wel een beetje heb. Geen heel groot drama op dit moment, maar het is wel lastig.’

Ik denk, dat ik straks maar eens naar die podcast ga luisteren. Hij is hier te vinden:

In deel 4 vertelt Bert Maalderink zijn eigen verhaal. Ik vind het een aanrader: https://podcasts.apple.com/us/podcast/aflevering-4-bert-maalderink/id1844823624?i=1000734757818

20 jaar bloggen

Geplaatst op door

Vandaag is het 20 jaar geleden dat ik In de aanloop naar de geboorte van onze oudste kleinzoon ben begonnen met bloggen. Het was ook precies een jaar, nadat ik de diagnose MS had gekregen. Op zoek naar een manier om daar fysiek en mentaal zo goed en gezond mogelijk mee door het leven te gaan, leek het me een goed plan om dagelijks een wandeling in de natuur te maken en daarvan in woord en beeld verslag te doen op mijn blog ‘Afanja’s kuierkiekjes’. Dat idee werd van harte ondersteund door mijn toenmalige neuroloog. Hieronder staat een aantal foto’s die ik in de laatste week van oktober 2005 heb gepubliceerd op mijn eerste weblog …

kleurrijke herfstbladeren tegen een schutting

Meer dan 10 jaar lukte het ook echt om vrijwel dagelijks naar buiten te gaan en ergens een stuk te wandelen en onderweg wat te fotograferen. Wel werden de afstanden steeds wat korter, maar dat was op zich ook niet zo gek. De bijkomende kwaal Acnes heeft me vanaf 2016 geen goed gedaan. Heftige zenuwpijn maakte gedurende een aantal jaren enigszins normaal functioneren vrijwel onmogelijk. Vanaf die tijd is er ook paar maal voor langere tijd een gat op mijn weblog ontstaan …

een wandeling langs het riviertje de Drait
in het Weinterper Skar
paddenstoelen - honingzwam
herfst in het bos bij Olterterp
op de heide van It Mandeflid bij Bakkeveen

Nog steeds probeer ik regelmatig even de natuur in te gaan om te fotograferen. Maar dat komt er niet elke dag meer van, daarvoor is de MS intussen te ver gevorderd. De ene dag is daarbij de andere niet, maar eerlijk is eerlijk, ver kom ik meestal niet meer bij de auto vandaan. Daarom werd het tijd om weer eens op zoek te gaan naar een nieuwe prikkel om weer een nieuw perspectief te krijgen. Daarover morgen meer …

Een dode sprinkhaan

Geplaatst op door

Eigenlijk stond er een dagje met mijn fotomaatje op het programma, maar kijkend naar de weersverwachting voor vandaag, heb ik voorgesteld om het maar even uit te stellen. De lage temperatuur heeft in combinatie met de wind een te groot effect op mijn benen. De mensen die hier al langer meelezen, weten dat mijn ‘inwendige thermostaat’ beschadigd is door de MS. Daardoor heb ik maar een kleine marge tussen ca. 18°C en 23°C, waarin mijn onderdanen draagkrachtig zijn en ik me goed voel. Totdat de temperaturen weer onder de 5°C dalen, blijft het behelpen. Zodra de temperaturen lager zijn dan 5°C kan het thermisch ondergoed weer uit de kast. Dat geeft me dan weer meer vrijheid …

er hangt een dode sprinkhaan aan een zaaddoosje van de blauwe iris

Afijn, ik ben niet de enige die het lastig heeft. Toen ik woensdag even wat door de tuin drentelde, zag ik iets aan één van de zaaddoosjes van de blauwe iris hangen. Dichterbij gekomen zag ik dat het een sprinkhaan was, die het ook niet makkelijk had …

er hangt een dode sprinkhaan aan een zaaddoosje van de blauwe iris
er hangt een dode sprinkhaan aan een zaaddoosje van de blauwe iris

Het was een dode sprinkhaan, die daar mooi aan een zaaddoosje hing. Nu is het alleen nog de vraag of het stoffelijk overschot wordt weggewerkt door een spin of dat het ten prooi valt aan schimmels. Daarmee vergeleken sta ik er nog goed voor … 😅

er hangt een dode sprinkhaan aan een zaaddoosje van de blauwe iris

Feest bij het Mirnser Klif

Geplaatst op door

Van het Oudemirdumer Klif reden we via Oudemirdum en de oude luchtwachttoren naar het ruim 5 kilometer verderop gelegen Mirnser Klif. Het Mirnser Klif is net als de andere Friese kliffen ontstaan in de laatste ijstijd. Het Mirnser Klif is ongeveer anderhalve meter lager dan het Oudemirdumer Klif waar we eerder waren …

De grootste troef van het Mirnser Klif is, dat het een strandje heeft. Op het hoogste punt van het klif staat al heel lang een paviljoen, dat twee jaar geleden helemaal is vernieuwd. Je kunt er op het terras genieten van een versnapering met uitzicht over het IJsselmeer …

we komen aan bij het Mirnser Klif

Toen we vorige week vrijdag afdaalden naar het strand, zag ik meteen dat er een groot aantal stoelen en een lessenaar stonden opgesteld aan de rand van het strand. Dichterbij gekomen zag ik dat er in de schaduw van de boom foto’s werden gemaakt van een bruidspaar. Het gelukkige paar stond blijkbaar op het punt te gaan trouwen hier op het Mirnser strand …

in de schaduw van de boom staat een bruidspaar
het bruidspaar wordt in de schaduw van de boom gefotografeerd
het bruidspaar loopt een stukje verderop de natuur in

Jetske en ik hadden intussen een mooi zitplekje gevonden naast het koepeltje. Met aan de ene kant uitzicht op de huwelijksplek en aan de andere kant zicht op het IJsselmeer. Een mooi plekje om onze broodjes en wat drinken tevoorschijn te halen …

aan de oever van het IJsselmeer, links is een veiligheidslijn met balletjes te zien
de veiligheidslijn met balletjes, links is voor de surfers, recht is voor de zwemmers
de veiligheidslijn met balletjes, links is voor de surfers, recht is voor de zwemmers

Terwijl ik daarna nog even bleef zitten, liep Jetske even naar de waterkant. Zo kon ik mooi een oogje houden op Jetskes’ cameratas. Toen Jetske enige tijd later terug kwam, liep ik op mijn beurt ook even naar de waterkant om daar wat foto’s te schieten …

verderop zijn twee kitesurfers te zien

– wordt vervolgd

Langs Minneminnespaad

Geplaatst op door

Nadat we een paar plaatjes hadden geschoten van het huisje van de laatste visser van het klif, begonnen we aan de wandeling over het ruim 300 m lange Minneminnespaad in de richting van het IJsselmeer. Gelukkig was het met een temperatuur net boven de 20°C helemaal mijn weer, zodat ik de wandeling wel aandurfde …

het begin van het pad naar het Oudemirdumer Klif

Het weiland links van het pad werd bevolkt door wat jongvee. Rechts waren in de verte de zachte glooiingen van Gaasterland te zien. Het paadje lag er trouwens keurig bij. De klinkers waren vervangen door asfalt, zodat ik er goed uit de voeten kon. Dat betekent bovendien, dat ik in de toekomst zo nodig ook met de rolstoel makkelijk op het Oudemirdumer Klif kan komen …

fotomaatje Jetske loopt met haar rollende cameratas over het paadje naar het Oudemirdumer Klif
jongvee op het Mirdumer Klif met op de achtergrond een zeilboot op het IJsselmeer
de zachte glooiingen van Gaasterland
jongvee rug aan rug op het Oudemirdumer Klif
het eind van het paadje komt in zicht

Zonder noemenswaardig oponthoud bereikten we enige tijd later het uitzichtpunt op het Klif. Eén van de bankjes op het hoogste punt van het klif was bezet. Daarom stelde ik voor om een etage lager te gaan zitten. En toen was ik toch wel blij dat ik even kon zitten. Het grote genieten van rust en ruimte kon beginnen …

op het Oudemirdumer Klif

– wordt vervolgd

Vlinders in slow motion (3)

Geplaatst op door

Nadat ik vorige week een aantal topdagen had met mooie ritjes op de iLark, had de nazomer afgelopen week nog een vervelende verrassing voor me in petto. Na een te warme nacht lieten mijn onderdanen me sinds woensdagochtend tijdelijk weer in de steek. Intussen is het ergste leed weer geleden. Met een beetje geluk kan ik vanmiddag weer een ritje maken om nog even van de waarschijnlijk laatste zomerse zondag te genieten.

Maar wel rustig aan, zoals het er ook in deel 3 van de videoserie ‘Vlinders en andere insecten in slow motion’ weer rustig aan toe gaat. Fijne zondag allemaal …

Deel 2 van ‘Vlinders in slow motion’ was hier al te zien